e-περιοδικό της Ενορίας Μπανάτου εν Ζακύνθω. Ιδιοκτήτης: Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας (pakapodistrias@gmail.com), υπεύθυνος Γραφείου Τύπου Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου. Οι δημοσιογράφοι δύνανται να αντλούν στοιχεία, αφορώντα σε εκκλησιαστικά δρώμενα της Ζακύνθου, με αναφορά του συνδέσμου των αναδημοσιευόμενων. Η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύεται από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Τα νεότερα στα θεματικά ένθετα

Κυριακή 6 Ιουνίου 2010

Φωτοστιγμές από το Συλλείτουργο για τα 70χρονα των Ελλήνων στο Germiston Joburg



























Κλήση και Αποστολή


Ομιλία του Πρωτοπρεσβυτέρου Παναγιώτη Ν. Καποδίστρια,
κατά τη Θεία Λειτουργία της Κυριακής, 6ης Ιουνίου 2010,
στον Ιερό Ναό Τιμίου Προδρόμου Germiston, Johannesburg – South Africa

* * *


Προερχόμενος από τη Ζάκυνθο, το νησί των Αγίων και των Ποιητών, ως ταπεινός συμμέτοχος στις εορτές για τα 70 χρόνια της Ελληνικής Κοινότητας, εδώ στο Germiston της μεγαλουπόλεως του Johannesburg, μετά μεγάλης χαράς δανείζομαι το δικαίωμα του άμβωνα από τον Εφημέριό Σας, πολυαγαπητό συναδελφό Αρχιμανδρίτη Ιωάννη Τσαφταρίδη τον Ζακύνθιο και, με την ευλογία του οικείου Μητροπολίτου Σεβ. Ιωαννουπόλεως και Πρετορίας κ. Σεραφείμ, προβαίνω στην εξωτερίκευση ορισμένων συνοπτικών θεολογικών σκέψεων. Αφορμή λαμβάνω από μια φράση -την κεντρικότερη- του σημερινού ευαγγελικού αναγνώσματος, το οποίο περιγράφει την κλήση από τον Ιησού των τεσσάρων πρώτων μαθητών του, δηλαδή του Πέτρου, του Ανδρέα, του Ιακώβου και του Ιωάννη.

«Δεύτε οπίσω μου και ποιήσω υμάς αλιείς ανθρώπων. Οι δε ευθέως αφέντες τα δίκτυα ηκολούθησαν αυτώ». (Μτ 4, 29-20)

Ο Θεός, αγαπητοί μου, υπάρχοντας σε μιαν υπερμακαριότητα, κάνει την ύψιστη τιμή στον άνθρωπο να τού χορηγεί την ύπαρξη, την πνοή της ζωής. Όντας Εκείνος η πηγή της Αγάπης, η αυτοΑγάπη, επιθυμεί το πλάσμα του μέτοχο της αγιότητας και της δόξας Του. Με τρόπο αγαπητικό λοιπόν κάθε στιγμή μάς απευθύνει πρόσκληση, ώστε να καταστούμε κοινωνοί των Μυστηρίων Του. Καθίσταται όλα για χάρη μας, μέχρι παθών και θανάτου και τάφου. Θα ημπορούσε να πει στον καθένα μας, δια στόματος Ιωάννου του Χρυσοστόμου:
«Εγώ πατήρ, εγώ νυμφίος, εγώ οικία, εγώ τροφεύς, εγώ ρίζα, εγώ θεμέλιος. Παν όπερ αν θέλης εγώ. Μηδενός εν χρεία καταστής. Εγώ δουλεύσω. Ήλθον γαρ διακονήσαι, ου διακονηθήναι. Εγώ και φίλος και ξένος και κεφαλή και αδελφός και αδελφή και μήτηρ. Πάντα εγώ. Μόνον οικείως έχε προς εμέ. Εγώ πένης διά σε και αλήτης διά σε, επί σταυρού διά σε, επί τάφου διά σε, άνω υπέρ σού εντυγχάνω τω Πατρί. Κάτω υπέρ σού πρεσβευτής παραγέγονα παρά του Πατρός. Πάντα μοι συ και αδελφός και συγκληρονόμος και φίλος και μέλος. Τι πλέον θέλεις;»

Δεδομένων όλων αυτών των θείων ενεργημάτων, καλεί τους ανθρώπους να Τον ακολουθήσουν: «Δεύτε οπίσω μου», λέγει και ξαναλέγει! Είναι η φωνή, που άκουσαν οι βιοπαλαιστές ψαράδες της Γεννησαρέτ και κατέστησαν ευχαρίστως Μαθητές Του και ύστερα Απόστολοί Του στην Οικουμένη. Είναι η φωνή της Εκκλησίας από τότε μέχρι σήμερα, μια πρόσκληση που αφορά στους ανθρώπους όλων των καιρών.

Άραγε πόσοι από εμάς ανταποκρινόμαστε σε αυτή την κλήση; Πόσοι ανοίγουμε τις ερμητικά σφαλισμένες θύρες της ψυχής μας, ώστε να πλημμυρίσει από «φως (…) αγίας δόξης», από αλήθεια και ελπίδα; Τριγύρω μας αναρίθμητες φωνές / κραυγές μάς καλούν δελεαστικά. Φωνές συνήθως γοητευτικές, που εκπορεύονται όμως από δυνάμεις αποπροσανατολιστικές, δουλοποιητικές, δηλητηριώδεις, οι οποίες πάντως πασχίζουν να λεκιάσουν την καθαρότητα του ανθρώπινου Προσώπου.

Γι’ αυτό και στους σύγχρονους καιρούς είναι επείγουσα η ανάγκη ν’ ανταποκριθούμε θετικά στην πρόσκληση του Κυρίου και να Τον ακολουθήσουμε, όχι ως οπαδοί, αλλά ως φίλοι Του. Πρόκειται για μια κλήση εξόχως καθαρή και ανυστερόβουλη. Δεν έχει να κάμει με γήινες προσκλήσεις ή οπαδοποιήσεις, επειδή ο Θεός μας υπέρκειται κάθε γήινης εξουσίας, εφόσον είναι (κατά τον Ψαλμωδό) «Κύριος των κυρίων» και «Θεός των θεών». Σήμερα μάλιστα, που η διεθνής κατάσταση διακρίνεται από αυξημένη ανασφάλεια, τα δε προβλήματα του κόσμου έχουν επίφοβα ογκωθεί, ο μόνος δρόμος, η μόνη διέξοδος είναι και παραμένει η επανασυσπείρωσή μας μέσα στο ίδιο με Εκείνον Σώμα, την Εκκλησία Του.

Αλλά δεν αρκεί θεωρητικά μόνον να υποκλιθούμε στην δύναμη του Σταυρού. «Παρακαλώ ουν υμάς (…) αξίως περιπατήσαι της κλήσεως ής εκλήθητε», προτρέπει ο Απόστολος Παύλος (Εφ 4, 1). Δεν αρκεί πλέον η τυπική ομολογία ότι είμαστε «Χριστιανοί». Οφείλουμε «αξίως» να βιώνουμε το προτέρημά μας αυτό. Να φλέγεται η ύπαρξη μας από τον πόθο της συνάφειας με το θείον, αποδεικνύοντάς το στην κάθε κίνησή μας. Οι αυθεντικοί διάκονοι του Ευαγγελίου ζουν με τέτοια προσοχή και ακρίβεια, ώστε ο βίος και η πολιτεία τους, η κάθε έκφανσή τους, αποτελούν πρότυπο για μίμηση. Δεν δείχνουν απλώς τον δρόμο της ποιοτικής / πνευματικής ανόδου, αλλά τον βαδίζουν πρώτοι αυτοί. Οι πρώην Ψαράδες δεν αποδέχθηκαν απλώς την Κλήση του Ιησού, αλλά αναδείχθηκαν Απόστολοι στα πέρατα της τότε γνωστής οικουμένης. Το «Δεύτε οπίσω μου» έγινε η απαρχή μιας ζωής ουσιαστικής. Ολοπρόθυμα Τον ακολούθησαν, αλλά δεν περιορίσθηκαν μόνο σε αυτό. Θεώρησαν ότι είχαν την υποχρέωση να διαδώσουν την φωτοφόρο εμπειρία τους!

Η ιδιότητα του αυθεντικού πιστού, αγαπητοί μου, είναι άρρηκτα συνδεμένη με το αποστολικό χρέος. Δεν φθάνει μονάχα να πιστέψουμε στον Θεό, έχουμε υποχρέωση να μεταδώσουμε το βίωμα. Ουδείς άγιος κράτησε ιδιωτική την αλήθεια του Ευαγγελίου, την οποία προσέλαβε. Αντίθετα, πάσχισε να μεταδώσει τον θείο Λόγο, θυσιάσθηκε γι’ Αυτόν.

Στην δισχιλιετή πορεία του Χριστιανισμού μέσα στην ιστορική ροή, έργο της Εκκλησίας υπήρξε πάντοτε η μετάγγιση του ζωοποιού Αίματος του Χριστού στις αναιμικές φλέβες της ανθρωπότητας. Άλλωστε, η Ιεραποστολή υπήρξε βασική εντολή του Κυρίου: «Πορευθέντες (…), μαθητεύσατε πάντα τα έθνη».

Αγαπητοί μου,
Ο σημερινός κόσμος συνεχίζει να έχει χρεία από ικανούς κι ένθερμους Αποστόλους Χριστού. Αφού λοιπόν ανταποκριθούμε με όλη την καρδιά μας στο «Δεύτε οπίσω μου», ωσάν τους νεοσύλλεκτους Μαθητές κι εμείς, ας αγωνισθούμε, ο καθένας με τον δικό του προσωπικό τρόπο, για την επικράτηση των θείων Αληθειών προς πάσα κατεύθυνση, ώστε να ταυτισθεί επιτέλους η Ορθοδοξία με την Ορθοπραξία μας!

Φωτοστιγμιότυπα από τη Συναυλία "Ταξίδι με το χρόνο στο φως του πελάγου" στο Joburg


Σπουδαία η Συναυλία χθες το βράδυ στο Germiston του Johannesburg, για τα 70 χρόνια της Ελληνικής Κοινότητας. Επρόκειτο για ένα μεγάλο αφιέρωμα στην ιστορία της ελληνικής μουσικής παράδοσης και κληρονομιάς. 137 οι συντελεστές της μεγαλεπήβολης αυτής προσπάθειας, η οποία στέφθηκε από περιφανή επιτυχία. Από νήπια έως μεσήλικες, με ταλέντο στη μουσική και στον χορό, ένωσαν τις δυνάμεις τους, υλοποιώντας τις ιδέες του παπα Γιάννη Τσαφταρίδη και παρήγαγαν ουσιαστικό Πολιτισμό, συγκινώντας τους ενθουσιασμένους Έλληνες, που γέμισαν ασφυκτικά τη μεγάλη κοινοτική αίθουσα, καταχειροκροτώντας τα παιδιά τους.








Στο φουαγιέ της Κοινοτικής Αίθουσας λειτουργούσε αξιοπρόσεκτη Έκθεση έργων τέχνης μελών και φίλων της Κοινότητας.