e-περιοδικό της Ενορίας Μπανάτου εν Ζακύνθω. Ιδιοκτήτης: Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας (pakapodistrias@gmail.com), υπεύθυνος Γραφείου Τύπου Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου. Οι δημοσιογράφοι δύνανται να αντλούν στοιχεία, αφορώντα σε εκκλησιαστικά δρώμενα της Ζακύνθου, με αναφορά του συνδέσμου των αναδημοσιευόμενων. Η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύεται από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Τα νεότερα στα θεματικά ένθετα

Δευτέρα 25 Ιανουαρίου 2016

Η εκπομπή "Χαμηλή Πτήση" του Ionian Channel για το E6 "Αληθώς" περί του Προσφυγικού [video]

Απόγευμα 25ης Ιανουαρίου 2016, στο IONIAN CHANNEL 




Οι "Αλήθειες για το Προσφυγικό" του Γιώργου Γεωργιάδη και του Κέντρου Λόγου "Αληθώς" [πλήρες video]

 Μορφωτικό Κέντρο Λόγου Αληθώς 
Ναός Παναγούλας Μπανάτου εν Ζακύνθω, 24 Ιανουαρίου 2016




Συνοπτικό video της Διορθόδοξης Λειτουργίας στο Σαμπεζύ με τη ματιά των Ρώσων

 Κυριακή, 24 Ιανουαρίου 2016 



Εισαγωγή της παρουσίασης "Αλήθειες για το Προσφυγικό" στο Ε6 "Αληθώς"

Ομιλία του δημοσιογράφου ΓΙΩΡΓΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ, 
κατά την 6η δράση του ε΄ κύκλου δράσεων του Κέντρου Λόγου Μπανάτου "Αληθώς" 
(Ναός Παναγούλας, 24 Ιανουαρίου 2016)









Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι ο Εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός, ο πρώτος των κορυφαίων Ελλήνων ποιητών, είναι ζωντανός και πως ακόμα γράφει. Γιατί, όταν μελετάμε σήμερα τον Ύμνο εις την Ελευθερία, εύκολα μπορούμε να συνδέσουμε τα όσα περιγράφει, σαν να ήταν παρών στην Συρία για παράδειγμα. Κι αν «μιλά» για τους έγκλειστους του Μεσολογγίου, μοιάζει να μας μεταφέρει στη Χομς, την πόλη φάντασμα της κατακρεουργημένης χώρας της Μεσογείου.

Της σκηνής η ώρα, ο τόπος,
Οι κραυγές, η ταραχή,
Ο σκληρόψυχος ο τρόπος
Του πολέμου, και οι καπνοί. 

ή

Και οι βροντές, και το σκοτάδι,
Οπού αντίσκοφτε η φωτιά,
Επαράσταιναν τον άδη
Που ακαρτέρειε τα σκυλιά.

Μιλάει για τη Μαντάγια την πολιορκημένη από τους Τζιχαντιστές πόλη, όπου τα παιδιά τρώνε χαλίκια για να μην πεθάνουν. Αυτό δεν έκαναν άραγε και στο Μεσολόγγι πριν από 193 χρόνια;

Παντού φόβος και τρομάρα
Και φωνές και στεναγμοί
Παντού κλάψα, παντού αντάρα,
Και παντού ξεψυχισμοί.

Εικόνες «γραμμένες» λες για τη Ντειρ αλ Ζορ, όπου τα παιδιά ψάχνουν ανάμεσα στα πτώματα για λίγο γρασίδι, προκειμένου να επιβιώσουν.

Δεν είναι τυχαίο που τα πανεπιστήμια διδάσκουν την εξέλιξη του Επτανησιακού λόγου ενός αιώνα (από 1800 έως 1900) με κορυφαίο άξονα το έργο του Διονυσίου Σολωμού, χωρίζοντας τις περιόδους σε προσολωμική παράδοση, τον σολωμικό κύκλο και τους επιγόνους.

