e-περιοδικό της Ενορίας Μπανάτου εν Ζακύνθω. Ιδιοκτήτης: Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας (pakapodistrias@gmail.com), υπεύθυνος Γραφείου Τύπου Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου. Οι δημοσιογράφοι δύνανται να αντλούν στοιχεία, αφορώντα σε εκκλησιαστικά δρώμενα της Ζακύνθου, με αναφορά του συνδέσμου των αναδημοσιευόμενων. Η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύεται από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Τα νεότερα στα θεματικά ένθετα

Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2019

Αναγγελία για το Ψυχοπαράσκευο στο Μπανάτο (1.3.2019, 4.30 μ.μ.)


Ενημερώνουμε από αυτή τη θέση τους Ενορίτες του Μπανάτου, οι οποίοι ενδιαφέρονται να μνημονεύσουν τους Κεκοιμημένους τους -ενόψει του Ψυχοσαββάτου- ότι έχουν την δυνατότητα αύριο, Παρασκευή των Ψυχών, 1 Μαρτίου 2019, στις 4.30 το απόγευμα ακριβώς, στον Ναό της Παναγούλας και μόνον

Επισημαίνουμε δύο τινά: α) Η σχετική σύναξη για τις Ψυχές δεν θα γίνει καθόλου στον Ναό της Φανερωμένης, όπως παλαιότερα, αλλά όλοι θα συγκεντρωθούμε τον Ναό της Παναγούλας και β) επειδή η όλη Ακολουθία είναι μικρή, οι ενδιαφερόμενοι πρέπει να βρίσκονται στην Παναγούλα μας πριν από τις 4.30 μ.μ., ώστε να προφθάσουν! 

Η εν Κρήτη Εκκλησία για τις καταστροφικές πλημμύρες στη Μεγαλόνησο


ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ 
ΙΕΡΑ ΕΠΑΡΧΙΑΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΡΗΤΗΣ 

ΔΕΛΤΙΟΝ ΤΥΠΟΥ

Ἡ Ἱερά Ἐπαρχιακή Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας Κρήτης μέ περισυλλογή καί θλίψη παρακολουθεῖ τίς καταστροφικές συνέπειες τῶν πλημμυρῶν καί τῶν ἀκραίων καιρικῶν φαινομένων στή Μεγαλόνησο Κρήτη, τίς τελευταῖες ἡμέρες, μέ μεγαλύτερη ἔνταση καί συνέπειες στή Δυτική Κρήτη καί ἐκφράζει τή θερμή συμπαράσταση καί τήν ἀγάπη Της στούς πληγέντες, μέ κάθε τρόπο, ἀπό τίς συνέπειες τῶν φαινομένων αὐτῶν. 

Τά μηνύματα συμπαράστασης, μέ πρώτο τό συλλυπητήριο Τηλεγράφημα τοῦ Παναγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ μας Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, ἀποτελοῦν ἐπιστηριγμό καί ἐνθάρρυνση γιά ὁλόκληρη τή Μεγαλόνησο, αὐτές τίς δύσκολες ὧρες, κατά τίς ὁποῖες εἶναι ἐμφανής ἡ ἀνθρώπινη ἀδυναμία, μπροστά στά φυσικά φαινόμενα καί τά ἀποτελέσματά τους. 

Ἐνώπιον αὐτῆς τῆς μεγάλης δυσκολίας ἀναλογιζόμαστε ὅλοι μαζί τίς εὐθύνες μας, γιά τίς ἀλόγιστες ἀνθρώπινες ἐπεμβάσεις στό φυσικό περιβάλλον καί συνειδητοποιοῦμε, γιά μιά ἀκόμη φορά, τήν ἐπιτακτική ἀνάγκη, νά ἐπαναπροσδιορίσουμε, ὡς πρόσωπα πρωτίστως, ὡς Κοινωνίες, ὡς Φορεῖς, ὡς Κρήτη, τή σχέση μας μέ ὁλόκληρη τή κτίση, ὡς δημιουργία τοῦ Θεοῦ. 

Ἡ Ἐκκλησία τῆς Κρήτης προσεύχεται ἰδιαίτερα γιά τήν ἀνάπαυση τῶν πέντε συνανθρώπων μας - θυμάτων τῶν ἐκτάκτων αὐτῶν καιρικῶν φαινομένων καί ἐκφράζει θερμά συλλυπητήρια στούς οἰκείους τους. 

Ἐπίσης, ἡ Ἐκκλησία Κρήτης θά ἀναλάβει, τό ἑπόμενο διάστημα, κατάλληλες πρωτοβουλίες, γιά τή στήριξη καί συνδρομή τῶν πληγέντων, μέσῳ τῶν οἰκείων Ἱερῶν Μητροπόλεων. 

Ἐν Ἡρακλείῳ, τῇ 28ῃ Φεβρουαρίου 2019 
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Ἐπαρχιακῆς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας Κρήτης

Δελτίο ειδήσεων εκ Φαναρίου της 28ης Φεβρουαρίου 2019

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ 
Ἐκκλησιαστικαί Εἰδήσεις 

Ἡ Α. Σεβασμιότης ὁ Πατριαρχικός Ἐπίτροπος, Μητροπολίτης Γέρων Δέρκων κ. Ἀπόστολος, τήν Τρίτην, 26ην λήγοντος μηνός Φεβρουαρίου, ἐπί τῇ ἱερᾷ μνήμῃ τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Μάρτυρος Θεοκλήτου, μετέβη εἰς τό Κοιμητήριον τοῦ Ἁγίου Ἐλευθερίου τῆς Κοινότητος Ταταούλων καί ἀνέγνω Τρισάγιον πρό τοῦ τάφου τοῦ ἀειμνήστου Μητροπολίτου Μετρῶν καί Ἀθύρων κυροῦ Θεοκλήτου. 

* * * 

Ἡ Α. Σεβασμιότης, ὁ Πατριαρχικός Ἐπίτροπος, ἐδέξατο εἰς ἀκρόασιν: 
* Τόν Θεοφιλ. Ἐπίσκοπον Ἁλικαρνασσοῦ κ. Ἀδριανόν. 
* Τόν Ἐλλογιμ. κ. Νικόλαον Λαιμόπουλον, ἐντεῦθεν. 

* * * 

Ἡ Α. Σεβασμιότης, ὁ Πατριαρχικός Ἐπίτροπος, ἐξεπροσωπήθη:

* Ὑπό τοῦ Πανοσιολ. Μ. Ἀρχιμανδρίτου κ. Βησσαρίωνος: 
     α) κατά τήν διοργανωθεῖσαν ὑπό τοῦ Ἐλλογ. Δρος Yasin Yıldız, Προέδρου τοῦ Ὀργανισμοῦ «Milli Saraylar», συναυλίαν παραδοσικῆς Τουρκικῆς Μουσικῆς τῆς Χορῳδίας «İstanbul Tarihi Türk Müziği Topluluğu», ὑπό τήν διεύθυνσιν τοῦ Μουσικολ. κ. Şef İhsan Özer, ἐν ταῖς ἐγκαταστάσεσει τοῦ Ἀνακτόρου Dolmabahçe, τήν Τρίτην, 26ην Φεβρουαρίου, καί 
     β) κατά τήν δοθεῖσαν ὑπό τοῦ Ἐντιμ. κ. Mohammad F. M. F. Almohammad, Γεν. Προξένου τοῦ Κουβέϊτ ἐν τῇ Πόλει, δεξίωσιν, ἐπί τῇ ἐθνικῇ ἑορτῇ τῆς Χώρας, ἐν τῷ Ξενοδοχείῳ «Raffles Hotel Istanbul Zorlu Center», τήν Τετάρτην, 27ην ἰδίου. 

* Ὑπό τοῦ Ἱερολ. Πατριαρχικοῦ Διακόνου κ. Ἰακώβου Krochak, κατά τήν διοργανωθεῖσαν ὑπό τοῦ Γεν. Προξενείου τῆς Ἑλλάδος ἐν τῇ Πόλει ἐκδήλωσιν, καθ’ ἥν ἐπαρουσιάσθη τό σύγγραμμα τῆς Ἐλλογ. κ. Εἰρήνης Δημητριάδου, Καθηγητρίας, ὑπό τόν τίτλον «Οἱ Ρωμιοί στήν Τουρκική Παιδεία ἀπό τό 1950 καί μετά», ἐν τῷ Σισμανογλείῳ Μεγάρῳ, τήν Τρίτην, 26ην τ.μ..

Αυτήν την "Ορθοδοξία" έμαθαν οι Σέρβοι από τους Μοσχοβίτες...


Γράφει ο π. ΡΩΜΑΝΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ

Μετά την απολύτως αθεολόγητη, ανιστόρητη και παντελώς άσχετη με την Εκκλησιολογία και το Κανονικό Δίκαιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας απόφαση της Σερβικής Εκκλησίας σχετικά με το Ουκρανικό Εκκλησιαστικό Ζήτημα, την οποία κοινοποίησε με γράμμα του ο Πατριάρχης των Σέρβων προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη, άρχισα να αναρωτιέμαι πώς είναι δυνατόν να έχουν υποστεί οι Σέρβοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί τόση αλλοτρίωση περί την πίστη και περί τη θεολογία τους... Εντάξει, τους έχουν εξαγοράσει κυριολεκτικά οι Μοσχοβίτες, τους έχουν καταστήσει χαμερπή φερέφωνα και παπαγαλάκια των θέσεών τους, αλλά και πάλι, εάν είχαν ελάχιστες αντιστάσεις Ορθοδόξου Εκκλησιαστικού φρονήματος δεν θα προέβαιναν σε τόσο κραυγαλέες τοποθετήσεις. Θα τηρούσαν, έστω, κάποια προσχήματα...

Δυστυχώς, το πρόβλημα με τη Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία είναι πολύ βαθύτερο. Η απαρχή αυτού του προβλήματος έγκειται στην πρόσδεσή της στο ανόσιο ιδεολόγημα του «Πανσλαβισμού» και την αποκοπή της από τα νάματα και τις ιερές εμπνεύσεις της Μητρός της Εκκλησίας, του Πανσέπτου Οικουμενικού Πατριαρχείου. Η Σερβική Εκκλησία επέλεξε να αποστατήσει από τη Μητέρα της και να προσχωρήσει εκούσια σε μια θετή μητριά, τη Μοσχοβίτικη Εκκλησία, από την οποία πλέον προσέλαβε ό,τι νοσηρό και προβληματικό είχε και εκείνη.

Ατυχώς, οι Σλάβοι αδελφοί μας δεν ορθοτομούν, στο επίπεδο τουλάχιστον της κυρίαρχης εκκλησιαστικής τους γραμμής (παντού φυσικά υπάρχουν ευλογημένες εξαιρέσεις), τον λόγο της αληθείας και δεν πορεύονται με βιώματα ορθοδοξίας και ορθοπραξίας στην εκκλησιαστική τους ζωή. Αυτό είναι προφανές και κατάδηλο σε κορυφαίες λειτουργικές πράξεις των Εκκλησιών τους, όπως το πρωταρχικό Μυστήριο του Αγίου Βαπτίσματος, το εισαγωγικό κάθε ανθρώπου στο Σώμα της Εκκλησίας του Χριστού.

Οι πρώτοι ασεβώς διδάξαντες την παραφθορά αυτού του Μυστηρίου είναι φυσικά οι δυτικοί, οι Λατίνοι. Εκεί για πρώτη φορά το Βάπτισμα αλλοιώθηκε και αντί της τριπλής καταδύσεως στο αγιασμένο ύδωρ της κολυμβήθρας, που γίνεται στο Όνομα της Αγίας Τριάδος, παρεισήχθη ο λεγόμενος «ραντισμός» της κεφαλής των βαπτιζομένων. Αυτό υπήρξε και ο βασικός λόγος που επί πολλούς αιώνες η Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία δυσκολευόταν να αναγνωρίσει την εγκυρότητα του Βαπτίσματος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Η απουσία δηλαδή της τριπλής ολοσώμου καταδύσεως.

Αλλά πλέον, η ουσιώδης αυτή παραφθορά του μεγίστου τούτου Μυστηρίου δεν αποτελεί αρνητικό «προνόμιο» των ούτως ή άλλως εκτός της Ορθοδόξου Εκκλησίας ευρισκομένων Λατίνων. Οι Μοσχοβίτες, όντας εραστές όχι του Ορθοδόξου κάλλους της Ρωμιοσύνης, που τους έφερε στο Φως του Χριστού, αλλά κομπλεξικοί μιμητές δυτικών φραγκικών προτύπων, παρεισήγαγαν αυτήν την παραφθορά και στους κόλπους της Ρωσικής Εκκλησίας. Ο ίδιος ο σημερινός Πατριάρχης Μόσχας Κύριλλος έχει αποτυπωθεί φωτογραφικά να βαπτίζει με «ραντισμό» της κεφαλής νήπιο, που μάλιστα φοράει όλα τα ρούχα του κατά τη Βάπτιση, και αυτό μπορεί κανείς να το δει στην επίσημη ιστοσελίδα της Ρωσικής Εκκλησίας, στο σύνδεσμο ΕΔΩ!

Αλλά και οι Σέρβοι κληρικοί δεν πάνε πίσω. Και εκεί, στην Ορθόδοξη Σερβία, ο κύριος τρόπος τελέσεως του Μυστηρίου του Βαπτίσματος είναι ο δυτικότροπος ή και μοσχοβίτικος, αν θέλετε, δηλαδή ο ραντισμός της κεφαλής και όχι η τριπλή κατάδυση στο Όνομα της Αγίας Τριάδος. Σχετικά βίντεο υπάρχουν στο YouTube. Ενδεικτικά παραπέμπω σε δύο από αυτά: 1. ΕΔΩ και 2. ΕΔΩ, από όπου και σχετικά φωτοστιγμιότυπα στην παρούσα δημοσίευση.

Γιατί βρέθηκα στην ανάγκη να ασχοληθώ σήμερα με όλα αυτά, ενώ από καιρό μου είχαν γίνει γνωστά, αλλά απέφευγα να τα παρουσιάσω προς αποφυγή «σκανδαλισμού» των ασθενεστέρων ως προς την πίστη... Διότι πλέον, έτσι όπως διαμορφώνεται η εκκλησιαστική κατάσταση, θα έλθει σύντομα η ώρα που θα πρέπει να δώσουμε ξεκάθαρες απαντήσεις πρώτα στους εαυτούς μας και έπειτα προς κάθε ένα που θα ζητήσει την ομολογία μας. Και αυτό που οφείλομε να καυχηθούμε εν Κυρίω, με ταπείνωση αλλά και με επίγνωση και αυτοσυνειδησία, είναι ότι το πάνσεπτο Οικουμενικό Πατριαρχείο, το Κέντρο όντως της Οικουμενικής Ορθοδοξίας, δεν βρίσκεται «τυχαία» ή «μάτην» στην θέση αυτή της ευθύνης της Πρωτοθρόνου Εκκλησίας που του ενεπιστεύθη ο Θεός διά της Εκκλησίας Του, διά των Οικουμενικών Συνόδων, διά της Ιεράς Παραδόσεων των Αγίων και Θεοφόρων Πατέρων μας. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο, η πάντοτε πολεμουμένη, αλλά μηδέποτε καταβαλλομένη Μήτηρ Αγία του Χριστού Μεγάλη Εκκλησία, ίσταται ως αείφωτος Φάρος Ορθοδοξίας, ως απλανής οδηγός Ορθοπραξίας, ως σταθερά και ακλόνητη βάση για την ευστάθεια πασών των Αγίων του Θεού Εκκλησιών.

Οι βόρειοι και υπερβόρειοι αδελφοί μας βρίσκονται ακόμη πνευματικά και εκκλησιολογικά σε νηπιακό στάδιο. Ακόμη μπουσουλάνε αδέξια και έχουν ανάγκη το μητρικό γάλα της Τροφού και Στοργικής Μητρός Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως. Αλλά, ως νοσήσαντες την του Εωσφόρου έπαρσιν, επέλεξαν δυστυχώς να επαναστατήσουν και να αποστατήσουν και να αρχίσουν να «λακτίζουν προς κέντρα», κατά τον λόγο του Κυρίου μας προς τον τότε διώκτη Σαούλ, μετέπειτα μέγα Απόστολο Παύλο.

Ασφαλώς και η οδός της μετανοίας και της επιστροφής τους είναι πάντοτε ανοικτή και ποθητή από όλους μας. Ασφαλώς και μπορούν να ταπεινωθούν και να υποταχθούν στο Θέλημα του Θεού και στην Τάξη της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας. Τότε, και μόνο τότε, θα αποκατασταθεί το χάσμα και θα αποφευχθεί η οριστική έκπτωσής τους από την Εκκλησία. Δεν μιλώ για «σχίσμα». Δεν υπάρχει σχίσμα, όταν κάποιος αποστατεί και εκτρέπεται της αληθείας. Εκείνος φεύγει, με τη θέλησή του, αλλά η Εκκλησία μένει αναλλοίωτη, απαράλλακτη, απαραμείωτη. Η Εκκλησία δεν είναι υπόθεση αριθμών, πληθυσμών, μεγέθους, δυνάμεως και ισχύος κοσμικής. Η Εκκλησία είναι Σώμα Χριστού. Και «᾿Ιησοῦς Χριστὸς χθὲς καὶ σήμερον ὁ αὐτὸς καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας». Αμήν.








Η πραγματικότητα για την υποτιθέμενη δίωξη των καταληψιών του κεντρικού κτηρίου της Μονής Εσφιγμένου


Το κεντρικό κτήριο της Μονής Εσφιγμένου τελεί υπό κατάληψη από ομάδα ΓΟΧ («γνησίων ορθοδόξων χριστιανών» - παλαιοημερολογιτών), ανθρώπων που δεν έχουν καμία σχέση με την Μία Αγία Αποστολική και Καθολική Εκκλησία του Συμβόλου της Πίστεως, μέλη της οποίας είναι οι Αγιορείτες, η πλειοψηφία του ελληνικού λαού και τα πατριαρχεία και οι τοπικές Εκκλησίες σε όλον τον κόσμο.

Ο λόγος για τον οποίο οι καταληψίες καλούνται να αποχωρήσουν από το Άγιο Όρος δεν είναι κάποια διαφωνία σε πνευματικά θέματα με τον Οικουμενικό Πατριάρχη, όπως ισχυρίζονται, αλλά το ότι δεν έχουν καμία σχέση με την κανονική Ορθοδοξία και το Άγιο Όρος, καθώς ανήκουν σε ξεχωριστή θρησκευτική κοινότητα (ΓΟΧ-παλαιοημερολογίτες). Στο Άγιο Όρος μπορούν να μονάσουν, όπως είναι εύλογο και ορίζει ο συνταγματικά κατοχυρωμένος Καταστατικός Χάρτης του Αγίου Όρους, μόνο ορθόδοξοι μοναχοί και όχι μοναχοί από άλλες θρησκείες, δόγματα ή θρησκευτικές κοινότητες.

Ενώ, λοιπόν, οι καταληψίες θα έπρεπε να αποχωρήσουν ειρηνικά από το Άγιο Όρος και να διαμείνουν σε κάποιο «μοναστήρι» των ΓΟΧ-παλαιοημερολογιτών εκτός Αγίου Όρους, παραμένουν στο κατειλημμένο κεντρικό κτήριο της μονής Εσφιγμένου εκμεταλλευόμενοι το όνομα του Αγίου Όρους, αποσκοπώντας σε κύρος, δημοσιότητα και προβολή. Προσπαθούν να διατηρήσουν την κατάληψη χρησιμοποιώντας απειλές, βία και προπαγάνδα.

Ένα βασικό στοιχείο της προπαγάνδας τους για αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης είναι η προσπάθειά τους να φανούν ως δήθεν θύματα «στυγνής δίωξης» και «καταπάτησης ανθρωπίνων δικαιωμάτων», ως δήθεν «πολιορκημένοι» με στερήσεις σε τρόφιμα, φάρμακα, ιατρική περίθαλψη κλπ.

Η πραγματικότητα όμως είναι εντελώς διαφορετική:

Σύνδεση ηλεκτρικού ρεύματος:
Στο Άγιο Όρος δεν υπάρχει δημόσιο δίκτυο διανομής ηλεκτρικής ενέργειας. Οι καταληψίες παράγουν ηλεκτρικό ρεύμα με ηλεκτρογεννήτριες πετρελαίου, όπως όλες οι μονές του Αγίου Όρους.

Τηλεφωνική σύνδεση:
Οι καταληψίες έχουν σταθερή τηλεφωνική σύνδεση στο κατειλημμένο κτήριο. Επίσης, υπάρχει επαρκής κάλυψη από δίκτυα κινητής τηλεφωνίας.

Τρόφιμα:
Η προμήθεια των τροφίμων διεξάγεται απρόσκοπτα.
Επιπλέον, οι καταληψίες διαθέτουν οργανωμένο εργαστήριο ζαχαροπλαστικής και παραγωγής σοκολάτας, ελαιοτριβείο, οινοποιείο, μονάδα παραγωγής μανιταριών, εκτροφείο αγριογούρουνων, αλιευτικά σκάφη κλπ.
Λόγω της μαζικής παραγωγής και της υπεραφθονίας τροφίμων, οι ανάγκες των καταληψιών όχι μόνο υπερκαλύπτονται, αλλά και πωλούν μεγάλες ποσότητες ελαιόλαδου, γλυκών, ειδών σοκολατοποιίας, ποτών, μανιταριών κλπ στην Ελλάδα και το εξωτερικό (Ρωσία κλπ).

Καύσιμα:
Προμηθεύονται απρόσκοπτα πετρέλαιο και βενζίνη για τα οχήματα και τα σκάφη που χρησιμοποιούν.
Διαθέτουν μεγάλες ποσότητες ξυλείας.

Φάρμακα:
Πέρα από το πλήρες απόθεμα στο φαρμακείο της κατάληψης, προμηθεύονται απρόσκοπτα φάρμακα από το φαρμακείο των Καρυών και από φαρμακεία εκτός Αγίου Όρους.

