Τριάντα δύο χρόνια συμπληρώθηκαν σήμερα από την κοίμηση του μακαριστού Οικουμενικού Πατριάρχη Δημητρίου, ο οποίος εγκατέλειψε τα εγκόσμια μετά από ένα καρδιακό επεισόδιο.
Έχουν μείνει στην ιστορία τα λόγια του αειμνήστου Πατριάρχη: «Δεν επιθυμώ να με γράψη η ιστορία όταν θα πεθάνω. Ούτε να με θυμούνται οι άνθρωποι. Το μόνο που θέλω είναι να ζει το Φανάρι, για να ζωντανεύη την ακοίμητη συνείδηση του Γένους».
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Δημήτριος (κατά κόσμον Δημήτριος Παπαδόπουλος) γεννήθηκε στα Θεραπειά της Κωνσταντινούπολης στις 8 Σεπτεμβρίου του 1914. Σπούδασε στην Ιερά Θεολογική Σχολή Χάλκης (1931-1937).
Χειροτονήθηκε διάκονος από τον Επίσκοπο Ναζιανζού Φιλόθεο το 1937 και Πρεσβύτερος το 1942 από τον ίδιο Αρχιερέα. Το 1964 εξελέγη Επίσκοπος Ελαίας και διορίσθηκε Αρχιερατικός Προϊστάμενος της Επισκοπικής Περιφέρειας Ταταούλων (Κουρτουλούς).
Στις 16 Ιουλίου 1972 εξελέγη από την Ιερά Ενδημούσα Σύνοδο του Οικουμενικού Πατριαρχείου Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, Νέας Ρώμης και Οικουμενικός Πατριάρχης με το όνομα Δημήτριος.
Κατά τη διάρκεια της Πατριαρχίας του εργάστηκε για την ενότητα της Ορθόδοξης Εκκλησίας, την ανακαίνιση εκ βάθρων του Πατριαρχικού Οίκου, έμεινε δε στην ιστορία ως Δημήτριος ο απλούς και αγαθός τη καρδία. Η Πατριαρχεία του ήταν δοξασμένη. Υπήρξε ο Πνευματικός ηγέτης του Ορθόδοξου Γένους, συνεχιστής της παραδόσεως των Αγίων Αποστόλων.
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Δημήτριος εξεδήμησε στις 2 Οκτωβρίου 1991 και στις 22 του ίδιου μήνα διάδοχός του εξελέγη ο από Χαλκηδόνος Βαρθολομαίος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου