e-περιοδικό της Ενορίας Μπανάτου εν Ζακύνθω. Ιδιοκτήτης: Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας (pakapodistrias@gmail.com), υπεύθυνος Γραφείου Τύπου Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου. Οι δημοσιογράφοι δύνανται να αντλούν στοιχεία, αφορώντα σε εκκλησιαστικά δρώμενα της Ζακύνθου, με αναφορά του συνδέσμου των αναδημοσιευόμενων. Η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύεται από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Τα νεότερα στα θεματικά ένθετα

Τρίτη 28 Οκτωβρίου 2008

Μνημονεύοντας τους Αγωνιστές του '40



Πραγματοποιήθηκε σήμερα το πρωί στον Ναό της Παναγούλας Μπανάτου, κεντρικό ναό του Δήμου Αρκαδίων, η επίσημη Δοξολογία για την τιμή και μνήμη όσων αγωνίστηκαν για την πατρίδα μας στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αρχής γενομένης από την 28η Οκτωβρίου 1940.

Στην εκκλησία παρέστησαν οι Αρχές του τόπου μας, ήτοι ο Δήμαρχος με τους Αντιδημάρχους του και τον Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου, τα Σχολεία με τους εκπαιδευτικούς τους και κάμποσοι συνδημότες μας. Τον πανηγυρικό της ημέρας εκφώνησε εμπνευσμένα ο Δάσκαλος του Ολοήμερου Δημοτικού Σχολείου Κάμπου κ. Νίκος Αρβανιτάκης.

Εκτός προγράμματος, ο Πρωτοψάλτης κ. Παναγιώτης Δημ. Στραβοπόδης απήγγειλε στίχους του κατ' αλφάβητο, που αφορούσαν στην εποποιΐα των αγωνιστών του '40.

Αμέσως μετά την Δοξολογία, οι Αρχές, τα Σχολεία και οι παριστάμενοι μετέβησαν εν πομπή στο Ηρώο των Πεσόντων, στην πλατεία Λάμπρου Ζήβα.

Εκεί τελέστηκε από τον Εφημέριό μας Τρισάγιο υπέρ αναπαύσεως των Πεσόντων Αγωνιστών για την ελευθερία της Πατρίδας.

Ακολούθησε η καθιερωμένη κατάθεση δάφνινων στεφανιών, πρώτα από τον Δήμαρχο Αρκαδίων κ. Στέλιο Μποζίκη.

Στεφάνι κατέθεσε και ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου κ. Σπύρος Φαραός.

Στη συνέχεια στεφάνωσαν μαθητές από τα Σχολεία του Μπανάτου,

υπό τους εγερτήριους ήχους της ανανεωμένης Φιλαρμονικής του Δήμου Αρκαδίων, υπό την διεύθυνση της μαέστρου κ. Κατερίνας Γιακουμέλου.
Ακολούθησε μικρή Δεξίωση από τον κ. Δήμαρχο στο Δημαρχείο.

Σάββατο 25 Οκτωβρίου 2008

Αναμνήσεις - Εντυπώσεις από το Τζάντε μας

Γράφει η Διονυσία Μούσουρα-Τσουκαλά

Τώρα που για μια ακόμα φορά, μία ακόμα προσωρινή επιστροφή έγινε παρελθόν, τώρα που η απόσταση κι ο χρόνος με βοηθούν να ιδώ τα πράγματα λίγο πιο αντικειμενικά, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας κάποιες εντυπώσεις. Αναφέρομαι στο πρόσφατο, αλλά σύντομο λόγω γεγονότων, ταξίδι μου στον αγαπημένο τόπο, στο Φιόρε, που υμνώ στις γραφές μου.
Ολόκληρη πενταετία είχε περάσει από το τελευταίο μου ταξίδι εκεί. Πολλές οι αλλαγές, πάρα πολλές, κι εμείς που δεν έχουμε τη τύχη να ζούμε εκεί, δεν τις βιώνουμε έτσι όπως επέρχονται, σταδιακά, ομαλά, μας χτυπούν σαν κεραυνός εν αιθρία, είτε θετικές είναι, είτε αρνητικές.
Ανθρώπινο, να κουβαλάς μέσα σου τις εντυπώσεις από κάθε τελευταίο ταξίδι, χαράζονται στο μυαλό και στη σκέψη και σε θρέφουν, σε κρατούν, σε ζωογονούν και μ΄ αυτές ζεις και πορεύεσαι, ξυπνάς και κοιμάσαι κι ονειρεύεσαι έναν ακόμα γυρισμό...


Η πρώτη και μεγάλη απογοήτευση, οι φευγάτοι... Mολονότι έχεις ήδη πληροφορηθεί το γεγονός και το γνωρίζεις, μόνο όταν βρεθείς στο τόπο και χώρο αντιλαμβάνεσαι το μέγεθος της απουσίας κι είναι τόσο οδυνηρό και τόσο μεγάλο το κενό μέσα σου...
Η επίσκεψη στων Φευγάτων τα σπίτια, (Εν τη Πόλει της Μελβούρνης, δίγλωσση ποιητική συλλογή, εκδόσεις Τσώνη, Μελβούρνη 2007, σελ. 98), σε προσαρμόζει στη σκληρή πραγματικότητα και συνειδητοποιείς πλέον το «τελειωτικό» τού αναπόφευκτου. Σε κοιτάζει μια, συνήθως, γελαστή φωτογραφία και σε πονάει αφάνταστα η γνώση ότι αυτό το χαμόγελο δεν θα το ξαναδείς πια. Μα δεν είναι μόνο αυτό, είναι και το γεγονός ότι τους βρίσκεις όλους μαζεμένους...μολονότι δεν έφυγαν όλοι μαζί, για σένα, έτσι είναι γιατί τώρα μόνο έρχεσαι πρόσωπο με πρόσωπο με τα γεγονότα.
(....) σε κάθε της επιστροφή όλο και πλήθαιναν οι φευγάτοι κι εκείνη πήγαινε από τάφο σε τάφο κι άναβε καντήλια.
(Το Βάζο, Κραταιός Νόστος, εκδόσεις Πανεπιστημίου RMIT Μελβούρνης, 2000, σελ. 6).

Σειρά βέβαια, έχουν οι αγαπημένοι φίλοι και οι δικοί σου, οι άνθρωποι της καρδιάς σου, τους κοιτάζεις και διαπιστώνεις με απορία πόσο έχουν αλλάξει... πόσο πιο γερασμένοι φαίνονται... με την ίδια απορία σε κοιτούν και κείνοι και στο κουρασμένο σου πρόσωπο που ο καταλύτης χρόνος έχει αφήσει τη σφραγίδα του, προσπαθούν να δουν το «νεανικό» άτομο που τους χαιρέτησε πριν τόσα χρόνια.
Όλοι και όλα έχουν αλλάξει... ακόμα κι ο τόπος, καινούργια σπίτια μεγαλοπρεπή χτίστηκαν, καινούργια κτίρια, καινούργιοι δρόμοι, εκεί που παλιά υπήρχαν μόνο κάτι καντούνια και πολλά, πάμπολλα οχήματα... τόσα, που δυσκολεύεσαι να περπατήσεις στο δρόμο, για να μην πω κινδυνεύεις... αφού, οι περισσότεροι οδηγοί κάνουν ό,τι εξυπηρετεί τους ίδιους, σταματώντας όπου και όποτε θέλουν, σταθμεύοντας όπου τους βολεύει αδιαφορώντας για κώδικες κυκλοφορίας αλλά και για την ασφάλεια των άλλων οδηγών και των πεζών.


Είναι και κάποιες άλλες εντυπώσεις πάντως, όπως, π.χ., οι λεγόμενοι «πεζόδρομοι». Δεν μπορώ να καταλάβω τι σόι πεζόδρομοι είναι, αφού επιτρέπεται η κυκλοφορία δικύκλων, είτε ποδήλατα είναι αυτά είτε μηχανάκια. Η λέξη η ίδια, εννοεί ότι είναι μόνο για πεζούς και όχι για οχήματα οποιασδήποτε μορφής και κυβισμού.
Δεν ξέρω αν αυτή η ανορθόδοξη κατάσταση επικρατεί σε άλλες χώρες του κόσμου, εδώ που ζω πάντως ΟΧΙ, αλλά πολύ φοβάμαι ότι, ίσως, μόνο στη Ζάκυνθο, να υποθέσω ότι οι νεοζακυνθινοί αγνοούν τι σημαίνει πεζόδρομος; Και οι αρχές, τι κάνουν;


Τη χειρίστη των εντυπώσεων προκαλεί το θέαμα μικρών παιδιών μέχρι και νηπίων, όπου οι γονείς τα έχουν στο μπροστινό κάθισμα και χωρίς ζώνη ασφαλείας, το ίδιο και για μωρά όπου βρίσκονται είτε μπροστά είτε πίσω, χωρίς το ειδικό προστατευτικό κάθισμα για μωρά. Για να μην αναφερθώ στους γονείς που έχουν τα παιδιά τους, μέχρι και πολύ μικρής ηλικίας, στο μηχανάκι, χωρίς ασφάλεια, χωρίς κράνος χωρίς τίποτα. Αμφιβάλλω, αν αυτά γίνονται σε προηγμένα κράτη, αυτό είναι όχι απλά παράνομο, αλλά εγκληματικό. Το μικρό παιδί δεν έχει τη λογική ή τη δυνατότητα να φροντίσει τον εαυτό του, ιερό καθήκον του γονιού να το προστατεύει κι όχι να το εκθέτει σε τέτοιους κινδύνους.

Άλλη μεγάλη πληγή, το τσιγάρο... είχα την «ευκαιρία» να διαπιστώσω από πρώτο χέρι τι γίνεται όχι μόνο σε δημόσιες υπηρεσίες, κλειστούς χώρους, εστιατόρια, αλλά ακόμα και σε αυτό το ίδιο το Νοσοκομείο Ζακύνθου!!! Μολονότι υπάρχουν παντού ταμπέλες στις οποίες ευκρινώς αναγράφεται: Απαγορεύεται αυστηρώς το κάπνισμα, από τον πιο υψηλά ιστάμενο μέχρι το πιο κατώτερο μέλος προσωπικού, επισκέπτες, και οι ίδιοι οι ασθενείς(!) καπνίζουν αρειμανίως σαν τα φουγάρα με αποτέλεσμα, αν είσαι υποχρεωμένος να μείνεις εκεί μέσα, να υποφέρεις γιατί δεν μπορείς να αναπνεύσεις και να φύγεις με αναπνευστικό πρόβλημα. Ουαί κι αλίμονο, δε, αν κάνεις την κουτουράδα να διαμαρτυρηθείς...

Μία ευχάριστη έκπληξη, η αλλαγή συμπεριφοράς των ανθρώπων. Χάρηκα ιδιαίτερα διαπιστώνοντας ότι κάποιες λέξεις που είχαν εξαφανισθεί από το στόμα των πολλών, επανήλθαν στο λεξιλόγιο τους και τις χρησιμοποιούν όπου πρέπει, όπως, π.χ. συγνώμη, ευχαριστώ, παρακαλώ. Άλλο ευχάριστο, η φιλότιμη προσπάθεια για εξυπηρέτηση σε δημόσιες και μη υπηρεσίες και η ευγένεια του προσωπικού στον ιδιωτικό τομέα, είτε για μαγαζιά πρόκειται είτε για φαγάδικα, κλπ.
Βέβαια, να μην παραλείψω, όχι απλά να αναφερθώ, αλλά να εξάρω τους καλοσυνάτους, πρόσχαρους, περιποιητικούς και φιλόξενους συμπατριώτες μου, όπου η ζεστασιά και το χαμόγελο τους, το νιάσιμο τους για το συνάνθρωπο, σε βοηθάει να παραβλέπεις τα όποια αρνητικά και κάνει τη στιγμή του χωρισμού... πιο δύσκολη.

δ.μ.τ.

Κυριακή 19 Οκτωβρίου 2008

Γεωργία Κουρτέση-Φιλιππάκη: Μια συγχωριανή μας που διαπρέπει!

Η εξαίρετη συγχωριανή μας κ. Γεωργία Κουρτέση–Φιλιππάκη, Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου των Παρισίων (Paris I - Sorbonne), όπου μάλιστα δίδαξε από εικοσαετίας σχεδόν, διορίστηκε φέτος Επίκουρη Καθηγήτρια της Προϊστορικής Αρχαιολογίας στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας - Τομέα Αρχαιολογίας και Ιστορίας της Τέχνης), όπου ήδη και ανέλαβε τα καθήκοντά της.
Ο ιστοχώρος μας, διερμηνεύοντας -είμαστε βέβαιοι- τα ολοκάρδια αισθήματα των απανταχού Μπανατιωτών, συγχαίρει θερμότατα την επιτυχημένη Επιστήμονα και αξιαγάπητο Άνθρωπο για την υψηλή θέση περιωπής, την οποία επάξια κατέλαβε, δικαιώνοντας για μιαν ακόμη φορά την άποψη, ότι εντέλει οι πραγματικές Αξίες δεν παραθεωρούνται!

Αξίζει να σημειωθεί, ότι η κ. Κουρτέση-Φιλιππάκη θεωρείται κορυφαία στον τομέα της, λαμβάνει μέρος συχνά σε υψηλών προδιαγραφών και απαιτήσεων Διεθνή Συνέδρια, ενώ κλασική στο είδος της θεωρείται η διδακτορική της διατριβή, G. Kourtessi-Philippakis, Le Paléolithique de la Grèce continentale. Etat de la question et perspectives de recherche, Paris: Publications de la Sorbonne 1986.

Σάββατο 18 Οκτωβρίου 2008

Η εορτή του Αγίου Λουκά στην Κουκουναρία

Ο μικρός συνοικισμός της Κουκουναρίας ανήκει διοικητικά στο Μπανάτο. Όμως αποτελεί ξεχωριστή και αυτόνομη Ενορία. Εννοείται, ότι οι κάτοικοι της δικής μας Ενορίας, του κεντρικού Μπανάτου δηλαδή, με τους Κουκουναριώτες δεν έχουμε διαφορές, αλλά συνεργαζόμαστε κατά πάντα ως καλοί συγχωριανοί.

Εφημέριος της δεύτερης αυτής Ενορίας του χωριού μας είναι ο επίσης συγχωριανός μας π. Ιωάννης Ζαρκάδης, καλός λευίτης και υπερπολύτεκνος. Επειδή όμως αυτές τις μέρες ασθένησε ο παπα-Γιάννης, εκλήθη ο δικός μας Εφημέριος, να τελέσει τα λειτουργικά της εορτής του Αγίου Αποστόλου και Ευαγγελιστή ΛΟΥΚΑ, μια κι εδώ υπάρχει ένας όμορφος ναΐσκος, επ' ονόματι του Αγίου.




Ο ναός αυτός είναι οικογενειακός των Κουρτεσαίων, δηλαδή των απογόνων Κληρονόμων σήμερα των μακαριστών Λουκά και Σπύρου Κουρτέση. Πριν από τους Σεισμούς του 1953 ήταν περικαλλής, με τέμπλο μεγάλης καλλιτεχνικής αξίας. Αμέσως μετά τους Σεισμούς, ο Λουκάς Κουρτέσης μερίμνησε, ώστε ν' αποκατασταθεί ο ναός, όσο γινόταν. Ξαναχτίστηκε κοντύτερος και χαμηλότερος, ενώ ξαναστήθηκε το μπαρόκ τεχνοτροπίας τέμπλο, δίχως το Δωδεκάορτό του.




Σήμερα το πρωί τελέσθηκε, λοιπόν, από τον π. Παναγιώτη η επίσημη Θεία Λειτουργία με Αρτοκλασία, στην οποία εκκλησιάστηκαν οι περίοικοι. Οι στιγμές ήταν συγκινητικές κι ευφρόσυνες. Αυτό ακριβώς τόνισε μεταξύ άλλων και ο π. Παναγιώτης στο Κήρυγμά του:

"Η τέλεση της Θείας Ευχαριστίας αποτελεί την κατεξοχήν Χαρά της Εκκλησίας μας, διότι πρόκειται για το κορυφαίο Γεγονός της στεγνής και στυγνής καθημερινότητάς μας. Ο ίδιος ο Θεός κατέρχεται από ύψος της μεγαλοσύνης Του, προσφέροντας το Σώμα και το Αίμα Του δωρεάν προς τους ανθρώπους, ούτως ώστε εμείς να λάβουμε εμπειρία των άκτιστων Ενεργειών Εκείνου.

Κάτι ανάλογο έπραξε και ο Ευαγγελιστής Λουκάς: Μετέφερε δια του Ευαγγελίου του στην ανθρωπότητα κάθε εποχής, την εμπειρία των Αποστόλων και πρώτων χριστιανικών χρόνων περί του Ιησού, ως Μεσσία και Λυτρωτή και Ελπίδας μας"!

Μετά τη Θεία Λειτουργία και το Μνημόσυνο των Κτητόρων, η Κυρία Αικατερίνη χήρα Λουκά Κουρτέση (συνταξιούχος Δασκάλα και μέλος της ΧΕΝ Ζακύνθου) προσέφερε καφέ στο ολάνθιστο σπίτι της.

Σάββατο 4 Οκτωβρίου 2008

Ο Άγιος Διονύσιος για παιδιά

Κυκλοφόρησε πριν μερικούς μήνες (Νοέμβριο 2007) ένα καλό και ιδιαίτερα προσεγμένο βιβλίο για παιδιά, που αφορά στον Πολιούχο της Ζακύνθου. Είναι το, ΑΓΙΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ Ζακύνθου ο θαυματουργός, δημιούργημα ενός πολύ φιλικού μας ζεύγους νέων ανθρώπων, οι οποίοι επανέκαμψαν από τη Δανία, όπου ζούσαν τα τελευταία χρόνια και δαπανώνται πλέον στον Εκδοτικό Οίκο, που ίδρυσαν, υπό την επωνυμία Εκδόσεις Ποταμίτου. Πρόκειται για τον Διονύσιο Ποταμίτη, από τις Βολίμες Ζακύνθου, ο οποίος έγραψε τα κείμενα του βιβλίου και την καλή του σύζυγο, την Αίγλη - Αικατερίνη, η οποία έκαμε όλα τα όμορφα και θελκτικά σχέδια.

Πόσο δύσκολο είναι να συγχωρούμε! Πόση αγάπη και πίστη στον Χριστό χρειάζεται κανείς για να το καταφέρει! Στο εν λόγω καλαίσθητο βιβλίο, μες από τη ζωντανή εικονογράφηση της Αίγλης - Αικατερίνης Ποταμίτου, γνωρίζουμε τον μεγάλο Άγιο της Συγγνώμης, ο οποίος -ως γνωστόν- συγχώρεσε ακόμη και τον φονιά του αγαπημένου του αδερφού. Το βιβλίο περιλαμβάνει επίσης πρωτότυπο χάρτη της Ζακύνθου και κατάλογο με τα μοναστήρια και προσκυνήματα του νησιού.
Αξίζει να γίνει κτήμα του κάθε παιδιού, αλλά και του κάθε φίλου του καλού βιβλίου!
Για όσους θέλουν μάλιστα να το προμηθευτούν, μπορούν ν' απευθύνονται α) Αγ. Βασιλείου 54, 173 43 Άγιος Δημήτριος, Αθήνα - Τηλ. 210 9750950, β) Στα Εκθετήρια της Μονής Στροφάδων και Αγίου Διονυσίου. Κυκλοφορεί και στην Αγγλική γλώσσα.