Δεν υπάρχει φοβερότερο από την αποστέρηση της Χάριτος του Θεού

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

της Κυριακής ΙΣΤ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

7^ης Φεβρουαρίου 2016

(Ματθ. κε΄ 14-30)

Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεργιώτης

Άκρως γενναιόδωρος αποδεικνύεται στην παραβολή αυτήν ο Πανάγαθος Θεός. Πλούσια απονέμει και κατανέμει τα χαρίσματα στον καθένα άνθρωπο κατά τις δυνατότητές του. Όμως αυτό συνεπάγεται και μέγιστη ευθύνη, απ’ την πλευρά αυτού που τα λαμβάνει. Πολλά είναι τα τάλαντα που ο Κύριος δωρίζει σε όλους μας.

Η σωματική δύναμη και υγεία, η πνευματική ευρωστία, η αντοχή στα δεινά, η ικανότητα προσαρμογής στα διάφορα περιβάλλοντα, οι ειδικές δεξιότητες: Όλα πηγάζουν από την δύναμη του Θεού. Οι άνθρωποι που βρίσκονται σε υψηλές οικονομικές και κοινωνικές θέσεις ή ασκούν ηγεσία οφείλουν να τα αξιοποιούν όλα αυτά για το καλό των συνανθρώπων τους (γιατί, σύμφωνα με τον Άγιο Ιάκωβο, είναι κατακριτέος όποιος δεν κάνει το καλό, ενώ μπορεί). Σε αυτούς θα πρέπει να τους ωθήσει και η φωνή της συνείδησης, που και αυτή αποτελεί μέγιστο δώρο του Θεού. Φυσικά, ο Θεός δεν χάρισε τα πάντα στους πάντες, διότι θέλει τους ανθρώπους να αλληλοσυμπληρώνονται μεταξύ τους, συγκροτώντας έτσι ένα αρμονικό κοινωνικό σύνολο, όπως ακριβώς το σώμα του ανθρώπου απαρτίζεται από μέλη που το καθένα είναι αναγκαίο και απαραίτητο για συγκεκριμένη λειτουργία, το ίδιο και τα ανθρώπινα πρόσωπα που συγκροτούν την ανθρώπινη κοινωνία οφείλουν να συνεργάζονται, διατηρώντας το καθένα τον ιδιαίτερο ρόλο του.

Έχει, λοιπόν, ο καθένας μας ιερή υποχρέωση έναντι του Θεού, του εαυτού του και των άλλων, όχι μόνο να συγκρατήσει τα θεία χαρίσματα, αλλά, αν είναι δυνατόν, να τα αξιοποιήσει και να τα επαυξήσει. Γιατί θα δώσει λόγο στον Θεό για τον τρόπο που τα διαχειρίστηκε και ο Θεός θα επαινέσει την ευγενική ψυχή των ευσυνείδητων και φιλότιμων ανθρώπων, ανταμείβοντάς τους με τα αγαθά της Ουράνιας Βασιλείας και την ατέλειωτη χαρά και ειρήνη του Παραδείσου. Όμως οι συνέπειες των αφιλότιμων, των ράθυμων και των πονηρών θα είναι φοβερές. Και δεν υπάρχει φοβερότερη συνέπεια από την αποστέρηση της χάριτος του Θεού. 

Ας φροντίσουμε, λοιπόν, όλοι να αποφεύγουμε την μοίρα του πονηρού και αδιάφορου δούλου της παραβολής και ας αφοσιωθούμε σε έργα της Αρετής και της Αγάπης προς τους συνανθρώπους μας. Γένοιτο!