e-περιοδικό της Ενορίας Μπανάτου εν Ζακύνθω. Ιδιοκτήτης: Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας (pakapodistrias@gmail.com), υπεύθυνος Γραφείου Τύπου Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου. Οι δημοσιογράφοι δύνανται να αντλούν στοιχεία, αφορώντα σε εκκλησιαστικά δρώμενα της Ζακύνθου, με αναφορά του συνδέσμου των αναδημοσιευόμενων. Η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύεται από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Τα νεότερα στα θεματικά ένθετα

Κυριακή 2 Μαρτίου 2008

Αξιοπρόσεκτα έργα σιδηρουργικής τέχνης στο Κοιμητήριο του Μπανάτου

Φωτογραφίζει και γράφει ο π. Παναγιώτης Καποδίστριας


















Μπορεί για πολλούς ένα Κοιμητήριο ν' αποτελεί κάτι το μακάβριο ή να θέλουν να το σπρώξουν ως ιδέα και πραγματικότητα στο περιθώριο της σκέψης, όμως όλοι πρέπει να έχουμε κατά νου ότι στον ιερό αυτόν τόπο της αιώνιας κατοικίας των προσφιλών μας προσώπων έχουν αναπτυχθεί σπουδαία και αξιοπρόσεκτα έργα τέχνης, είτε γλυπτικής, είτε σιδηρουργίας, όπως στην περίπτωση της Ζακύνθου.

Ήδη ο ομότιμος Καθηγητής του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου και Ζακυνθινός ερευνητής Διονύσης Ζήβας, στο μνημειώδες βιβλίο του Ζακυνθινά αρχιτεκτονικά σύμμικτα, [Αθήναι 1976, σ. 35-38 και 57-101], έχει μετ' επιστήμης πολλής αναφερθεί στο πολύ ενδιαφέρον θέμα των σιδερένιων σταυρών και κιγκλιδωμάτων του Νοτίου Κοιμητηρίου της πόλης της Ζακύνθου.

Κάτι ανάλογο συμβαίνει σε όλα τα Κοιμητήρια της Ζακύνθου, εννοείται και στο Μπανάτο. Η αλήθεια είναι ότι στα νεότερα χρόνια η λεπταίσθητη αυτή τέχνη έχει εκλείψει εντελώς, καθώς το ακατέργαστο και κιτσάτο μάρμαρο έχει αντικαταστήσει τη μεγαλοπρεπή απλότητα των σιδερένιων σταυρών-κομψοτεχνημάτων. Ουδείς τούς προτιμά πια, γι' αυτό και ουδείς εργάζεται αυτή την τέχνη. Εμείς όμως είπαμε να τους αναδείξουμε από τον ιστότοπό μας. Αυτούς, τουλάχιστον, που έχουν διασωθεί. Διότι, σταδιακά εξαφανίζονται, κλεμμένοι μάλλον από κάποιους επιτήδειους μες από τον αφύλακτο χώρο του Κοιμητηρίου μας, για την διακόσμηση των επαύλεών τους...

Κλείνουμε αυτό το σύντομο κατατοπιστικό σημείωμα, με χαρακτηριστικά λόγια του ειδικού επί του θέματος Διονύση Ζήβα: "Αν θέλαμε να δώσουμε ένα γενικότερο μορφολογικό χαρακτηρισμό στους ζακυνθινούς σταυρούς, νομίζω πως θα τους αποκαλούσαμε νεοκλασικούς. Ωστόσο είναι φανερό, πως, αν και ανήκουν σ' αυτήν ακριβώς την εποχή του νεοκλασικισμού, ορισμένες αναμνήσεις του μπαρόκ που ανεπτύχθη με τόση ένταση στα Επτάνησα, είναι εξ ίσου φανερές. Δεν θα ήταν άλλωστε δυνατό να συμβεί και διαφορετικά. Όσο για το ύφος τους, θάλεγα πως μια αβρότητα συγκινητική είναι γενικά διάχυτη στα σχήματά τους, μια χάρη, ένας κάποιος ρομαντισμός που τονίζεται από τις εύκαμπτες καλογραμμένες καμπύλες που συνοδεύουν το άκαμπτο και αυστηρό σχήμα του σταυρού και συχνά το συνεπαίρνουν, αφαιρώντας του κάτι από τη σκληρότητα που η μορφή και η έννοιά του περιέχουν."