Ιατρική κάλυψη:
Γιατροί από το Κέντρο Υγείας Καρυών παρακολουθούν την κατάσταση της υγείας των καταληψιών, είτε επισκεπτόμενοι την κατάληψη, όποτε καλούνται, είτε στις Καρυές.
Οι ασθενείς, επίσης, λαμβάνουν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στο 424 Γενικό Στρατιωτικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης χωρίς ανάγκη χρήσης προσωπικού αριθμού ΑΜΚΑ.
Τέλος, εντός της κατάληψης λειτουργεί πλήρως εξοπλισμένο οδοντιατρείο.

Εξοπλισμός:
Η κατάληψη διαθέτει πλήρως εξοπλισμένο εργαστήριο ζαχαροπλαστικής, οινοποιείο-αποστακτήριο, ξυλουργείο, σιδηρουργείο, μηχανουργείο αυτοκινήτων, εκσκαπτικό μηχάνημα και μηχανήματα οικοδομικών εργασιών.
Από οχήματα διαθέτουν φορτηγά, ημιφορτηγά, αγροτικά, τζιπ, καρότσες, τρακτέρ και πυροσβεστικό. Επίσης, αλιευτικά σκάφη και ταχύπλοα.

Ελευθερία μετακίνησης και προμήθειες:
Οι καταληψίες κινούνται ελεύθερα εντός και εκτός Αγίου Όρους.
Επί του Αγίου Όρους κινούνται για προμήθειες σε τρόφιμα και φάρμακα και ιατρική φροντίδα στις Καρυές, χρησιμοποιώντας τζιπ και άλλα οχήματα. Κυκλοφορούν, επίσης, έφιπποι και οπλοφορούντες.
Εντός και εκτός Αγίου Όρους μπαινοβγαίνουν είτε από αφύλακτα σημεία των χερσαίων συνόρων του Αγίου Όρους είτε διά θαλάσσης με τα ταχύπλοα σκάφη τους. Εμφανίζονται δημοσίως και συμμετέχουν σε ομιλίες και εκδηλώσεις ανά την Ελλάδα, είτε σε ανοιχτές συγκεντρώσεις είτε σε αίθουσες ξενοδοχείων.

Πρόσβαση για τους επισκέπτες:
Η κατάληψη είναι προσβάσιμη σε κάθε επισκέπτη του Αγίου Όρους.

Χρηματικά εμβάσματα:
Εισπράττουν χρήματα από υποστηρικτές ή πελάτες των προϊόντων τους, από το εσωτερικό και το εξωτερικό, με εμβάσματα σε ιδιωτικούς τραπεζικούς λογαριασμούς.

Ταχυδρομείο:
Λαμβάνουν την αλληλογραφία τους σε ιδιωτική ταχυδρομική θυρίδα τους στην Ιερισσό.

Είναι προφανές πως καμία κακή μεταχείριση δεν υφίσταται και ο ισχυρισμός τους περί του αντιθέτου καταρρίπτεται. Αντιθέτως, οι ίδιοι απειλούν και χρησιμοποιούν βίαια μέσα για να εκδιώξουν ορθοδόξους μοναχούς από τη φυσική τους μοναστική έδρα, το Άγιο Όρος.

Από πνευματική σκοπιά, έχουν καταδικάσει τον εαυτό τους στο σχίσμα και έχουν διώξει από τους ίδιους την Χάρη του Αγίου Πνεύματος, πολεμώντας με κάθε μέσο και κάθε ψεύδος την Εκκλησία του Χριστού.

Εκ της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου Αγίου Όρους








































Ψυχοσαββάτου ικέσιος δέησις


Γράφει ὁ  π. Κων. Ν. Καλλιανός

«..ἡμέρας ἀνεσπέρου, υἱοὺς δεῖξον, Κύριε, Ἱερεῖς ὀρθοδόξους, Βασιλεῖς τε, καὶ πάντα λαόν σου».

Ὄντως ἱερὴ καὶ πάντιμος εἶναι κι αὐτὴ ἡ ἡμέρα τοῦ Ψυχοσάββατου, ποὺ συγκαλεῖ ὅλους μας στὴν πράγματι συγκινητική, ἀλλὰ καὶ τόσο ψυχωφέλιμη Πανήγυρι πρὸς τιμὴν τῶν κεκοιμημένων μας. Καὶ μᾶς συγκαλεῖ,  γιατὶ ἔχει τὸ νόημά της κι ἡ ἡμέρα αὐτή, ἀλλὰ καὶ ἡ χρονικὴ περίοδος, ποὺ διανύουμε. Τοῦ Τριῳδίου δηλαδή,  ἡ ἀείφωτος διαδρομή. 

Ἤδη, λοιπόν, τιμήσαμε τὴν Τσικνοπέμπτη, μὲ τὸν εὐπρεπῆ τοῦ ἱεροῦ Τριωδίου κανονισμό, παραθέτοντας τράπεζα ἑορταστική καὶ τὴν ἑπομένη, τὴν Παρασκευή, δηλαδή, ἀρχίσαμε τὴν ἄλλη διακονία: Τὴν ἑτοιμασία τῶν κολλύβων τῶν κεκοιμημένων μας. Μὲ τὴν δέουσα σιωπή, ποὺ ἐπιβάλλεται αὐτὲς τὶς ἱερὲς τὶς ὧρες καὶ τὸ συμμάζεμα τοῦ νοῦ, ὥστε νὰ «μελετήσουμε» ὅλα τὰ ὀνόματα τῶν δικῶν μας ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι μᾶς περιμένουν νὰ τὰ κομίσουμε στὸν ἱερέα,  κάπου σὲ μιὰ τοῦ ναοῦ μισοφωτισμένη γωνιά σιωπηλὰ καθισμένοι, ὥστε νὰ τὰ ἀφουγκρατοῦν, ὁ κάθενας ξεχωριστά. Τὸ ὄνομά τους, ποὺ θ᾿ ἀκουστεῖ μαζὶ μὲ τὰ τόσα ἄλλα τῶν κεκοιμημένων ὀνόματα, τὰ ὁποῖα μετὰ δέους μνημονεύονται στὸ δειλινό, ποὺ χωνεύει μέσα σὲ ἀσπρόγκριζα σύννεφα εὐωδιαστοῦ θυμιάματος καὶ προσευχῶν.  
    
Ἄραγε, ὅλ᾿ αὐτὰ γιατὶ γίνονται ἀπαράλλακτα αἰῶνες τώρα; Γιατὶ κομίζουμε τὰ κόλλυβα, τὸν ἄρτο, τὰ ὀνόματα καὶ περιμένουμε συγκινημένοι καὶ ἥρεμοι νὰ ποῦν κι ἀπὸ τὸ δικό μας τὸ χαρτὶ ὅσα γράψαμε... Πατέρων,  πάππων, προππάπων, ἀδελφῶν συγγενῶν κατὰ σάρκα καὶ πνεῦμα... Ὀνόματα... Λέξεις, ποὺ ἄν τὶς γυρίσεις ἀνάποδα θὰ δεῖς νὰ φανεῖ τὸ Πρόσωπο καὶ ἡ πολιτεία αὐτοῦ ποὺ κρύβεται πίσω ἀπὸ τὸ κάθε ὄνομα. Γιατί, λοιπόν, γίνονται ὅλ᾿ αὐτά; 

Ἡ διδαχὴ ποὺ ἔχουμε λάβει ἀπὸ τὸν Κύριο Ἰησοῦ εἶναι τό, «ἀγαπᾶτε ἀλλήλους» (Ἰω. 13, 34) καὶ σὲ βαθύτερη προέκταση, ὅτι «Θεὸς ἀγάπη ἐστί» (Α΄ Ἰω. 4, 16).

Ἄν, λοιπόν, αὐτὴν τὴν «καινὴν ἐντολὴν» ἔχουμε λάβει ὡς θεμέλιο, γιὰ νὰ σταθεῖ ὄρθια ἡ πίστη μας, τότε εἶναι φυσικὸ νὰ προβάλλουμε αὐτὴν τὴν ἀγάπη, ὄχι μονάχα στοὺς ζῶντες καὶ συγκροτοῦντες τὸ ἔμμεσο ἤ ἄμεσο περιβάλλον μας, ἀλλὰ καὶ σὲ κείνους ποὺ ἔχουν ἀναχωρήσει ἀπὸ τὰ πρόσκαιρα καὶ ἐπιγεια. Ὅλους αὐτοὺς,  ποὺ θυμόμαστε συνεχῶς μέν, ἀλλὰ περισσότερο σἠμερα. Ἐπειδὴ εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ μᾶς ἀγάπησαν καὶ ἀγαπήσαμε. Κι ἡ ἀγάπη αὐτὴ εἶναι ποὺ  μᾶς συγκαλεῖ σήμερα στὸ ναό, ὥστε νὰ τοὺς ξαναθυμηθοῦμε, γιατί, μὴν τὸ ξεχνᾶμε, ὅτι ἡ ὄντως ἀγάπη εἶναι ὁ Τριαδικὸς Θεός, Αὐτὸς ποὺ τοὺς ἔχει ἐγγράψει «ἐν βίβλῳ ζωῆς» καὶ τοὺς θυμᾶται πάντα, γιατὶ καὶ σιμά Του εἶναι, ἀλλὰ καὶ παιδιά του νομίζονται. Καὶ τοὺς θυμόμαστε ἐπίσης καὶ γιὰ ἕναν ἄλλο λόγο: Ἐπειδὴ αὔριο, ποὺ κι ἐμεῖς θὰ βρεθοῦμε στὴ θέση τους, κάποιοινὰ βρεθοῦν νὰ μᾶς δείξουν τὴν ἀγαπη τους, τὴν ἔγνοια τους ὅτι μᾶς θυμοῦνται, ὅτι προσεύχονται καὶ γιὰ μᾶς.  

