e-περιοδικό της Ενορίας Μπανάτου εν Ζακύνθω. Ιδιοκτήτης: Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας (pakapodistrias@gmail.com), υπεύθυνος Γραφείου Τύπου Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου. Οι δημοσιογράφοι δύνανται να αντλούν στοιχεία, αφορώντα σε εκκλησιαστικά δρώμενα της Ζακύνθου, με αναφορά του συνδέσμου των αναδημοσιευόμενων. Η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύεται από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Τα νεότερα στα θεματικά ένθετα

Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2013

Το ποίημα "A Zacinto" του Φώσκολου, μελοποιημένο από τον Δημήτρη Κυριακόπουλο

Ο Ούγκος Φώσκολος (Ugo Foscolo), Ζακυνθινός από μητέρα και Ιταλός από πατέρα, εθνικός ποιητής της Ιταλίας, δεν παύει να υπεραγαπάται και να τιμάται στη "μητρική γη" του, καθώς μάλιστα πέθανε και θάφτηκε μακριά της!

Όλοι τον θεωρούμε οικείο μας και, στην πρώτη ευκαιρία, τού αποδίδουμε τα πρέποντα, αφού κι εκείνος έως λατρείας αγάπησε τη Ζακυνθούλα μας, έγραψε μάλιστα σχετικό σονέτο, στο οποίο αφήνει να εκδηλωθούν οι εσώτατοι καρδιακοί πόθοι του για το νησί μας. Είναι το ποίημα, που φέρεται με τον τίτλο "A Zacinto".

Την πρώτη στροφή αυτού του ποιήματος (βλ. παρακάτω), μεταφρασμένου στα ελληνικά από τον Ζακυνθινό ποιητή Στέφανο Μαρτζώκη (1855-1913), αναθυμούμαστε σήμερα,  μελοποιημένη από έναν αγαπητό φίλο συνθέτη κι ευαίσθητο καλλιτέχνη, τον Δημήτρη Κυριακόπουλο. Ο ίδιος ο Δημήτρης είχε την καλοσύνη να πρωτοπαρουσιάσει την δουλειά του αυτήν στο πολυπεριοδικό μας πριν από τρία περίπου χρόνια, σε μια ερασιτεχνική μαγνητοσκόπηση. 

Αυτή την ιδιωτική λήψη ανασύρουμε και Σας προτείνουμε για ακρόαση, ευκαιρίας δοθείσης από την προετοιμαζόμενη φιλολογική / μουσική βραδιά τού "Αληθώς", την ερχόμενη Κυριακή (24 Φεβρουαρίου 2013, ώρα 7.30 μ.μ.) στην εκκλησία της Παναγούλας Μπανάτου!!!



ΣΤΗ ΖΑΚΥΝΘΟ

Πλιά στη ζωή δεν θα πατή το δύστυχο ποδάρι
τις άγιες όχθες που άγγιζα στα χρόνια τα χρυσά,
ώ ποθητή μου Ζάκυνθο, που πάντοτε με χάρη
στο κύμα καθρεφτίζεσαι, στα Ελληνικά νερά.

Η Αφροδίτη ολόλαμπρη από κει μέσα βγήκε
κ’ έκαμε με το γέλιο της γόνιμα τα νησιά,
οπού απερίγραφτα ο λαμπρός ο στίχος δεν αφήκε
τα νέφη σου τα διάφανα, τα δένδρα τα πυκνά,

του ποιητή που έψαλε τη διάφορη εξορία,
της μοίρας τ’ άγρια κύματα, που το μικρό νησί
ο Οδυσσέας εφίλησε τρανός στη δυστυχία.

Απ’ το παιδί σου το άχαρο, ω μητρική μου γη,
μονάχα το τραγούδι του θάχης για συντροφία.
σ’ εμένα η Μοίρα μού έγραψε αδάκρυτη ταφή.