ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Κυριακή ΙΖ΄ Ματθαίου 18/02/2024
Γράφει ο π. ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΠΟΜΟΝΗΣ
Ένα από τα ταξίδια του Ιησού εκτός των ορίων της Ιουδαίας και ένα από τα θαυμαστά γεγονότα που επιτέλεσε μας περιγράφει σήμερα ο ιερός συγγραφέας. Ενώ ο Κύριος βρισκόταν στα μέρη της Τύρου και της Σιδώνος, μια γυναίκα προερχόμενη από τα ειδωλολατρικά έθνη της περιοχής, ένας ακάθαρτος άνθρωπος για τους Ιουδαίους, μαθαίνει για την έλευση του Ιησού σ’ εκείνα τα μέρη και σπεύδει να τον συναντήσει. Η γυναίκα αυτή φέρει -κατά τον ευαγγελιστή Ματθαίο- ως όνομα το προσωνύμιο της περιοχής από όπου καταγόταν, Χαναναία. Στο άκουσμα και μόνο αυτού του ονόματος οι «πιστοί» Ιουδαίοι αγανακτούσαν, διότι παραπέμπει σε όλους εκείνους τους ειδωλολάτρες με τους οποίους μοιράζονταν την ίδια γεωγραφική περιοχή, και αποτελούσαν ταυτόχρονα διαρκή απειλή για τη θρησκευτική και ηθική υπόσταση του εκλεκτού λαού του Ισραήλ.
Η γυναίκα αυτή ζητά το έλεος του Κυρίου για εκείνη και την κόρη της, η οποία δαιμονιζόταν. Με την πρώτη ματιά ο αναγνώστης του Ευαγγελίου διερωτάται, πώς μια γυναίκα από τον ειδωλολατρικό κόσμο ζητά το έλεος του Ιησού, αναγνωρίζοντάς Τον ως Μεσσία και Σωτήρα; Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα προέρχεται από τη στενή σχέση του βασιλιά της Τύρου, Χιράμ με τον Σολομώντα, τον υιό του Δαυίδ. Η γυναίκα αυτή ζήτησε το έλεος του Κυρίου πρώτα για την ίδια και κατόπιν για τη κόρη της. Ίσως γιατί θεωρούσε πως η ίδια ευθυνόταν για την κατάσταση της.
Ο Ιησούς αρχικά κρατά, με το αυστηρό ύφος Του, απόμακρη στάση απ’ τη γυναίκα αυτή, φθάνοντας στο σημείο η στάση αυτή να γίνεται έως και προσβλητική. Η Χαναναία όμως δεν πτοείται από τη στάση αυτή του Κυρίου και επιτείνει την προσπάθειά της, επαινώντας τους Ιουδαίους και ταυτόχρονα ζητώντας το έλεος του Ιησού για τη θυγατέρα της. Έτσι ο Κύριος βγάζοντας το δήθεν αυστηρό προσωπείο, εγκωμιάζει τη γυναίκα αυτή για την πίστη της και την ανακουφίζει από το βάρος αρχικά της ασθένειας της κόρης της και –κατόπιν- της ευθύνης της.
Μες από τη σημερινή ευαγγελική περικοπή αντιλαμβανόμαστε ότι ο Κύριος έρχεται κοντά στον πάσχοντα άνθρωπο, χωρίς να εγκλωβίζεται στα στενά φυλετικά, κοινωνικά και πολιτισμικά όρια, που συνήθως χτίζουμε εμείς οι άνθρωποι. Ο Κύριος μάς καλεί συνεχώς να δεχόμαστε κάθε άνθρωπο σε όποιο έθνος και αν ανήκει, σε ό,τι και αν αυτός πιστεύει, δείχνοντάς του την ανιδιοτελή αγάπη μας με κάθε δυνατό τρόπο. Εφόσον η αγκαλιά του Κυρίου μας είναι ανοιχτή για όλους, η δική μας δεν μπορεί να είναι ανοιχτή μόνο για κάποιους, αλλά για τους πάντες. Αμήν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου