e-περιοδικό της Ενορίας Μπανάτου εν Ζακύνθω. Ιδιοκτήτης: Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας (pakapodistrias@gmail.com), υπεύθυνος Γραφείου Τύπου Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου. Οι δημοσιογράφοι δύνανται να αντλούν στοιχεία, αφορώντα σε εκκλησιαστικά δρώμενα της Ζακύνθου, με αναφορά του συνδέσμου των αναδημοσιευόμενων. Η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύεται από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Τα νεότερα στα θεματικά ένθετα

Παρασκευή 5 Ιανουαρίου 2018

Τα "Κάλαντα του Δεσπότη", παραμονή του Φωτώνε 2018, στη Ζάκυνθο


Κείμενο ρεπορτάζ: π. Παναγιώτης Καποδίστριας 
Φωτογραφίες: Ιωάννης Πορφύριος Καποδίστριας

Μια σημαντική και αξιομνημόνευτη εθιμική Τελετή της Ζακύνθου πραγματοποιήθηκε απόψε, 5 Ιανουαρίου 2018, στην πόλη της Ζακύνθου, την οποίαν θα άξιζε όλοι οι αναγνώστες μας να παρακολουθήσουν. Πρόκειται για τα λεγόμενα «Κάλαντα του Δεσπότη»

Εξηγούμαστε συνοπτικά: Ο επίσημος Όρθρος λαμπρής εορτής των Θεοφανίων εψάλη στον Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Νικολάου των Ξένων αφ' εσπέρας. Στο τέλος της Ακολουθίας και με τη συνοδεία των τοπικών Αρχών, του Κλήρου ιεροφορούντος και του Λαού, μετέβη ο Σεβ. Μητροπολίτης Ζακύνθου κ. Διονύσιος Δ΄ στο Μητροπολιτικό Μέγαρο. Ο Μητροπολίτης είναι το κεντρικό και τιμώμενο πρόσωπο της βραδιάς ως ευρισκόμενος «εις τόπον» και «τύπον» του κατ’ εξοχήν Τιμωμένου, δηλαδή του Επιφανέντος Χριστού

Παρενθετικά αναφέρουμε ότι στην αποψινή Τελετή παρόντες ήταν ο Σεβ. Μητροπολίτης Δωδώνης κ. Χρυσόστομος, ο Βουλευτής Ζακύνθου και Υπουργός Δικαιοσύνης κ. Σταύρος Κοντονής, ο Αντιπεριφερειάρχης Ζακύνθου κ. Λευτέρης Νιοτόπουλος, ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου κ. Νικόλαος Τσίπηρας και άλλοι τοπικοί παράγοντες.

Φθάνοντας, λοιπόν, στο Μητροπολιτικό Μέγαρο ο Μητροπολίτης Ζακύνθου και μάλιστα στην Αίθουσα του Θρόνου, άκουσε παραδοσιακά (ειδικά για την περίπτωση συνθεμένα) Κάλαντα από την έγκριτη Χορωδία "Εκκλησιαστικό Αναλόγιο Θ. Κουρκουμέλης-Κοθρής", υπό την διεύθυνση του Χοράρχη κ. Παναγιώτη Μαρίνου, με παλαιό κείμενο, ευχετικό για τον «Λειτουργό Θεού Υψίστου». Αμέσως μετά ο Μητροπολίτης κ. Διονύσιος Δ΄ βγήκε στον εξώστη του Μεγάρου και απευθύνθηκε ex cathedra στον λαό της Ζακύνθου, ο οποίος ανέμενε υπομονετικά έξω, με επίκαιρη και βαρυσήμαντη ομιλία του, η οποία -κατά την τοπική Τάξη- πρέπει να είναι η σημαντικότερη ομιλία της χρονιάς

