e-περιοδικό της Ενορίας Μπανάτου εν Ζακύνθω. Ιδιοκτήτης: Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας (pakapodistrias@gmail.com), υπεύθυνος Γραφείου Τύπου Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου. Οι δημοσιογράφοι δύνανται να αντλούν στοιχεία, αφορώντα σε εκκλησιαστικά δρώμενα της Ζακύνθου, με αναφορά του συνδέσμου των αναδημοσιευόμενων. Η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύεται από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Τα νεότερα στα θεματικά ένθετα

Τρίτη 7 Απριλίου 2009

Η πείνα

Γραμμένο από τον Δάσκαλο Νικ. Χ. Κοντονή

Όταν, στις 28 Oκτωβρίου 1940, άρχισε ο πόλεμος με τους Ιταλούς στα ελληνοαλβανικά σύνορα, ήμουν τριών χρόνων. Δεν καταλάβαινα τι γινόταν. Απ’ αυτή την περίοδο δεν θυμάμαι πολλά πράγματα. Ό,τι όμως θυμάμαι το θυμάμαι πολύ καλά. Έτσι δεν ξέχασα ποτέ τον τρόμο μου από το θόρυβο των εχθρικών αεροπλάνων, που κατά διαστήματα μας επισκέπτονταν και κυρίως όταν βομβάρδισαν την πόλη της Ζακύνθου.

Ο πατέρας μου είχε φροντίσει και είχε κατασκευάσει ένα μεγάλο και βαθύ τράφο, μπροστά από το σπίτι μας και μόλις ακούγαμε αεροπλάνο τρέχαμε και πέφταμε μέσα σ’αυτόν τον τράφο,για να σωθούμε, σε περίπτωση βομβαρδισμού. Εμένα, μικρό παιδάκι, μ’ έπαιρνε από το χέρι η αδελφή μου, η Κούλα, με ξάπλωνε στον τράφο κι αυτή έπεφτε από πάνω μου, χωρίς να με πιέζει, για να με προστατέψει ακόμη περισσότερο.
Επίσης, δεν ξεχνώ πόσο φοβισμένος, μαζί με την αδελφή μου την Κούλα και κρυμμένοι πίσω από τις πυκνές ροδιές, που τότε υπήρχαν στο μουράγιο του Σκλιτσέικου, στον κεντρικό δρόμο του χωριού, παρακολουθήσαμε την είσοδο και εγκατάσταση των Ιταλών κοκορόφτερων καραμπινιέρων στο χωριό μας.
Ακόμα ακούω το βηματισμό τους κι ακόμα βλέπω τον οπλισμό τους.
Η ιταλική καραμπινιερία στεγαζόταν στο χωριό μας στο σημερινό σπίτι του Βασίλη Καποδίστρια (γιος του Αλέκου).
Εκείνο όμως που μου άφησε σημάδια πόνου και εκμηδενισμού ήταν η πείνα που ακολούθησε τον πόλεμο. Θυμάμαι την πονεμένη έκφραση του προσώπου της Μάνας μου όταν έλεγα:
-Μάνα, πεινάω... Και δεν είχε η καημένη ούτε μια μπουκιά ψωμί να μού δώσει.