e-περιοδικό της Ενορίας Μπανάτου εν Ζακύνθω. Ιδιοκτήτης: Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας (pakapodistrias@gmail.com), υπεύθυνος Γραφείου Τύπου Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου. Οι δημοσιογράφοι δύνανται να αντλούν στοιχεία, αφορώντα σε εκκλησιαστικά δρώμενα της Ζακύνθου, με αναφορά του συνδέσμου των αναδημοσιευόμενων. Η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύεται από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Τα νεότερα στα θεματικά ένθετα

Σάββατο 21 Αυγούστου 2010

Σκέψεις στο περιθώριο του 15αυγουστιάτικου Πανηγυριού της Παναγούλας










Η μεγάλη συρροή ευσεβών προσκυνητών στους ορθόδοξους ναούς κατά τη μεγάλη εορτή του Δεκαπενταύγουστου απέδειξε περίτρανα ότι οι ρίζες της Πίστης είναι βαθιές και ανθεκτικές στο είναι του λαού μας, παρά τις περί του αντιθέτου λογόρροιες και μεμψιμοιρίες. Μπορεί να μη συμφωνούμε θεολογικά με την ισχύουσα κατάσταση περί τού μη συμβατού της χριστιανικής ιδιότητας με την περιστασιακή ή αποσπασματική λειτουργική ζωή των πιστών, αλλά πλέον διαφαίνεται ότι έχει παγιωθεί ο τύπος του μέλους της Εκκλησίας, που κατέχει μεν τον Θεό ως πίστευμα ακλόνητο εντός του, αλλά εκφράζει τη λατρεία του εν συνάξει ελάχιστες φορές μέσα στον ετήσιο κύκλο, αλλά πάντως με ιδιαίτατη θέρμη και σέβας πολύ.

Αυτό ακριβώς απέδειξαν και οι Ενορίτες του Μπανάτου κατά την διάρκεια των εορταστικών συνάξεών μας για το πατροπαράδοτο Πανηγύρι της Παναγούλας μας, σε συνδυασμό με τη συμπλήρωση 500 χρόνων ιστορίας του ναού μας (1510-2010). Γνωστοί και άγνωστοι, δικοί κι επισκέπτες (δείτε τις σχετικές φωτογραφίες), στάθηκαν υπομονετικά στην ουρά επί πολύ, αναμένοντας ν' ανάψουν το ταπεινό κεράκι τους πλάι στην Επιτάφια Θεοτόκο ή να καταθέσουν το δεητικό / ευχαριστιακό δάκρυ τους μπροστά στην περίπυστη Εικόνα Της. Πασιφανής υπήρξε η ειλικρινής συγκίνηση και η καρδιακή κατάνυξή τους! Αλλά και οι κοινωνοί των Αχράντων Μυστηρίων ήταν (κυρίως εφέτος) πολυπληθέστατοι, αναμένοντας μάλιστα -υπό συνθήκες καύσωνα- το πότε θα μεταλάβουν Σώματος κι Αίματος Ζωής!

Όλα τα παραπάνω είναι παρήγορα, εν μέσω μάλιστα κρίσης, η οποία -κατά κοινή παραδοχή- δεν είναι μόνον οικονομική, αλλά εκπορεύεται κι έχει εκτραφεί από την άλλη, τη χειρότερη, την κρίση των αξιών και των ιδεών και των αρχών. Ο περιρρέων αμοραλισμός δεν μπορούσε παρά να ξεσπάσει εναντίον του κλυδωνιζόμενου κοινοτικού βίου μας, ενώ θεωρείται πολύ ελπιδοφόρο ότι ήδη οι Συνέλληνες αρχίζουν να συνειδητοποιούν τον κίνδυνο και να δίνουν πλέον μεγαλύτερη σημασία και βαρύτητα σε αξίες διαιώνιες, όπως -λόγου χάριν- στην Θεομήτορα, η οποία συνέβαλε καθοριστικά στο να ουρανισθεί ο πεπτωκώς άνθρωπος, αποκαθιστάμενος δυνάμει στην "κατά φύσιν" προπτωτική κατάσταση!
π. Π. Κ.