Αυτή η από τον Εξώστη Ομιλία τού εκάστοτε Μητροπολίτου Ζακύνθου παραπέμπει στους Ρωμαιοκαθολικούς και μάλιστα στις αφ' υψηλού ομιλίες των Παπών. Προσωπικά δεν γνωρίζω ανάλογη Τελετή ανά την Ορθοδοξία, η οποία να έχει μάλιστα τόσο βαθιές ρίζες στον Χρόνο.











































































































Ακολουθεί η εφετινή από τον Εξώστη Ομιλία του Μητροπολίτη Ζακύνθου κ. Διονυσίου Δ΄

Ο βαπτιζόμενος Ιησούς Χριστός απέναντι στον πόλεμο και τον φόβο

Αναστοχαζόμενοι, Σεβασμιώτατε Γέροντα άγιε Δωδώνης και φιλέορτοι αδελφοί, ποιο νόημα μπορεί να έχει για μας, σήμερα, η Βάπτιση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, στεκόμαστε στη μνεία, που κάνουν τα διάφορα κείμενα της εορτής των Θεοφανίων για την παγκόσμια σημασία, που αυτή έχει για το σύνολο των λαών του κόσμου.
Στον όρθρο προσκαλούμαστε να ψάλουμε τον βαπτιζόμενο Χριστό: «μετ’ ευφροσύνης αι πατριαί της γης νυν πάσαι, πιστώς λέγουσαι, ευλογημένος ο ελθών Θεός ημών, Δόξα σοι». Τι σημαίνει «όλες οι πατριές της γης»; Σημαίνει πρώτα απ’ όλα ότι ο Χριστός βαπτίζεται και χρίεται ως νέος Δαβίδ και Μεσσίας για όλη την ανθρωπότητα και όχι μόνο για έναν λαό.
Στο θαρραλέο κήρυγμά του ο Βαπτιστής του Κυρίου, ο Πρόδρομος Ιωάννης, προειδοποιεί: «μη νομίζετε πως θα σωθείτε, επειδή είστε απόγονοι του Αβραάμ. Γιατί ο Θεός μπορεί και από αυτές τις πέτρες να βγάλει τέκνα του Αβραάμ».
Ο αγιασμός της κτίσης, που έρχεται με τη βάπτιση στα ρείθρα του Ιορδάνου, παύει τους διαχωρισμούς ανάμεσα σε περιούσιους λαούς και σε τέκνα ή μη του Αβραάμ. Εγκαινιάζει την προφητευμένη, από τον Προφήτη Ησαΐα, εποχή, που διαβάζουμε στις Μεγάλες Ώρες, όπου την οδόν του Κυρίου «πορεύσονται οι διεσπαρμένοι και ου μη πλανηθώσιν».
Περισσότερο από ποτέ, η εμπειρία της διασποράς είναι αυτή που χαρακτηρίζει την εποχή μας. Μια εποχή, που η πλεονεξία για περισσότερο πλούτο και η ακόρεστη μανία για κυριαρχία των Μεγάλων Δυνάμεων πάνω στους μικρότερους λαούς καταστρέφει το περιβάλλον και προκαλεί απάνθρωπους πολέμους μέσα από υποκριτικές επικλήσεις στο Δίκαιο και τη θρησκευτική πίστη.
Όχι η θρησκεία, αλλά η αποστασία από την ευσέβεια είναι που προκαλεί τον πόλεμο και το κακό. Η καταστροφή και ο κατακερματισμός ολόκληρων χωρών, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα την περιοχή μας, στη Μέση Ανατολή, προκαλούν με τη σειρά τους ξερίζωμα εκατομμυρίων ανθρώπων, που τροφοδοτεί περισσότερο σ’ ένα φαύλο κύκλο, τον φόβο απέναντι στον ξένο και απέναντι σε αυτά που έχουν ακόμη να έλθουν.
Η βάπτιση του Κυρίου σ’ εκείνα τα ύδατα, που τώρα γειτνιάζουν για μια ακόμη φορά με τα σύνορα της απομόνωσης, του μίσους και του φανατισμού, μας αποκαλύπτει τον εξορκισμό του Κακού, όχι μόνο από τα στοιχεία της φύσης, αλλά πρωτίστως από την κοινωνία.
Ο βαπτιζόμενος Κύριος είναι το νέο κέντρο της ιστορίας, που διαλύει τους φόβους μας απέναντι σε ό,τι παράλογο και τρομακτικό μπορεί να έλθει. Η παντοδυναμία Του δηλώνεται μέσα από τη μορφή δούλου, ο οποίος βαπτίζεται από τον σύνδουλό Του, αλλά επικυρώνεται από τον Θεό Πατέρα Του ως Υιός Του. Θα ακολουθήσει αργότερα το ίδιο με τη ζωή Του και τελικά την Σταύρωση και την Ανάστασή Του.
Αυτήν την εποχή της πραγματικής ειρήνης και συμφιλίωσης, θεμελιωμένης, όχι πάνω σε αμοιβαία συμφέροντα ή τον φόβο απέναντι απέναντι στον ισχυρότερο ή πάνω σε εφήμερες ιδεολογίες, αλλά πάνω στην ελευθερία από τον φόβο του θανάτου κάθε είδους, έρχεται να μας υπενθυμίσει η Βάπτιση. Και όπως λέμε κι εμείς, μαζί με τον Ψαλμωδό, ο Κύριος γίνεται υπερασπιστής της ζωής μας: «Εάν παρατάξηται επ’ εμέ παρεμβολή (στράτευμα εχθρικό δηλαδή), ου φοβηθήσεται η καρδία μου. Εάν επαναστή επ’ εμέ πόλεμος, εν ταύτη εγώ ελπίζω».
          Ούτε η Ανατολή μήτε η Δύση, ούτε ο Βοράς μήτε ο Νότος, ούτε τα χρήματα, ούτε οι στρατιωτικές συμμαχίες, ούτε πυρηνικά όπλα, ούτε σπαθιά και βόμβες μπορούν να πάρουν από τα χέρια του Κυρίου την διαχείριση της ιστορίας, αφού «Αυτού κράτει συνέχει την κτίσιν και τη Αυτού προνοία διοικεί τον κόσμον». Αντίθετα, ο Κύριος της Iστορίας, καθώς γίνεται άνθρωπος και αγιάζει με την βάπτισή Του την κτίση, καλεί τον απλό καθημερινό άνθρωπο να διαχειριστεί εκείνος το δικό του κομμάτι της ιστορίας, όταν μιμηθεί τον Χριστό. Όταν σταματήσει την αδικία, όταν ευσπλαχνισθεί τον ξένο, όταν βάλει στην καρδιά του την ειρήνη, όταν λουσθεί και γίνει καθαρός, γνωρίζει ότι ο θάνατος νικήθηκε και δεν μπορεί να τον απειλήσει καμία συνωμοσία, κανένας τρομοκράτης και κανένας δικτάτορας.
Τα εκατομμύρια των ξένων, που για οποιοδήποτε λόγο χτυπούν την πόρτα μας φεύγοντας από την ανέχεια και τον πόλεμο, είναι αυτοί που έρχονται να μας βαπτίσουν στα δάκρυα του καθημερινού βαπτίσματος της μετανοίας, όπως το ονομάζει ο βυζαντινός θεολόγος και άγιος, Νικόλας o Καβάσιλας. Και όταν μέσα από αυτό το βάπτισμα γινόμαστε Υιοί του Θεού και συγκληρονόμοι του Ιησού Χριστού, δεν περιμένουμε παθητικά και φοβισμένα τι θα φέρουν οι ισχυροί του κόσμου πάνω μας, αλλά θα σταθούμε δυναμικά καταγγέλλοντας την αλαζονεία των άδικων δομών αυτού του κόσμου, υπακούοντας στην φωνή του Πατρός: «Ούτος εστί ο υιός μου ο αγαπητός», πάνω από αυτοκρατορίες και ισχυρούς, κηρύττοντας στον υπόλοιπο κόσμο: «Αυτού (και όχι άλλου) ακούετε». Αμήν!