e-περιοδικό της Ενορίας Μπανάτου εν Ζακύνθω. Ιδιοκτήτης: Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας (pakapodistrias@gmail.com), υπεύθυνος Γραφείου Τύπου Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου. Οι δημοσιογράφοι δύνανται να αντλούν στοιχεία, αφορώντα σε εκκλησιαστικά δρώμενα της Ζακύνθου, με αναφορά του συνδέσμου των αναδημοσιευόμενων. Η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύεται από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Τα νεότερα στα θεματικά ένθετα

Τρίτη 14 Απριλίου 2009

Η Ανάσταση θα μπορούσε να είναι διέξοδος

ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ Β΄
ΧΑΡΙΤΙ ΘΕΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΖΑΚΥΝΘΟΥ

Πρός
τo Τίμιο Πρεσβυτέριο, τις Μοναστικές Aδελφότητες
και τoν Ευσεβέστατο Λαό της εν Ζακύνθω Εκκλησίας


«Ει και εν τάφω κατήλθες αθάνατε, αλλά του Άδου καθείλες την δύναμιν, και ανέστης ως νικητής, Χριστέ ο Θεός»

[Κοντάκιον Αναστάσεως]

Η ανακύκληση του χρόνου μάς οδήγησε ξανά στα γεγονότα της Μεγάλης Εβδομάδας και ήδη στη χαρά της Ανάστασης. Οι καρδιές μας ριγούν μπροστά στο Μυστήριο του Κενού Μνημείου και οι ψυχές μας προσπαθούν να μετάσχουν στο πανηγύρι της υπερνίκησης της φθοράς και της πάταξης του θανάτου, η οποία συντελέστηκε δια της αυτοθυσίας του ίδιου του Υιού του Θεού.
Καθώς όμως εορτολογικά διάγουμε ημέρες χαρμόσυνες, ο σύγχρονος κόσμος ταλαιπωρείται, εκτός από τα κατά τόπους καθημερινά του προβλήματα, από μια κρίση οικονομική, η οποία είναι άκρως δυσοίωνη και απελπίζει κατά πάντα τους λαούς.
Αξίζει πάντως να δούμε με καθαρή και ειλικρινή ματιά το πρόβλημα και μάλιστα τη ρίζα του, σε σχέση και συνάρτηση με την πραγματικότητα της Ανάστασης:
Δίχως πολλά λόγια, τολμώ να πω κατ’ αυτή την επίσημη ώρα, ότι η ρίζα του κακού βρίσκεται στην παντελή έλλειψη αναστάσιμου βιώματος, ως συνέπεια της ολοκληρωτικής πλέον ηθικής κατάπτωσης του ανθρώπου. Όλα, στις διανθρώπινες σχέσεις, έχουν υποταχθεί στον βωμό του συμφέροντος και μάλιστα του υλικού, το ανθρώπινο πρόσωπο έχει εκπέσει σε λογιστική υπομονάδα, οι κάθε λογής σχέσεις αποβλέπουν στο ίδιον όφελος κι έτσι οδηγούμαστε σε μια κατάσταση παράνοιας άνευ προηγουμένου, για την οποία διαρκώς εξανίσταται η Χριστιανική Εκκλησία, δίχως να εισακούεται από τους συμφεροντολόγους κι εκμεταλλευτές των εθνών:
· Συσσώρευση πλούτου στα χέρια των ολίγων,
· Κακές πολιτικές από ιδιοτελείς άρχοντες,
· Μεγάλα λόγια και μικρά έργα δίχως περιεχόμενο από πλευράς των πνευματικών ταγών,
· Διαρκώς ογκούμενη φτώχεια στους αδύναμους οικονομικά,
· Ανεργία και όλα τα σχετικά δεινά που επέρχονται...
Όμως, η Ανάσταση θα μπορούσε να είναι διέξοδος, διότι στηρίζεται στην Αγάπη, στον Αλτρουισμό, στην Αυτοθυσία, στη Συναλληλία, στην Αδελφοσύνη. Αναστημένες ψυχές ηγετών δεν μπορούν, παρά να σχεδιάζουν αναστάσιμες λύσεις για τους λαούς, για τους οποίους τάχτηκαν ν’ αποφασίζουν. Έχοντας λουσθεί «εκ του ανεσπέρου φωτός» οι κοινωνίες δεν μπορούν, παρά να μεταλαμπαδεύουν λάμψη στα όποια σκότη του περιβάλλοντος τους. Όποιος ομολογεί «Χριστόν Εσταυρωμένον καί Αναστάντα» δεν μπορεί, παρά ν’ απορρίπτει τα προσωπεία στις σχέσεις του με τον συνάνθρωπο, αλλά και να βλέπει στο πρόσωπο του διπλανού την εικόνα του ίδιου του Αναστημένου.
Ίσως, στην κατάσταση της παράνοιας που ακροθιγώς αναφέραμε παραπάνω, αυτή η λύση να φαίνεται ανεδαφική, όμως αποτελεί τη μόνη διέξοδο που μας απομένει.
Ο λόγος της Αποκάλυψης του Ιωάννου μπορεί να γίνει πραγματικότητα: «Τά αρχαία παρήλθον» και «Ιδού, καινά ποιώ πάντα». Δηλαδή, τα παλιά πέρασαν! Να, τα πάντα τα κάνω καινούργια!!! Εμείς, λοιπόν, γιατί να παραμένουμε στην παλαιότητα της αυτοεξορίας; Οι λύσεις παρέχονται μες από το αναστάσιμο βίωμα! «Χριστός Ανέστη Αληθώς»! Γιατί να κωφεύουμε αυτοκτονώντας;

Έχετε τις διάπυρες ευχές μου για λαμπριάτικες πάντα εμπειρίες
Ο Μητροπολίτης
† Ο Ζακύνθου Χρυσόστομος