e-περιοδικό της Ενορίας Μπανάτου εν Ζακύνθω. Ιδιοκτήτης: Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας (pakapodistrias@gmail.com), υπεύθυνος Γραφείου Τύπου Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου. Οι δημοσιογράφοι δύνανται να αντλούν στοιχεία, αφορώντα σε εκκλησιαστικά δρώμενα της Ζακύνθου, με αναφορά του συνδέσμου των αναδημοσιευόμενων. Η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύεται από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Τα νεότερα στα θεματικά ένθετα

Πέμπτη 30 Απριλίου 2009

Αγγέλου Γκούνη: "Πολλές οι ιστορίες, μία η Αλήθεια"

Λάβαμε σήμερα την πρώτη από τις Εκδόσεις του νεοσύστατου Κέντρου Νεότητος της Μητροπόλεως Λευκάδος και Ιθάκης, του οποίου προΐσταται ο ταλαντούχος νέος Κληρικός Διάκονος Ιωαννίκιος Ζαμπέλης. Το βιβλίο τιτλοφορείται "Πολλές οι ιστορίες, μία η Αλήθεια" και είναι γραμμένο από τον Άγγελο Γκούνη, θεολόγο (Λευκάδα 2009, σελίδες 176).

Ελπιδοφόρα και αξιοπρόσεκτη έκδοση, διότι, όχι μόνον αξίζει από μόνη της ως βιβλίο πνευματικής οικοδομής, αλλά κι επειδή αποτελεί την απαρχή μιας φιλόδοξης σειράς εκδόσεων του σχετικού Γραφείου της Εκκλησίας της Λευκάδας, η οποία έχει σκοπό να πλησιάσει αγαπητικά τη νεότητα, σε καιρούς μάλιστα εντονότατων προβληματισμών και ανομολόγητων υπαρξιακών αναθεωρήσεων σε όλα τα επίπεδα.

Αφού ευχαριστήσουμε τον υπεύθυνο των εκδόσεων π. Ιωαννίκιο για την τιμή της αποστολής, αφήνουμε τον ίδιο τον συγγραφέα κ. Άγγελο Γκούνη να μάς εξηγήσει τις προθέσεις του, μες από το προλογικό του σημείωμα:

Aφορμή για τη συλλογή, την καταγραφή και τον σχολιασμό του υλικού του παρόντος βιβλίου υπήρξε ο πιστός λαός του Θεού –και όχι μόνον. Το κήρυγμα στους Ναούς, οι διηγήσεις στους μαθητές του σχολείου, οι συζητήσεις με τους νέους στις ενοριακές νεανικές συντροφιές, στα κατηχητικά και στις κατασκηνώσεις της Ιεράς Μητροπόλεως Λευκάδος και Ιθάκης «Παναγία η Φανερωμένη», αλλά και η αναφορά ιστοριών του παρόντος βιβλίου στην καθημερινότητα μου έδωσαν τη δύναμη και το κουράγιο, για να συγκεντρωθεί αυτό το υλικό και με τη Χάρη του Θεού να διατεθεί προς ωφέλεια και οικοδομή των αναζητούντων την Αλήθεια.
Το βιβλίο αυτό απευθύνεται σε ανθρώπους κάθε ηλικίας και κάθε φύλου. Οι ιστορίες που περιέχονται μέσα σε αυτό είναι αυτοτελείς και μερικές εξ αυτών αυτούσιες, όπως δηλαδή κι εγώ τις διάβασα από την πηγή τους, κυρίως την Αγία Γραφή, το Γεροντικό, τα Συναξάρια της Εκκλησίας μας, το περιοδικό «Λυχνία» της Ι.Μ. Νικοπόλεως και Πρεβέζης και διάφορα περιοδικά και φυλλάδια. Νομίζω ότι ο αναγνώστης θα πρέπει να παίρνει τα μηνύματα όχι τόσον από τα σχόλια, που είναι προσωπικές παρατηρήσεις, όσον από το ίδιο το γεγονός, που αναφέρεται στο κείμενο της ιστορίας.
Περιέχονται πάνω από εξήντα ιστορίες που ξεκουράζουν, αναπαύουν, εφοδιάζουν τον αναγνώστη και τον ενισχύουν στην πορεία του προς την ένωσή του με το Θεό.

Τρίτη 28 Απριλίου 2009

Ο καλλιφωνότατος π. Νικόδημος Καβαρνός στο Ψαλτήρι της Ενορίας μας

Ο Αρχιμανδρίτης Νικόδημος Καβαρνός είναι μια εξαιρετική περίπτωση πολύ νέου ανθρώπου και νεότατου Κληρικού, ο οποίος αξιοποίησε με τον καλύτερο τρόπο το πολύτιμο τάλαντο της φωνής και ήδη έχει διακριθεί ανά την Ορθοδοξία ως ένας από τους σπουδαιότερους Πρωτοψάλτες και Καθηγητές της Βυζαντινής Μουσικής.

Κατά την περίοδο του Πάσχα ο π. Νικόδημος βρέθηκε στη Ζάκυνθο κι εξυπηρέτησε ιερατικά τη Γυναικεία Μονή της Ελευθερώτριας. 


Το περασμένο Σάββατο, παραμονή της Κυριακής του Θωμά ήταν κοντά μας, στο Μπανάτο και τίμησε το Ψαλτήρι μας κατά τον Αναστάσιμο Εσπερινό ,στον ναό της Παναγούλας. Από εκείνο τ' όμορφο απόγευμα προέρχονται και τα βιντεάκια που ακολουθούν. Η μέρα όδευε "επί την ηλίου δύσιν" και ο π. Νικόδημος μελωδούσε κατανυκτικά τα εσώτατα σκιρτήματα της ψυχής μας! Ας τον ακροασθούμε:






Who is Who

Ο Αρχιμανδρίτης Νικόδημος Καβαρνός (κατά κόσμον Παναγιώτης) γεννήθηκε στη Μυτιλήνη της Λέσβου. Εκεί έζησε τα παιδικά του χρόνια μέχρι που ολοκλήρωσε και τις σπουδές στην Δευτεροβάθμια εκπαίδευση.

Επιποθώντας τη μόρφωση μεταβαίνει στην Αθήνα και παίρνει Πτυχίο από την Ανωτέρα Εκκλησιαστική Σχολή Αθηνών και την Θεολογική Σχολή του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου. Ακολούθως εγγράφεται στα ΤΕΙ Ιονίων Νήσων (Ληξούρι) Τεχνολογίας Ήχου και Μουσικών Οργάνων, παίρνοντας γνώσεις που αφορούν στον ήχο και τα μουσικά όργανα. Η αγάπη του για την τεχνική του ήχου και της μουσικής τον κάνουν να εγγραφεί σε ιδιωτική Σχολή ΙΕΚ, παίρνοντας Πτυχίο στην Σκηνοθεσία Τηλεόρασης και Κινηματογράφου, Ηχοληψίας, Πολυκάναλης Εγγραφής και Ηχοτεχνίας. Συνδυάζει εκπαίδευση στο studio του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών με ηχογραφήσεις πολλών συνόλων Ελληνικής και ξένης μουσικής.


Ασχολήθηκε από πολύ νωρίς με την μάθηση της Βυζαντινής Μουσικής, με πρώτο δάσκαλο τον Γεώργιο Μιχαλλέλη. Είναι Πτυχιούχος Ιεροψάλτης με βαθμό Άριστα. Πτυχιούχος Βυζαντινής Μουσικής με βαθμό Άριστα και Διπλωματούχος Βυζαντινής Μουσικής με βαθμό Άριστα. Έχει γνώσεις αρμονίας, πιάνου και σύνθεσης. Διετέλεσε Πρωτοψάλτης στον Ι.Ν. Αγ. Αντωνίου Τρίγονα Μυτιλήνης, Μεταμόρφωσης Μεγαλοχωρίου, Αγ. Συμεών Μυτιλήνης, στο Ιερό Προσκύνημα της Παναγίας Αγιάσου όντας 12ετής, Άγ. Νικόλαο Πλωμαρίου, Παναγίτσα Ταύρου, Αγ. Αικατερίνη Πλάκας, Άγ. Δημήτριο Αμπελοκήπων (όπου διετέλεσε ιεροψάλτης ο Θρ. Στανίτσας) και στον Καθεδρικό Ι.Ν. Μεταμόρφωσης Μοσχάτου, όπου τώρα διακονεί και ως Κληρικός.


Διδάσκει Βυζαντινή Μουσική τα τελευταία 10 χρόνια, σε σύνολο μαθητών αρκετοί εκ των οποίων είναι Πρωτοψάλτες και Πτυχιούχοι Βυζ. Μουσικής. Η Χορωδία του απαρτίζεται ως επί το πλείστον από μαθητές του.


Διάκονος χειροτονήθηκε στις 27 Ιανουαρίου και Πρεσβύτερος στις 2 Φεβρουαρίου 2009. Την ίδια μέρα χειροθετήθηκε Αρχιμανδρίτης. Όλα από τον Μητροπολίτη Μυτιλήνης κ. Ιάκωβο.


Αν θέλετε να έχετε περισσότερα ακούσματα από τον π. Καβαρνό, μπείτε εδώ, στο προσωπικό του Κανάλι στο YouTube.

Κυριακή 26 Απριλίου 2009

Η εορτή του Αγίου Γεωργίου στην Grenoble της Γαλλίας

 Πανηγυρική λειτουργική Σύναξη πραγματοποιήθηκε σήμερα το πρωί στον Ελληνορθόδοξο Ναό του Αγίου Γεωργίου της γαλλικής πόλης Grenoble, όπου -ως γνωστόν- εφημερεύει ο Ζακύνθιος Πρωτοπρεσβύτερος Γεράσιμος Σκαρτσής. Της αναστάσιμης αυτής εορτής προεξήρχε ο οικείος Μητροπολίτης Σεβ. Γαλλίας κ. Εμμανουήλ (Αδαμάκης) - Υπέρτιμος και Έξαρχος Ευρώπης, πλαισιωμένος από διάφορους Κληρικούς της Μητρόπολής του. Πιο συγκεκριμένα, πλην του Εφημερίου π. Γερασίμου, έλαβαν μέρος ο Αρχιμανδρίτης Ηλίας Delaune (Γάλλος Ηγούμενος της Μονής Notre Dame της περιοχής La Faurie, στις Γαλλικές Άλπεις), ο Πρωτοπρεσβύτερος Κωνσταντίνος Κρασάκης (Ιεροδιδάσκαλος στο Saint-Étienne), ο Οικονόμος Γεώργιος Βασιλάκης (Θεολόγος και φοιτητής Κοινωνιολογίας στη Lyon, Εφημέριος του Pont-de-Chéruy) και ο π. Ιωάννης (Εφημέριος της Ρουμανικής Ενορίας της Grenoble).Παρευρέθηκαν εκπρόσωποι της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας και λοιπών δογμάτων, ο Αντιδήμαρχος της Grenoble, ο Πρόξενος της Ελλάδας στην πόλη αυτή δρ. Μιχαήλ Χαντζημανόλης, ο Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητος κ. Βασίλειος Ζάμπαλας και τα προεδρεία λοιπών πολιτιστικών συλλόγων της Grenoble.
Ακολούθησε στην Αίθουσα Τελετών της Ενορίας ελληνικό γλέντι, χορός, τραγούδια με πολύ κέφι και πλήθος κόσμου, που κατέφθασαν για να συνεορτάσουν από τις γειτονικές ενορίες του Saint-Étienne, Lyon και Pont-de-Chéruy.

Παρασκευή 24 Απριλίου 2009

Τα Πασχαλινά του Μπανάτου στην εφημερίδα "Ημέρα τση Ζάκυθος"

Μικρή, αλλά θερμή αναφορά στις Πασχαλιάτικες Ακολουθίες της Ενορίας μας, μαζί με μια φωτό από την Ανάσταση στο Μπανάτο, έκαμε η τοπική Εφημερίδα Ημέρα τση Ζάκυθος στο φύλλο της 22ας Απριλίου. Είναι η στήλη "Πασχαλινά" και υπογράφει "Ο Παρατηρητής". Τον ευχαριστούμε και αντιγράφουμε το σχετικό δημοσίευμα:

Κατανυκτική η ατμόσφαιρα, τόσο τη Μ. Παρασκευή -στον Επιτάφιο Θρήνο και τη Γκλόρια- όσο και το βράδυ του Μ. Σαββάτου -στην τελετή της Αναστάσεως- στο Βανάτο, όπου με εξαιρετική επισημότητα, το ιδιότυπο τοπικό κλίμα, απέδωσαν ο εφημέριος π. Παναγιώτης Καποδίστριας, οι ψάλτες και οι εκατοντάδες ενορίτες και επισκέπτες που προσήλθαν, δημιουργώντας το αδιαχώρητο στους γύρω χώρους των Ιερών Ναών τόσο της Παναγίας, όσο και της Φανερωμένης.

Πέμπτη 23 Απριλίου 2009

Το λαμπριάτικο πανηγύρι 2009 της Βαγγελίστρας στα Μαριναίικα Μπανάτου











Στον συνοικισμό Μαριναίικα Μπανάτου αποκαταστάθηκε πριν τέσσερα χρόνια το παλιό εκκλησάκι της Βαγγελίστρας των Αβουραίων (πάλαι ποτέ της αρχοντικής Οικογένειας Μπάφη). Κάθε Πέμπτη του Πάσχα έκτοτε πραγματοποιείται αναστάσιμο πανηγύρι, εκ μεταφοράς από την 25η Μαρτίου. Φέτος συνέπεσε και η γιορτή του Αγίου Γεωργίου. Όμως η βροχή ήταν καταρρακτώδης κι έτσι δεν χαρήκαμε τ' ανοιξιάτικα και πολύχρωμα χαλιά της φύσης τριγύρω.
Η κτήτωρ Οικογένεια Αβούρη είχε πάντως μεριμνήσει για όλα. Πρώτα και κύρια μπήκε νέο τέμπλο με όμορφες αγιογραφίες του ντόπιου αγιογράφου Ιωάννου Γιατρά, δωρεά εξ ολοκλήρου Διονυσίου και Νίκης Αβούρη. Ύστερα η κ. Έλλη Αβούρη είχε ετοιμάσει πλούσια εδέσματα, ενώ διανεμήθηκε από μια μπουμπουνιέρα με πασχαλινό κουλούρι και αυγό σε όλους τους προσκυνητές. Πολλές δεκάδες κόσμου από τη γύρω περιοχή κατέφθασαν, υπέμειναν μάλιστα οι πλείστοι υπό διαρκή βροχή καθ' όλη την διάρκεια της θ. Λειτουργίας. Ο Εφημέριός μας, ομιλώντας στο εκκλησίασμα, υπογράμμισε την αναγκαιότητα της Ανάστασης ως ακρογωνιαίου λίθου της πίστης μας (βλ. βίντεο).

Τα παιδιά της "Νεανικής Συντροφιάς Βανάτου"

Κατά τις μέρες του Μεγαλοβδόμαδου είχαμε την ευκαιρία να δούμε στην Εκκλησία ορισμένα από τα παιδιά, που κατά περιόδους λάμπρυναν με την παρουσία τους τη "Νεανική Συντροφιά Βανάτου" και τις διάφορες εκφράσεις της μέσα στα παρελθόντα χρόνια. Βασικά, τα παιδιά αυτά υπήρξαν (ή τα μικρότερα συνεχίζουν να είναι) βοηθοί του Εφημερίου στο Ιερό Βήμα, γνωστά ως "ιερόπαιδες", επί το ζακυνθινότερον "δασκαλούδια". Όμως, σε διάφορες εποχές, πλαισίωσαν με αξιοσημείωτη επιτυχία πολιτιστικές, περιβαλλοντικές ή και ποιμαντικές δράσεις της Ενορίας μας.
Τώρα, τα μεγαλύτερα διαπρέπουν είτε ως φοιτητές, τεχνίτες, επιστήμονες, κάποια μάλιστα ως γονείς!!!
Τα μεγαλύτερα παιδιά της φωτογραφίας, όχι μόνον εκκλησιάσθηκαν, αλλά κατέφυγαν και στο Ιερό Βήμα, ωσάν τα κλωσσόπουλα κάτω από τις στοργικές φτερούγες της μητέρας τους!

Δευτέρα 20 Απριλίου 2009

Η αναστάσιμη Λειτουργία για την εορτή της Παναγίας



Κατά την συνήθεια των παλαιών Μπανατιωτών σήμερα εορτάζει ο ναός της Φανερωμένης, όπου τελέσθηκε η αναστάσιμη Λειτουργία προς τιμήν της Παναγίας.

Για την ιστορία, να σημειώσουμε, ότι οι προγενέστεροι λιτάνευαν σήμερα την Καθέδρα της Φανερωμένης στην Ενορία, αλλά, με το πέρασμα των χρόνων, τούτο εξέλιπε, λόγω μάλλον μη συμμετοχής ικανοποιητικού εκκλησιάσματος κι έτσι, από το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα, η εορτή περιορίζεται μόνο στη Λειτουργία και τίποτε περισσότερο. 

Παλαιοί ενορίτες, παρ' όλ' αυτά, προσήλθαν σήμερα στον ναό, αναθυμούμενοι τα πρώτα μεγαλεία και αλληλοευχόμενοι το "Χριστός Ανέστη"!

Κυριακή 19 Απριλίου 2009

Εσπερινός της Αγάπης και Λιτανεία της Παναγούλας















Το απόγευμα πραγματοποιήθηκε στον ναό της Παναγούλας μας ο επίσημος Εσπερινός της Αγάπης, κατά την διάρκεια του οποίου αναγνώσθηκε το Πασχαλινό Μήνυμα του Σεβ. Μητροπολίτη μας κ. Χρυσοστόμου και στη συνέχεια -παρά τον άσχημο καιρό- έγινε η πατροπαράδοτη Λιτανεία των Εικόνων της Ανάστασης και της Παναγούλας ανά την κωμόπολη του Μπανάτου.

Μετά την επιστροφή, στα προπύλαια του ναού έγινε Δέηση, κατά την οποίαν ο Εφημέριός μας επισήμανε τη Χαρά που εγκαινιάζει στον κόσμο μας ο Αναστημένος Ιησούς, πατάσσοντας το κράτος του Άδη και την άβυσσο των παθών μας. Είπε επίσης, ότι τέτοιες παραδοσιακές τελετές δεν είναι δυνατόν να επιβιώσουν, εάν ο λαός μας δεν συμμετέχει, ενώ η συσπείρωσή μας στο Σώμα της Εκκλησίας (με τα θρησκευτικά και πολιτισμικά στοιχεία που διασώζει) αποτελεί πράξη αντίστασης στο ρεύμα της εν γένει αλλοτρίωσης, η οποία κατατρύχει τον καιρό και τον τόπο μας.

Χριστός Ανέστη και στο Μπανάτο!

 
Μ' εξαιρετική επισημότητα, ανυπόκριτα χαμόγελα κι εγκάρδιους ασπασμούς έγινε στις 12 π.μ. η Τελετή της Ανάστασης στο πλάτωμα της Φανερωμένης Μπανάτου, στην οποία προσήλθαν πολλές εκατοντάδες ενορίτες κι επισκέπτες μας, δημιουργώντας το αδιαχώρητο στους γύρω χώρους του ναού.
Όλα ήταν απαστράπτοντα και κυρίως οι καρδιές και τα συναισθήματά μας! Όλα εορταστικά και δαφνηφόρα! Όλα λουσμένα στα φώτα και τις ελπίδες! Μακάρι πάντα έτσι!












Ακολούθησε η Αναστάσιμη Λειτουργία, στην οποία παρέμειναν κάμποσοι εκκλησιαζόμενοι, μετέχοντας οι πλείστοι στη Θεία Ευχαριστία:

Σάββατο 18 Απριλίου 2009

Η Ανάσταση ως Δρόμος, μονόΔρομος

Γράφει ο π. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ

Εν μέσω πολλών και ποικίλων κλυδωνισμών του εντός κι εκτός βίου μας, γιορτάζουμε ήδη την ημέρα της Λαμπρής, το πανηγύρι της Χαράς: Την εκ νεκρών έγερση του Θεού και Λόγου ή, με άλλους λόγους, τη νίκη της αγαπώσης (αν κι εσταυρωμένης) Ζωής έναντι της φθοράς και του θανάτου!

Αναστάσιμοι χαιρετισμοί προφέρονται κατά κόρον, ομολογώντας ότι «Χριστός εγήγερται», η όλη φύση και τα χρώματά της συμπανηγυρίζουν ορθανοίγοντας αναπνοές στις απλωσιές του φωτός, μια και όλα τριγύρω -κτιστά και άκτιστα, νοούμενα και υπονοούμενα, ορώμενα και αθέατα- νιώθουν ότι το «γλυκύ έαρ» θριαμβεύει πάλι και πάλι!

Το αισθητήριο του Διονυσίου Σολωμού έχει αποτυπώσει την καινή αυτή πραγματικότητα με δύναμη λόγου θεοπρεπούς:


Kαθαρότατον ήλιον επρομηνούσε
της αυγής το δροσάτο ύστερο αστέρι,
σύγνεφο, καταχνιά, δεν απερνούσε
τ' ουρανού σε κανένα από τα μέρη·
και από κει κινημένο αργοφυσούσε
τόσο γλυκό στο πρόσωπο τ' αέρι,
που λες και λέει μες στης καρδιάς τα φύλλα:
Γλυκειά η ζωή κι ο θάνατος μαυρίλα.

Θα στρουθοκαμηλίζαμε όμως ανεπίτρεπτα, εάν λησμονούσαμε, ότι έξω και πέρα από την αναστάσιμη εκδοχή, την οποία βιώνουμε όλοι οι συσσωματωμένοι στην Εκκλησία, ο κόσμος μας διάγει περίοδο έλλειψης του χαμόγελου, ανασφάλειας και πένθους εσωτερικού. Όλα τα σχήματα που εμπιστεύθηκε αποδείχθηκαν ά-σχημα και πεπερασμένα, καχεκτικά κι εν πολλοίς δύσοσμα... Συχνά πυκνά και η πολυθρυλούμενη πνευματικότητα των Χριστιανών αποδείχθηκε κουφότητα ή και παραπλάνηση... Αλλά και αυτός ο σύγχρονος άνθρωπος, συχνά από-χωρισμένος από τον ίδιο τον εαυτό του, βιώνει έναν ιδιότυπο αυτοδιχασμό, απόρροια βίαιης αποκόλλησης από την όντως Ζωή…

Η ανάμνηση των Παθών και της Ανάστασης της κατεξοχήν Ζωής μπορεί (και πρέπει) να σημάνει επιστροφή στην Αυθεντικότητα. Ο θάνατος του Χορηγού της Ζωής δεν ήταν τέρμα - κατάληξη, αλλ’ αγωγός προς την ανανέωση όλων των σαπισμένων ανθρώπινων υποθέσεων, απόδυση των πολλαπλών προσωπείων, έτσι ώστε να διαφανεί επιτέλους το Πρόσωπο, χάριν του οποίου -σε τελική ανάλυση- χύθηκε το Αίμα του Θεανθρώπου, το αθώο. Μετά το υπερφυές γεγονός της Ανάστασης διαθέτουμε πλέον την δυνατότητα της επανάκτησης του αμαυρωμένου μας πολιτεύματος. Η Ελπίδα δεν είχε ολότελα καταλυθεί από τους ρύπους της αποστασίας. Μπορεί λοιπόν να ξαναγίνει σχεδία διάσωσης προς την αντάμωση με τον Αναστημένο. Το «μη μου άπτου» -τολμώ να πω- δεν μας αφορά. Εμείς μπορούμε, όχι μονάχα να Τον αγγίξουμε, αλλά κυρίως και πάνω απ’ όλα, ν’ αλληλοπεριχωρηθούμε αγαπητικά σ’ ένα Σώμα, σ’ ένα Αίμα, νοιώθοντας στα μύχια της ύπαρξης την ευεργετική θωπεία της πρωινής δροσιάς της «μιάς των σαββάτων»!

Δεν είμαστε απόκοσμοι ή περιπατητές στα σύννεφα. Γνωρίζουμε τους ταλανισμούς που προσθέτουν στη ζωή μας τα προβλήματα, λιγοστεύοντάς την ολοένα… Όμως, εφόσον βιώνουμε τη χάρη της Χαράς, εφόσον αναπνέουμε το χνότο του Αναστημένου, είμαστε υποχρεωμένοι να ξοδέψουμε το βίωμα δίχως τσιγγουνιές προς πάσα κατεύθυνση. Τούτο σημαίνει, ότι θ’ αφήσουμε τριγύρω μας δίχως φειδώ, να ρεύσει πνεύμα Ανοχής, Καταλλαγής, Συγχωρητικότητας, Καλοσύνης. Ο βίος μας εξελίσσεται συχνά σε κατάσταση αβίωτη και η νύχτα των λαθών δείχνει κάποτε αξημέρωτη... Όμως, υπό το πρίσμα της Ανάστασης, «νυν πάντα πεπλήρωται φωτός» και το σκοτάδι δεν είναι τόσο δα πυκνό, όσο θα επιθυμούσε ο αρχαίος Εχθρός. Γνωρίζουμε, ότι πάλι θα σκοντάψουμε από πνευματική καχεξία ή αστοχία, θα πέσουμε μάλιστα και θα ματώσουμε, όμως η δυνατότητα της Ανάστασης είναι Δρόμος – εντέλει μονόΔρομος!!!


Με αυτές τις σκέψεις ανασύρω ξανά στίχους του ιερομονάχου της Ποίησής μας Διονυσίου του Σολωμού, ο οποίος, κατά τρόπον ευθύβολο, θεολογεί ποιητεύοντας:

Χριστός ανέστη! Νέοι, γέροι και κόρες,
όλοι, μικροί, μεγάλοι, ετοιμαστείτε·
μέσα στες εκκλησίες τες δαφνοφόρες
με το φως της χαράς συμμαζωχτείτε·
ανοίξετε αγκαλιές ειρηνοφόρες
ομπροστά στους Αγίους και φιληθείτε·
φιληθείτε γλυκά χείλη με χείλη,
πέστε
Χριστός Ανέστη εχθροί και φίλοι.

Η Εξομολόγηση

Γραμμένο από τον Δάσκαλο Νικ. Χ. Κοντονή

Ήταν παραμονή του Πάσχα. Εφημέριος στο Μπανάτο ήταν ο Πατέρας μου, ο παπα-Μπάμπης. Εμείς τα παιδιά ετοιμαζόμαστε με δέος και πίστη να κοινωνήσουμε την ημέρα του Πάσχα. Έπρεπε όμως να πάμε να εξομολογηθούμε. Περιμέναμε λοιπόν καμιά δεκαριά παιδοβόλια στο προαύλιο της Παναγούλας να βρεθεί κάποιο κενό, από εξομολογούμενους, για να μπούμε και μεις στην εκκλησία, για να εξομολογηθούμε. Κάποια στιγμή λοιπόν, που μπόρεσε ο παπάς, μας κάλεσε όλους μέσα στην εκκλησία. Μας έβαλε στη σειρά και άρχισε να μας ρωτά διάφορα έναν-έναν με σειρά.
«Ακούς τους γονείς σου; Κάνεις την προσευχή σου; Λες ψέματα; Κάνεις κακές πράξεις; Ακούς τη Δασκάλα σου; Διαβάζεις τα μαθήματά σου; Ορκίζεσαι; Βλαστημάς;»
Αυτές ήταν οι συνηθισμένες ερωτήσεις με το μέρος μας, λέγοντας και κάποιο θείο και φοβισμένο ψεματάκι.
Όλα μάς τα συγχωρούσε ο παπάς και Πατέρας μου. Ήταν όμως αυστηρός, σε όσα παιδιά δεν άκουγαν ή στενοχωρούσαν τους γονείς τους και τη δασκάλα τους και ακόμη αυστηρότερος σε όσα βλαστημούσαν. Τα περισσότερα αμαρτήματά μας τα ήξερε βέβαια ο πνευματικός μας. Γιατί ό,τι γινόταν στο χωριό ταξίδευε με μεγάλη ταχύτητα κι έτσι είχε για τον καθένα γνώση των πράξεών μας ο Παπάς μας.
Εξομολογήθηκε λοιπόν ο πρώτος, ο δεύτερος και ο τρίτος και ήλθε η σειρά του τέταρτου, που συν τοις άλλοις, ήταν και λίγο βλάστημος. Αφού του έγιναν οι παραπάνω ερωτήσεις, τού έγινε και η πιο σημαντική:

- Βλαστημάς; 
- Ε, καμιά φορά,απάντησε το παιδί. 
- Και τι βλαστημάς; τον ρώτησε ο Παπάς. 
- Ε, Δέσποτά μου, ρίχνω καμία Παναγία και κάνα Χριστό. 

Δεν πρόλαβε να τελειώσει και δέχτηκε από το βαρύ χέρι του Παπά ένα γερό χαστούκι. Τότε, λες κι είμαστε όλα τα παιδιά συνεννοημένα, αρχίσαμε να τρέχουμε κι άλλα βγαίναμε από τη βορεινή πόρτα της εκκλησίας, που τότε αυτή ήταν η κυρία είσοδος και άλλα από την πόρτα, που βλέπει προς το νεκροταφείο. Ακόμα και σήμερα, όταν θυμάμαι αυτή την εξομολόγηση, γελάω με την ψυχή μου, με τον τρόπο που φύγαμε από την εκκλησία.
Μοιάζαμε σαν μια φλότα τρυγόνια, που δέχτηκε το σμπάρο του κυνηγού. Το Πάσχα όμως όλοι κοινωνήσαμε από το χέρι του Παπα-Μπάμπη. Αυστηρός ήταν, αλλά μας αγαπούσε, κι εμείς, όσοι ακόμη υπάρχουμε, τον θυμόμαστε και μιλάμε όμορφα γι’ αυτόν.

Gloria (Πρώτη Ανάσταση) και Θεία Λειτουργία του Μεγάλου Σαββάτου

Πρώτη πρωινή ώρα του Μ. Σαββάτου στο Μπανάτο











Επιτάφιες ωδές και βαθιά κατάνυξη

Μεγάλη Παρασκευή 2009 στο Μπανάτο