Ας έρθουμε όμως στην σκληρή πραγματικότητα της δικής μας εποχής. Το μεγαλύτερο προσφυγικό κύμα μετά από αυτό του Παγκοσμίου πολέμου βρίσκεται σε εξέλιξη και απειλεί να πνίξει -πέρα από τα θύματα πρόσφυγες και μετανάστες- τις πολιτικές των χωρών της Ευρώπης που μοιάζουν σαστισμένες ή τουλάχιστον μέχρι στιγμής αντιδρούν σπασμωδικά.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας χαρακτήρισε την εξελισσόμενη κατάσταση ως πόλεμο, σε δηλώσεις που μου έκανε κατά την επίσκεψή του στη Λέσβο. Πόλεμος, λοιπόν, εκτός των συνόρων της Συρίας, του Αφγανιστάν ή του Ιράκ και αυτό αφορά μόνο στους πρόσφυγες γιατί αν συνυπολογίσουμε τους μετανάστες τότε πραγματικά οδηγούμαστε στο χάος.

Εδώ θέλω να αναφέρω με δύο κουβέντες τους λόγους που οδήγησαν στην σημερινή τρομοκρατική επίδειξη ισχύος ομάδων όπως οι Τζιχαντιστές η Αλ Κάιντα ή οι Ταλιμπάν.

Θα πρέπει να γυρίσουμε δεκατέσσερις αιώνες πίσω, στο 632 μ.Χ., οπότε πέθανε ο προφήτης Μωάμεθ. Ο θάνατός του και το ζήτημα της διαδοχής του, έμελλε να διχάσει βαθιά τον Μουσουλμανικό κόσμο. Κάποιοι υποστήριξαν ότι ο διάδοχος του Προφήτη, θα πρέπει να προέρχεται από το συγγενικό του περιβάλλον και πως ο καταλληλότερος θα ήταν ο γαμπρός και ανιψιός του, Ιμάμης Αλή.

Η πλειοψηφία όμως των πιστών υποστήριξε πως διάδοχος θα μπορούσε να είναι και ένας απλός τσαγκάρης αρκεί να είναι βαθιά θρησκευόμενος. Με τη δύναμη της πλειοψηφίας τους, εξέλεξαν, λοιπόν, τον χαλίφη Άμπου Μπακρ έναν από τους πρώτους πιστούς του προφήτη. Αυτοί αποτελούν και σήμερα την πλειοψηφία του Μουσουλμανικού κόσμου και είναι Σουνίτες. Όνομα βγαλμένο από τη Σούνα, που σημαίνει Παράδοση.

Ένα σχήμα μεγέθους, που θα βοηθήσει να καταλάβουμε πώς είναι διαμορφωμένη η κατάσταση, είναι η αντιστοιχία μεταξύ τους. Οι Σιίτες αποτελούν το 15% του Μουσουλμανικού πληθυσμού και φτάνουν τα 220 εκατομμύρια.

Σουνιτικές χώρες υπό την καθοδήγηση της Σαουδικής Αραβίας, είναι το Σουδάν, το Μπαχρέιν, τα Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα, η Τουρκία, η Συρία, η Αίγυπτος.

Στην αντίπερα όχθη η μειοψηφία των Σιϊτών ζει στο Ιράν, το Ιράκ, το Λίβανο το Πακιστάν και την Ινδία.

Ο πόλεμος των δυτικών εναντίον του Ιράκ, ο εμφύλιος της Συρίας και οι συγκρούσεις στο Λίβανο και την Παλαιστίνη επέτειναν την προαιώνια διαμάχη των δύο δογμάτων του Ισλάμ. Αποτέλεσμα τα όσα δραματικά ζούμε τα τελευταία είκοσι πέντε χρόνια.

Τα γεωστρατηγικά παιχνίδια και οι βλέψεις των Δυτικών δεν έδωσαν λύσεις. Για παράδειγμα. Από τη μία οι Αμερικανοί υποστηρίζουν τους Σουνίτες αντικαθεστωτικούς στη Συρία και από την άλλη καταδικάζουν την τρομοκρατία η οποία όμως προέρχεται από Σουνιτικές τρομοκρατικές οργανώσεις.

Ο πόλεμος του Ιράκ εξελίχτηκε σ’ ένα τεράστιο φιάσκο με πρώτα θύματα τους Ιρακινούς πολίτες και με μία τερατογένεση, όπως αυτή των φανατικών τζιχαντιστών του ISIS.

Το ίδιο είχε συμβεί και στο Αφγανιστάν όπου ο σύμμαχος των Αμερικανών Οσάμα Μπιλ Λάντεν, στράφηκε εναντίων τους δημιουργώντας την τρομοκρατική Αλ Κάιντα.

Κύματα προσφύγων άρχισαν να εγκαταλείπουν τις εμπόλεμες περιοχές ενώ στη συνέχεια ακολούθησαν οι πολίτες των Αραβικών Χωρών στις οποίες οι δυτικοί επέβαλαν την «Αραβική Άνοιξη». Αντ’ αυτής ήρθε ένας βαρύς «αραβικός χειμώνας» και τ' αποτελέσματα τα βλέπουμε και τα ζούμε καθημερινά στα νερά της Μεσογείου, του Αιγαίου αλλά και στα σύνορα των Ευρωπαϊκών Χωρών όπου υψώθηκαν φράχτες και πλέχτηκαν συρματοπλέγματα.

Έζησα από κοντά αυτή την κατάσταση στη Λέσβο μαζί με τον έμπειρο φωτορεπόρτερ Σπύρο Τσακίρη. Ξενυχτήσαμε έξω από τη Μυτιλήνη περιμένοντας τις λέμβους που ακολουθούσαν τα φώτα του αεροδρομίου μες στη νύχτα για να φτάσουν στα Ελληνικά παράλια. Περάσαμε μέρες ολόκληρες στις ακτές της Β. Λέσβου όπου προσέγγιζαν οι βάρκες από το Αϊβαλί. Σωροί από δεκάδες χιλιάδες σωσίβια σχημάτιζαν πορτοκαλί λόφους. Οι ντόπιοι έδιναν και δίνουν όλες τις δυνάμεις τους για να βοηθήσουν τους δυστυχισμένους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Αφήνουν το ψάρεμα και συλλέγουν ναυαγούς. Πολλές ώρες ασχολούνται με τη σίτιση των ταλαιπωρημένων προσφύγων και από την αρχή του χειμώνα που ο καιρός ήταν ακόμα καλός προετοίμαζαν τις σκηνές στις οποίες θα έμεναν οι φυγάδες του πολέμου. Όταν με ρώτησαν τις εντυπώσεις μου από όσα έζησα εκεί είπα αυθόρμητα «Είναι χειρότερα από τον εμφύλιο της Βοσνίας».

Όλοι –άλλος λιγότερο, άλλος περισσότερο- παρακολουθούμε τα όσα τραγικά συνεχίζουν να συμβαίνουν ειδικά τώρα που έχει μπει για τα καλά ο χειμώνας. Αθώοι άνθρωποι συνεχίζουν να πνίγονται και όταν ρωτάς γιατί δεν στέλνουν ένα πλοίο να τους παραλάβει με ασφάλεια από την Τουρκία ή γιατί δεν γίνονται τα κέντρα ελέγχου εκεί, η ανεπίσημη απάντηση που παίρνεις είναι «Διότι δεν θα το επιτρέψει η μαφία».

Η Ευρωπαϊκή Ένωση αποφάσισε να ενισχύσει οικονομικά την Τουρκία με ένα καταρχήν ποσό τριών δις ευρώ για την επαναπροώθηση των προσφύγων. Όμως το άρθρο 2 παρ. 2 του νομικού πλαισίου της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ ρητά αναφέρει πως «η αρχή της μη επαναπροώθησης απαγορεύει την καθ’ οποιονδήποτε τρόπο επιστροφή των προσφύγων σε χώρες ή εδάφη όπου απειλούνται η ζωή ή η ελευθερία τους λόγω της φυλής, της θρησκείας, της εθνικότητας, της συμμετοχής σε ιδιαίτερη κοινωνική ομάδα ή των πολιτικών πεποιθήσεών τους. Αυτό αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της διεθνούς προστασίας».

Να σημειώσω εδώ ότι τα πρώτα θύματα των τρομοκρατών στην ενδοθρησκευτική τους διαμάχη στις εμπόλεμες περιοχές είναι κυρίως οι χριστιανοί αλλά και οι αλεβίτες ή άλλες θρησκευτικές κοινότητες που προκαλούν τους τρομοκράτες ως «άπιστοι».

Οι φανατικοί ισλαμιστές δεν διστάζουν βεβαίως να εξοντώσουν ΚΑΙ Μουσουλμάνους που δεν ανήκουν στο φανατικό ιδεολογικό – θρησκευτικό δρόμο που οι ίδιοι ακολουθούν.