Ομιλία του Πρωτοπρεσβυτέρου του Οικουμενικού Θρόνου ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ,
κατά τον Εσπερινό του Αγίου Νεομάρτυρος Θεοφίλου του Ζακυνθίου
(Ναός Φανερωμένης, στον Άμμο Ζακύνθου, 23.7.2023)
* * *
«Άνθoς εκ Ζακύνθου φυέν τερπνόν, άθλοις μαρτυρίου, ευωδίασε νοητώς, τους πιστούς εν Χίω, Θεόφιλος o θείος, πυρί τακείς τας σάρκας, Χριστού τω έρωτι.»
Ο Άγιος Νεομάρτυρας Θεόφιλος (με το επώνυμο: Μαραμπελιώτης) γεννήθηκε στην ταπεινή περιοχή του Άμμου της Ζακύνθου, το 1617, επί ενετικής κυριαρχίας, από πολύ φτωχή οικογένεια. Εξ ανάγκης πολλής και για να εξασφαλίσει τα προς το ζην για την εμπερίστατη οικογένειά του επιδόθηκε από μικρός στο επάγγελμα του ναυτικού.
Σ' ένα ταξίδι στην τουρκοκατεχόμενη τότε νήσο Χίο και στην άρνησή του να δεχθεί τις διαθέσεις ενός Αγαρηνού (Τούρκου) καπετάνιου να συναινέσει στις άνομες ορέξεις του, συκοφαντήθηκε εντέλει από αυτόν στις τουρκικές αρχές ότι φορούσε τούρκικο σκουφί, πράξη αυστηρά απαγορευμένη από τους Τούρκους για τους Χριστιανούς. Στην πρόταση του οθωμανού κριτή ν' αλλαξοπιστήσει, ούτως ώστε να λήξει το θέμα, μια πρόταση η οποία έγινε στην αρχή με κολακείες και υποσχέσεις, κατόπιν δε με απειλές, ο νεαρός Θεόφιλος ήταν ανυποχώρητος, μένοντας στερρός στην πίστη του αληθινού Θεού του, όπως την διδάχθηκε από τους γονείς και τους συμπατριώτες του.
Το τίμημα όμως της θαρραλέας και ανδρείας αυτής ομολογίας του ήταν να καταδικασθεί στον φρικτότατο δια της πυράς θάνατο. Φορτωμένος ο ίδιος τα ξύλα για τη φωτιά που θα τον έκαιγε, οδηγήθηκε στην κωμόπολη του Βροντάδου της Χίου, όπου η φωτιά έδωσε τέλος στην επίγεια ζωή του, σε ηλικία μόλις 18 ετών. Ήταν 24 Ιουλίου του 1635.
Η εκκλησιαστική συνείδηση τον καταξίωσε αμέσως στη χορεία των Νεομαρτύρων, δίχως να αναμένει κάποια ιδιαίτερη αγιοκατάταξη. Η μνήμη του τελείται πλέον στις 24 Ιουλίου κάθε χρόνο -ημερομηνία κατά την οποίαν εισήλθε παλικαρίσια και με το αίμα του στην ουράνια μακαριότητα- με εόρτιες λειτουργικές / λατρευτικές συνάξεις ανά τους ναούς του νησιού της Ζακύνθου και όπου αλλού ευλαβούνται οι φιλάγιοι την αγιασμένη φυσιογνωμία του Θεοφίλου, του εύοσμου αυτού πνευματικού "φιόρου" του Τζάντε.
Και κάτι επιπλέον: Ο νεαρός Νεομάρτυράς μας θα ημπορούσε να είναι ο προστάτης της Νεολαίας του νησιού μας, καθιστάμενος «Κήρυκας και Σηματωρός» ή φωτεινός σηματοδότης ενός εκάστου από τα παιδιά μας, για μια σταθερή, αταλάντευτη και ασφαλή πορεία στις πνευματικές αναζητήσεις τους για την τελική συνάντηση όλων με τον Σταυρωθέντα και Αναστάντα Κύριο της Δόξας!
Εμείς, από αυτήν την εόρτια θέση, δεν έχουμε παρά να ανακράζουμε δοξολογικές προσρήσεις, από την ψαλλόμενη ιερή Ακολουθία, τιμητικές για τον έφηβο Άγιό μας και ενδεικτικές της διά Χριστόν αυτοθυσίας του, μάλιστα δε το Απολυτίκιό του, ποιηθέν από τον ζακύνθιο Μητροπολίτη Αργολίδος, μακαριστό Χρυσόστομο (τον Δεληγιαννόπουλο), ο οποίος, όπως και κάθε Ζακύνθιος, τον ευλαβείτο εκ βαθέων και τον μεγαλύνει ως εξής:
«Θεόν τον σαρκωθέντα ευθαρσώς ωμολόγησας, τα Αγαρηνών καταπτύσας απιστίας διδάγματα. Πυρί δε υπ' αυτών κατακαείς, αρώμασιν επλήρωσας την γην, ω Θεόφιλε τρισμάκαρ, του Θεού φίλε γνήσιε. Χαίροις ουν, νεομάρτυς του Χριστού. Χαίροις Εκκλησίας το καύχημα. Της Ζακύνθου χαίροις ο γόνος καί της Χίου εγκαλλώπισμα.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου