e-περιοδικό της Ενορίας Μπανάτου εν Ζακύνθω. Ιδιοκτήτης: Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας (pakapodistrias@gmail.com), υπεύθυνος Γραφείου Τύπου Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου. Οι δημοσιογράφοι δύνανται να αντλούν στοιχεία, αφορώντα σε εκκλησιαστικά δρώμενα της Ζακύνθου, με αναφορά του συνδέσμου των αναδημοσιευόμενων. Η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύεται από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Τα νεότερα στα θεματικά ένθετα

Τρίτη 1 Ιουνίου 2010

Ανοιξιάτικα σπίτια του Μπανάτου και όχι μόνο


Γράφει η Διονυσία Μούσουρα-Τσουκαλά

Πρώτη του Ιουνίου σήμερα, Καλό μας Μήνα, Καλό Καλοκαίρι σε εσάς, Καλό Χειμώνα σε εμάς εδώ στο Νότο. Η αλήθεια είναι πως μπήκε κάπως φουριόζος ο Χειμώνας, με πολλές παγωνιές και κρύα και ελάχιστες βροχές. Να δούμε πώς θα πάει, αρχές είν΄ ακόμα.

Μέσα στη δική μας παγωνιά εδώ, όαση και ζεστασιά τα ανοιξιάτικα σπίτια του Μπανάτου, που με τόση αγάπη και φροντίδα, φωτογράφισε κι ανάρτησε ο αγαπητός π. Παναγιώτης! Τα κοίταξα τα ξανακοίταξα με νοσταλγία περισσή κι αγάπη περισσότερη... Κάποια από αυτά μού φάνηκαν γνώριμα, ένα μάλιστα, ανήκει σε αγαπημένα ξαδέλφια! Μαζί με τη ματιά πλανήθηκε, τι άλλο, και η σκέψη βλέποντας τα. Μερικά είναι τόσο όμορφα, μεγαλόπρεπα, επιβλητικά, σωστά στολίδια του χωριού μας! Θαύμασα το στιλ, την αρχιτεκτονική, την εμφάνιση και το μέγεθος!

Μα, συχωρέστε με, περισσότερο στάθηκα στα σπίτια τα μικρά, τα ταπεινά, πλημμυρισμένα από ανθισμένες μπουκαμβίλιες και άλλα λουλούδια όμορφα και μυρωδάτα, αυτά τα κοίταξα με περισσότερη νοσταλγία... Νάναι τάχα γιατί με αυτά ταυτίζομαι; Νάναι τάχα γιατί -κατά τη γνώμη μου μόνο- αποπνέουν περισσότερη ζεστασιά και σε τραβούν κοντά τους, να φωνάξεις τη γειτόνισσα, τη χωριανή, τη φίλη, να της πεις μια καλημέρα καρδιάς, να ανοίξει διάπλατα την πόρτα όπως τότε παλιά και να πιάσεις κουβέντα για τα απλά, τα καθημερινά; Να ρωτήσεις τι κάνει το παιδί της, που ήταν αδιάθετο χθες γιατί έβηχε πολύ, αν έφυγε ο άνδρας για το χωράφι, το αμπέλι, τις ελιές, ανάλογα με την εποχή, ή για τη Χώρα, ακόμα και πιο προσωπικές ερωτήσεις, όπως, τι καλά μαγειρεύουμε σήμερα; Και με την ίδια απλότητα και ανθρωπιά να γνοιαστεί κι εκείνη για σένα, να σε ρωτήσει για ό,τι ξέρει πως σε απασχολεί.

Ορθάνοιχτες οι πόρτες πάντα στα σπίτια τα μικρά, τα ταπεινά...Δε χρειάζεται να τηλεφωνήσεις πρώτα, για να ρωτήσεις, αν μπορείς να περάσεις για λίγο, έτσι να τα πείτε. Δε χρειάζεται να περάσεις πρώτα από... έλεγχο μέσω της security camera, δηλαδή του... ηλεκτρονικού φύλακα, που έχουν εγκαταστήσει για να μπορούν να αποφασίζουν σε ποιον θα ανοίξουν την πόρτα και σε ποιον θα προσποιηθούν ότι απουσιάζουν. Ξέρω, ξέρω, άλλαξαν τα χρόνια και οι εποχές... Δεν είναι τόσο αθώοι πια οι άνθρωποι κι ο διπλανός σου δεν είναι απαραίτητα ο «χωριανός» σου, ο δικός σου, αυτός που από τα γεννοφάσκια σου γνώριζες κι εμπιστευόσουν...

Πάλι άλλες σκέψεις με πήραν. Άραγε πόσοι άνθρωποι κατοικούν μέσα σε αυτά τα μεγαθήρια; Πόσο χώρο, αλήθεια, χρειαζόμαστε για να νιώθουμε άνετα; Κι αν χρειαζόμαστε, έναν... όροφο έκαστος, αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί αυτό; Μήπως για να μην... συναντιόμαστε με τους ανθρώπους της καρδιάς μας παρά στη χάση και στη φέξη; Γίναμε στ’ αλήθεια τόσο μοναχικά όντα, που δεν ανεχόμαστε να βλέπουμε και να... έχουμε στα πόδια μας ούτε τους αποκλειστικούς της φαμελιάς μας και έχουμε ανάγκη από ξεχωριστό, δικό του χώρο ο καθένας; Μα, αν είναι έτσι, τότε ποιο το νόημα της οικογένειας πια; Σε πόσα από αυτά τα μεγάλα σπιτικά μαζεύεται η οικογένεια για να φάνε μαζί, να μιλήσουν, να μοιραστούν τις ασχολίες και τις έγνοιες τους και το πώς πήγε η μέρα τους; Μήπως, παίρνει ο καθένας το πιάτο του και πηγαίνει στο...δικό του χώρο να φάει όπου ταυτόχρονα βλέπει στην τηλεόραση το αγαπημένο του πρόγραμμα και εκνευρίζεται αν του απευθύνουν το λόγο γιατί τον/την ενοχλούν; Κι αν κάθονται όλοι μαζί, πόσοι τάχα, σε ποιο δωμάτιο του τριώροφου - τετραώροφου σπιτιού και σε πόσο μεγάλο τραπέζι αφού οι περισσότερες οικογένειες σήμερα δεν αριθμούν πάνω από 4 βία 6 άτομα; Πόσο χώρο και πόσο μεγάλο τραπέζι αλήθεια χρειάζονται τόσα λίγα άτομα που τα δένει ο ζεστός και ακατάλυτος δεσμός του αίματος;

Ακόμα κάτι. Στα πρόσφατα ταξίδια μου (μιλάμε για τα τελευταία δέκα περίπου χρόνια), διαπίστωσα με πικρία ότι σπάνια να ανοίξουν το σπίτι τους πια δικοί και φίλοι και να σε περιποιηθούν εκεί. Συνήθως, θα σε καλέσουν να σου κάνουν το τραπέζι έξω, σε κάποιο κέντρο ή εστιατόριο, θα παραγγείλουν ό,τι καλύτερο διαθέτει το κατάστημα, θα ξοδευτούν για να σε ευχαριστήσουν κι εσύ στο τέλος της βραδιάς θα μείνεις με ένα αίσθημα υποχρέωσης μεν για την περιποίηση, μικρό κενό δε στην καρδιά... Μολονότι το φαγητό και η περιποίηση ήταν άψογα, έλειπε εκείνο το προσωπικό, η ζεστασιά, το σπιτικό φαγητό, η οικοδέσποινα κι ο οικοδεσπότης που άνοιξαν το σπίτι και την καρδιά τους να σε δεχτούν και μέσα στη ζεστή ατμόσφαιρα του σπιτικού να περάσετε μαζί μια-δυο, περισσότερες ώρες μιλώντας για όλα και για τίποτα... χωρίς ακροατήριο από γύρω, ώστε να χαμηλώνεις τον τόνο της φωνής και να κοιτάς καχύποπτα γύρω σου μην ακούσει κανείς που δεν πρέπει αυτό που θέλεις να μοιραστείς με τους φίλους σου, χωρίς τους εκκωφαντικούς ήχους της κακόγουστης μουσικής και τις στριγγιές / φάλτσες, πολλές φορές, φωνές υποτιθέμενων τραγουδιστών.

Τι σκοπό στ αλήθεια εξυπηρετούν αυτά τα θεόρατα σπίτια όταν από σπάνια μέχρι ποτέ ανοίγουν οι πόρτες για να τα χαρείς με δικούς και φίλους; Ακόμα, πόσες ώρες πρέπει να διαθέσει η νοικοκυρά, για να τα κρατάει καθαρά και πόσα έξοδα συντήρησης έχουν; Βέβαια, θα μου πείτε πως τώρα πια στα περισσότερα αρχοντικά και μη, σε άλλους ανατίθενται αυτές οι κοπιαστικές, ταπεινές δουλειές του νοικοκυριού... Άλλο θέμα αυτό, που προτιμώ να μην το θίξω, γιατί θ’ ανοίξω το κουτί της Πανδώρας, ίσως, πατήσω κάλους... Δυο λόγια μόνο, καλοί οι αλλοδαποί για δούλοι μας, αλλά όχι για να τους αναγνωρίζουμε ανθρώπινα δικαιώματα...

