e-περιοδικό της Ενορίας Μπανάτου εν Ζακύνθω. Ιδιοκτήτης: Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας (pakapodistrias@gmail.com), υπεύθυνος Γραφείου Τύπου Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου. Οι δημοσιογράφοι δύνανται να αντλούν στοιχεία, αφορώντα σε εκκλησιαστικά δρώμενα της Ζακύνθου, με αναφορά του συνδέσμου των αναδημοσιευόμενων. Η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύεται από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Τα νεότερα στα θεματικά ένθετα

Κυριακή 2 Αυγούστου 2009

Οι μυρωδιές

Γράφει η Διονυσία Μούσουρα-Τσουκαλά


Ο Αύγουστος ήταν πάντα ο αγαπημένος μου μήνας. Διακοπές από το Σχολείο, ξενοιασιά, χαλάρωνε κι ο παπάκης μου μ΄ εκείνο το: πρέπει να διαβάσεις, τι κάθεσαι; Ή, έλα ξημέρωσε, όπου νάναι βγαίνει ο ήλιος, σήκω να επαναλάβεις τα μαθήματα σου, τώρα που το μυαλό είναι ξεκούραστο κι εγώ άδικα να προσποιούμαι πως κοιμάμαι βαθιά, άδικα να εκλιπαρώ για λίγη ωρίτσα ακόμα, χαμπάρι δεν έπαιρνε. Τον Αύγουστο, τίποτα από όλα αυτά. Μα και η παπαδιά δεν ήταν τόσο αυστηρή, έτσι τον ελεύθερο χρόνο τώρα δεν ήταν υποχρεωτικό να κόβω και ενώνω λουρίδες ομοιόμορφες, να τις κάνω μεγάλα κουβάρια και να τα πηγαίνω στη Νόνα μου στο Μπανάτο για τον αργαλειό να υφαίνει κουρελούδες να τις απλώνουμε στο δάπεδο, για να μην κρυώνουμε το χειμώνα. Αμέ το άλλο; Κάθε βράδυ μετά το βραδινό, έπρεπε να κόβουμε σε μικρά-μικρά κομματάκια ψωμιά, πορτοκαλόφλουδες και ό,τι άλλο είχε περισσέψει για να ταΐσουμε τις 5-6 κοτούλες, που είχαμε στην αυλή για φρέσκα αυγά. Πα, πα, πα, αγγαρείες αυτές που κάθε άλλο συγκινούσαν εμένα και την αδελφή μου, μόνο που σαν... μικρότερη, ο κλήρος έπεφτε, συνήθως, σε μένα για αυτά τα... υψηλά καθήκοντα.

Τον Αύγουστο, όμως, έπαιρνα... άδεια. Τώρα, εδώ που τα λέμε, όχι πάντα και όχι από τον παπάκη, που μπορεί να μην πέταγε τα κλινοσκεπάσματα για να με αναγκάσει να σηκωθώ, αλλά τουλάχιστον μια-δυο ώρες την ημέρα έπρεπε να στρωθώ στο μαυροπίνακα που είχε στήσει σε μια γωνιά στον τοίχο της κουζίνας και να κάνω όλες τις αριθμητικές πράξεις που μου έβαζε, αχ αυτή η προπαίδεια, αχ πόσο με βασάνισε... Αχ και να είχαν βγει τα μικροκομπιουτεράκια, πόσο πιο εύκολη θα ήταν η ζωή η δική μου και όχι μόνο...
Ε, ας προσέχαμε, τι βιαστήκαμε να γεννηθούμε, ας κάναμε λίγη υπομονή...

Υπήρχε και άλλο πρόβλημα όμως. Ήμουν πάντα λιγόφαγη, ιδιότροπη και... τζιλίβα. Έτσι, η παπαδιά στεκόταν πάνω από το κεφάλι μου, να τελειώσω τα φαΐ μου το βραδινό, γιατί το μεσημέρι ήμουν Σχολείο. Τότε τα μαθήματα άρχιζαν στις 8.30 και σχολούσαμε 3.30. Μέχρι να φτάσω στη Μπόχαλη από τη Χώρα, βράδιαζε, ιδιαίτερα το χειμώνα. Κάθε βράδυ λοιπόν στη προσευχή μου, ψιθυριστά για να μην ακουστώ, παρακαλούσα τον καλό Θεούλη να μεγαλώσω γρήγορα, για να μπορώ να αφήνω το φαγητό μου...
Τον Αύγουστο, όμως, έπαιρνα... απαλλαγή από το βραδινό, αφού έτρωγα το μεσημέρι.

Μια λοιπόν και οι αγγαρείες περιορισμένες, έπαιρνα τον δρόμο περικοπά, τουλάχιστον 2-3 φορές την εβδομάδα, από τον Αρίγκο και μια και δυο κατηφόριζα για το Μπανάτο. Εκεί να δεις μόλις έφτανα χαρές, αγκαλιές, φιλιά η Νόνα, ο Νόνος, οι αγαπημένες μου θείες και θείοι κι όλα τα πρωτοξάδελφα που δεν είμαστε και λίγα, για να μην αναφερθώ στις γειτόνισσες και χωριανούς, που με δέχονταν πάντα με ανοιχτές αγκάλες!

Εκείνο, όμως, που έχει μείνει στη μνήμη ολοζώντανα, εκτός από τη χαρά και την αγάπη που ένιωθα για όλους κι εκείνοι για μένα, ήταν οι μυρωδιές... Είχα συνδυάσει το κάθε, σχεδόν, άτομο και χώρο, με τη μυρωδιά του. Της νόνας Αντριάνας το σπίτι, μοσκομύριζε σταφιδόψωμο που το έφτιαχνε κάθε βδομάδα που ζύμωνε. Στη Γαργατσούρα, ήταν η μυρωδιά του κρασιού που έφτιαχνε ο Νόνος μου ο Κωνσταντής.
Της θείας Μαρούλας το σπίτι μοσκοβολούσε αγιόκλημα και γραντούκες, στης θείας Διονυσίας το σπίτι κυριαρχούσαν οι μπουγαρινιές και στην εκκλησία της Παναγούλας οι μυρτιές...

Μολονότι πέρασαν τόσα χρόνια, η κάθε μία από αυτές τις μυρωδιές μού θυμίζει πάντα πρόσωπα και τόπους αγαπημένους...
Ολοζώντανα μπροστά μου στέκει καθένας από τους αγαπημένους, κάθε φορά που νιώθω κάποια από αυτές τις μυρωδιές, εκτός φυσικά από γραντούκες και μπουγαρίνια που δεν υπάρχουν στον τόπο που ζω...

Φίλοι μου καλοί κι αγαπητοί όλοι,
Καλό σας μήνα, Καλό Δεκαπενταύγουστο, καλά μπάνια, καλή σας ξεκούραση, να είσαστε καλά και να περνάτε καλά πάντα,


Με πολλή αγάπη,
Διονυσία Μούσουρα-Τσουκαλά