Ποιος είναι ο Κριτής;

Άρθρο του π. ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΜΠΟΚΟΥ

Η επάνοδος του Υιού του Ανθρώπου (Δευτέρα Παρουσία) θα σημάνει το συγκλονιστικό γεγονός της τελικής κρίσης. Ποιος έχει όμως το δικαίωμα να κρίνει; Μα φυσικά, ο τέλειος, ο αναμάρτητος. Αυτός που είναι υπογραμμός, πρότυπο για όλους. Ποιος είναι αυτός; 

Όταν ο Πιλάτος δίκαζε τον Ιησού, σε μια προσπάθεια να συγκινήσει τους όχλους, έδωσε εντολή να τον μαστιγώσουν. Οι στρατιώτες έβαλαν περιπαιχτικά στο δεξί του χέρι ένα καλάμι για σκήπτρο, στο κεφάλι του «στέφανον εξ ακανθών» και τον έντυσαν «ψευδή πορφύραν», με «ιμάτιον πορφυρούν». Και αφού τον «ενέπαιξαν» και τον κακοποίησαν στο έπακρο με εμπτυσμούς, κολαφισμούς, ραπίσματα και το οδυνηρό φραγγέλωμα (μαστίγωση), ο Πιλάτος τον παρουσίασε στο πλήθος λέγοντας: «Ίδε ο άνθρωπος!» Κοιτάξτε πώς έχει καταντήσει! Ο Χριστός δεν βλεπόταν πια. «Ουκ είχεν είδος ουδέ κάλλος». Η μορφή του είχε αφανισθεί. Μα εκείνοι ασυγκίνητοι ζήτησαν να σταυρωθεί. 

Ο Χριστός βέβαια δεν ζητούσε να τον λυπηθούν. Ήλθε με τη θέλησή του στην κατάσταση της άκρας ταπείνωσης. Ο προφήτης Ησαΐας είχε προείπει: «Εν τη ταπεινώσει αυτού η κρίσις αυτού ήρθη». Ταπεινώθηκε τόσο, που του αφαίρεσαν και το δικαίωμα να κριθεί δίκαια. Καταδικάσθηκε τελείως άδικα, όντας εντελώς αθώος, χωρίς δίκαιη δίκη. Ο δίκαιος Κριτής «παρέστη κριτός κριτή αδίκω». Ο Κριτής έγινε κριτός, υπόδικος, κρινόμενος από άδικο κριτή. «Ο καθήμενος επί των Χερουβίμ ως Θεός, ως κριτός επί σταυρού κρέμαται» (άγ. Ιω. Δαμασκηνός). 

Όλα αυτά συνιστούν το μεγαλείο του Χριστού. Είχε κάνει ως άνθρωπος με απόλυτη ακρίβεια, υπακούοντας πλήρως στον Πατέρα του, όλα όσα έπρεπε να κάνει απαρχής ο Αδάμ. Έγινε ο τέλειος άνθρωπος. Ο δεύτερος Αδάμ. Ο Πιλάτος, χωρίς να καταλάβει, είπε τη μεγαλύτερη αλήθεια: Να, ο άνθρωπος! Το τέλειο πρότυπο, η αληθινή εικόνα του ανθρώπου. 

Γι’ αυτό και ο Χριστός κρίνει πλέον δικαιωματικά τον κόσμο· επειδή έπραξε πρώτα αυτός, ως άνθρωπος, οτιδήποτε ζητάει να πράξουμε εμείς. Δεν μας κρίνει πλέον ο Θεός Πατέρας. «Ο Πατήρ κρίνει ουδένα, αλλά την κρίσιν πάσαν δέδωκε τω Υιώ». Υπερύψωσε τον Υιό του, επειδή ταπεινώθηκε, υπάκουσε μέχρι θανάτου και έφερε πλήρως εις πέρας την αποστολή του ως άνθρωπος. Γι’ αυτό και του έδωσε εξουσία «και κρίσιν ποιείν», να ενεργεί ως υπέρτατος Κριτής και να λυγίζουν μπροστά του τα γόνατα όλων, «επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων», επειδή «Υιός ανθρώπου εστί». 

Ο Χριστός έγινε άνθρωπος και έζησε, έπαθε, σταυρώθηκε, πέθανε, κάνοντας τα πάντα με άψογο, υποδειγματικό τρόπο. Για τον λόγο αυτό έλαβε δικαίωμα και εξουσία να κρίνει, με βάση, κριτήριο και μέτρο πλέον τον εαυτό του, ως Υιός ανθρώπου, τα ανθρώπινα. 

Ως κριτός, υπόδικος ενώπιον του Πιλάτου, αδικήθηκε, ταπεινώθηκε, θεωρήθηκε ο ευτελέστερος όλων. Αυτό όμως τον ύψωσε υπεράνω πάντων, τον ανέδειξε Κριτή του κόσμου.