«Ό,τι κι αν πάθουμε, από τις αμαρτίες μας το παθαίνουμε» (Αββάς Δωρόθεος)
Στην καθημερινότητά μας έχουμε αφήσει κατά μέρος αυτό που λέμε «αμαρτία». Συνήθως σκεφτόμαστε ότι αμαρτία είναι η παραβίαση των εντολών του Θεού και επειδή, στον βομβαρδισμό με αγαθά, πληροφορίες, δραστηριότητες, προκλήσεις, ζούμε σαν να μην υπάρχει Θεός, γι’ αυτό και δεν διανοούμαστε ότι έχουμε αμαρτίες. Η αμαρτία είναι η αποτυχία να αγαπήσουμε τον Θεό και τον συνάνθρωπο. Κάθε πράξη και κατάσταση της ύπαρξής μας που αφήνει κατά μέρος την αγάπη στην ουσία μάς καθιστά αμαρτωλούς. Αμαρτία είναι η θεοποίηση του εαυτού μας, το αίσθημα της παντογνωσίας και της παντοδυναμίας. Αμαρτία είναι όταν βλέπουμε πως οι άλλοι δεν μας αφήνουν να χαρούμε τις επιλογές μας, με αποτέλεσμα να παθαίνουμε και να πονάμε.