Ας με συμπαθήστε όσοι με τιμήσετε με το χρόνο σας και διαβάστε τα γραφτά μου, αλλά, κείνα τα σπίτια τα μικρά, τα ταπεινά, αποπνέουν αγάπη και ζεστασιά... Σε ένα τέτοιο μεγάλωσα κι εκεί υπάρχουν οι καλύτερες μου θύμησες... Χίλιες φορές τα προτιμώ από τα παλάτια και τα ανάκτορα που, είμαι σίγουρη, με κόπο και μόχθο και θυσίες έχτισαν όσοι τα έχτισαν. Να είναι γεροί οι άνθρωποι να τα χαίρονται. Η αείμνηστη πεθερά μου έλεγε, οι άνθρωποι κάνουν τα καλά και όχι τα καλά τούς ανθρώπους!


Με την αγάπη μου πάντα,
δ.μ.τ.

Συμμετοχή στις εορτές για τα 70 χρόνια των Ελλήνων στο Germiston του Johannesburg


[Έλαβα πριν λίγες ημέρες την επιστολή που ακολουθεί, από τους φίλους συμπατριώτες μας του Germiston στο Γιοχάνεσμπουργκ της Νοτίου Αφρικής. Αποδέχτηκα με χαρά την ευγενική πρόσκληση να ξαναβρεθώ κοντά τους και αναχωρώ αύριο για το νότιο ημισφαίριο.
Ευελπιστώ να Σάς έχω από εκεί ικανοποιητικές ανταποκρίσεις, τόσο στο νυχθημερόν, όσο και στον ίσκιο του Ήσκιου! Ευχηθήτε, παρακαλώ, όλα να πάνε καλά!!!
π. Π.Κ.]


ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ – ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΟΣ GERMISTON ΚΑΙ ΠΕΡΙΧΩΡΩΝ
HOLY CHURCH OF ST JOHN – HELLENIC COMMUNITY GERMISTON AND DISTRICTS


Γιοχάνεσμπουργκ, 17.05.2010
Προς Αιδεσιμολογιότατο Πρωτοπρεσβύτερο
π. Παναγιώτη Καποδίστρια
Γενικό Αρχιερατικό Επίτροπο της Ιεράς Μητροπόλεως Ζακύνθου


Αιδεσιμολογιότατε,

Με την παρούσα επιστολή μας βρισκόμαστε στην ευχάριστη θέση να σας πληροφορήσουμε ότι η Ελληνική Κοινότητα Germiston της Ν. Αφρικής συμπληρώνει τα 70 χρόνια της ιδρύσεώς της.

Οι πρώτοι Έλληνες μετανάστες ερχόμενοι πριν περίπου 120 χρόνια εγκαταστάθηκαν στην περιοχή του Γιοχάνεσμπουργκ και επεκτάθηκαν στην περιοχή του Germiston, όπου άρχισε να διαμορφώνεται σε βιομηχανική περιοχή. Το 1938, με πρωτοπόρους τους Ίμβριους, συνέλαβαν την ιδέα ίδρυσης Ελληνικής Κοινότητας, ενώ η συγκρότηση του πρώτου Διοικητικού Συμβουλίου έγινε το 1955. Σημαντικός σταθμός της ιστορίας της κοινότητας είναι το έτος 1968, όταν άρχισαν οι εργασίες ανέγερσης του νέου Ιερού Ναού του Τιμίου Προδρόμου και του κοινοτικού συγκροτήματος (εκκλησία, σχολείο, γραφεία Ελληνικής Κοινότητας, Πολιτιστικό Κέντρο και αίθουσα πολλαπλών χρήσεων).

Μέσα στα γεωγραφικά όρια της Κοινότητάς μας, της πολυπληθέστερης Κοινότητας του Γιοχάνεσμπουργκ, ευρίσκονται η Σχολή του Γένους SAHETI, ο Ελληνικός Παροικιακός Ραδιοφωνικός Σταθμός, το Σώμα Ελλήνων Προσκόπων, ο Ελληνικός Αθλητικός Σύλλογος. Ακόμη, στους χώρους της Κοινότητας στεγάζονται η Διακοινοβουλευτική Συνέλευση Ορθοδοξίας, η Ομοσπονδία Ελληνικών Σωματείων και Κοινοτήτων Ν. Αφρικής και άλλες παροικιακές οργανώσεις, συμπεριλαμβανομένης και των Φοιτητών (NAHYSOSA).

Το Διοικητικό Συμβούλιο οργανώνει μια σειρά πολιτιστικών εκδηλώσεων σχετικών με το έργο και τη ζωή του Ελληνισμού στο Germiston, αρχής γενομένης στις 26 Μαρτίου με την συναυλία νέων καλλιτεχνών "Από το Πάθος στην Ανάσταση", την οποία τίμησε με την παρουσία του ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και Πάσης Αφρικής Θεόδωρος Β΄, συνεχίζοντας με μια σειρά πολιτιστικών και εικαστικών εκδηλώσεων, με αποκορύφωμα το αφιερωματικό τριήμερο του Ιουνίου.

Την Παρασκευή 4 Ιουνίου θα γίνουν τα εγκαίνια των εικαστικών εκδηλώσεων και το Σάββατο 5 Ιουνίου θα πραγματοποιηθεί ημερίδα, με θέμα "Έλληνες της διασποράς και η προσφορά τους στη Νοτιοαφρικανική κοινωνία".

Η ημερίδα γίνεται σε συνεργασία με την Σχολή SAHETI, το Τμήμα Ελληνικών και Λατινικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Γιοχάνεσμπουργκ, το Γραφείο Συντονιστή Εκπαίδευσης και το Εργαστήρι Διαπολιτιστικών και Μεταναστευτικών Μελετών του Πανεπιστημίου Κρήτης καθώς και τους παροικιακούς φορείς, την Ιερά Μητρόπολη Ιωαννουπόλεως και Πρετορίας, το ΣΑΕ και την Ομοσπονδία Ελληνικών Κοινοτήτων.

Το ίδιο απόγευμα θα γίνει αφιέρωμα στην ιστορία της Ελληνικής Μουσικής Παράδοσης "Ταξιδεύοντας με το χρόνο στο φώς του πελάγου" από τον 5ο π.Χ. αιώνα μέχρι σήμερα, με 180 άτομα συντελεστές.

Τέλος, την Κυριακή 6 Ιουνίου, θα γίνει μνημόσυνο των ευεργετών της Κοινότητας και θα τιμηθούν διακεκριμένοι Έλληνες για την προσφορά τους στον Ελληνισμό της παροικίας, καθώς επίσης θα γίνει και η παρουσίαση του ειδικού ιστορικού λευκώματος που βρίσκεται υπό έκδοση, με θέμα "Έλληνες της διασποράς και η προσφορά τους στη Νοτιοαφρικανική κοινωνία". Με το εγχείρημα αυτό φιλοδοξούμε να δοθεί στην τρίτη και τέταρτη γενιά της διασποράς το αίσθημα πως και η δική της Κοινότητα έχει ιστορική δυναμική σε σχέση με τη χώρα που ζει και δραστηριοποιείται, αλλά και σε σχέση με τη χώρα καταγωγής των γονέων και των παππούδων της. Μέσα στο λεύκωμα θα τονιστούν ιδιαίτερα και θα χρωματιστούν με τα ανάλογα με την περίσταση χρώματα οι σταθμοί της διαδρομής των παροικιών.

Στη σημερινή παγκοσμιοποιημένη κοινωνία ο ομογενειακός Ελληνισμός, έχοντας κάνει πατρίδα του όλη τη γη, δε λησμονεί την ιστορία, τις ρίζες του και το χρέος του για τη διαφύλαξη της πολιτιστικής μας κληρονομιάς την οποία οι πρόγονοί μας εδώ στη Ν. Αφρική χτίσανε κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες, για να μπορούμε εμείς σήμερα να είμαστε περήφανοι που είμαστε Έλληνες. Στην εποχή των ανοιχτών συνόρων και των μεγάλων προκλήσεων, ως άτομα Ελληνικής καταγωγής και ταυτόχρονα πολίτες πολλών πολυπολιτισμικών κοινωνιών, έχουμε κάθε λόγο να είμαστε περήφανοι για την κληρονομιά μας και χρέος ιερό να τη διατηρούμε και να τη μεταλαμπαδεύουμε παγκοσμίως. Ο πολιτισμός μας επανέρχεται στο ιστορικό προσκήνιο και συνεχίζει να εμπνέει με τις παραδόσεις και τις διαχρονικές ανθρωπιστικές του αξίες όχι μόνο τους Έλληνες, αλλά τους αμέτρητους Φιλέλληνες σε κάθε γωνιά της γης.

Πατέρα Παναγιώτη,

Απευθυνόμαστε σ' εσάς, ως γνώστη του Ελληνικού Πολιτισμού και καθώς είσθε γνωστός στον Απόδημο Ελληνισμό για τις θεολογικές σας γνώσεις και το συγγραφικό σας έργο, με την παράκληση να είσθε Εισηγητής στην ημερίδα, που θα γίνει στις 5 Ιουνίου 2010 στο Ελληνικό σχολείο SAHETI, με το θέμα που ήδη έχουμε συζητήσει: «Κηρύσσοντας Ορθοδοξία στις αφρικανικές κοινωνίες. Μια άγνωστη συνέντευξη του Πάπα και Πατριάρχη Αλεξανδρείας Παρθενίου Γ΄».

Με ιδιαίτερη εκτίμηση

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ
Κ. Κουσιάκης 
Για την Οργανωτική Επιτροπή
Ο Εφημέριος της Κοινότητας και Συντονιστής των Εκδηλώσεων
Αρχιμανδρίτης Ιωάννης Τσαφταρίδης