Ψυχοσάββατο, λοιπόν. Καὶ μὲ τὴν ἀγάπη ὁδηγὸ καὶ πυξίδα πορευόμαστε πρὸς τὸ ναό, γι᾿ ἄλλη μιὰ χρονιὰ ἀκόμη, ὥστε νὰ τιμήσουμε τοὺς κεκοιμημένους,  «πᾶσαν [δηλ.] ἡλικίαν, πρεσβύτας καὶ νεανίσκους, νέους καὶ ἐφήβους, παῖδας, καὶ τὰ ἄωρα βρέφη, ἀρρενικὴν φύσιν τε καὶ θηλείαν...». Νὰ τοὺς τιμήσουμε μὲ ἱερὸ δέος καὶ συγκίνηση εὐχόμενοι, «....διὸ οὓς ἐκάλυψε τάφος, ἐν πάσῃ χώρᾳ, ἐν τῇ κρίσει, σῶσον Πανοικτίρμον».

π. κ. ν. Κ., Ψυχοσάββατο 2019

Η μόνη απάντηση που ταιριάζει στον Πατριάρχη Σερβίας: "Λαγός τη φτέρη έσειε, κακό του κεφαλιού του"...


Γράφει ο π. ΡΩΜΑΝΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ

Η σοφή αυτή παροιμία είναι αρκετή, προς το παρόν, ως σχολιασμός του και τάχα "Γράμματος του Πατριάρχη Σερβίας" προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη σχετικά με το ουκρανικό.

Το "γράμμα", που έχει ημερομηνία 6 Φεβρουαρίου 2019, δημοσιεύθηκε σήμερα (28/02/2019) αυτούσιο στην ιστοσελίδα ΡΟΜΦΑΙΑ στο σύνδεσμο: romfea.gr

Μια άλλη... εκδοχή του "γράμματος" (όχι ως "γράμμα", αλλά ως δελτίο του Γραφείου Τύπου και ΜΜΕ της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας) δημοσιεύθηκε επίσης σήμερα (20/02/2019) στην επίσημη ιστοσελίδα του Τμήματος Εξωτερικών Σχέσεων του Πατριαρχείου της Μόσχας, εδώ: mospat.ru

Προσωπικά, είχα πληροφορηθεί, από πηγές όχι του Φαναρίου αλλά της Ρωσικής Εκκλησίας, την ύπαρξη ενός "γράμματος" του Πατριάρχη Σερβίας προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη εδώ και μία εβδομάδα τουλάχιστον...  Καθημερινά αναζητούσα να δω εάν έχει δημοσιευθεί κάπου. Σήμερα, επιτέλους, δημοσιεύθηκε... Αλλού ως "γράμμα" και αλλού ως "δελτίο τύπου" της Σερβικής Εκκλησίας. Φυσικά η ΡΟΜΦΑΙΑ παραθέτει αντίγραφο του "γράμματος" με υπογραφή και σφραγίδα, άρα όντως είναι "γράμμα"...

Το ερώτημα είναι γιατί το Τμήμα Εξωτερικών Σχέσεων της Ρωσικής Εκκλησίας δεν το δημοσιεύει ως "γράμμα" του Σέρβου Πατριάρχη, αλλά ως "δελτίο τύπου με τις θέσεις της Σερβικής Εκκλησίας";... Το όλο σκηνικό είναι περίεργο... Φυσικά, το περιεχόμενο είναι το ίδιο. Εκτός και αν στη Ρωσική Εκκλησία δεν θέλησαν να παραθέσουν αυτούσιο το Γράμμα του Πατριάρχη Σερβίας, επειδή σε αυτό, έστω και διαφωνώντας, δεν παύει να αποκαλεί τον Παναγιώτατο "Οικουμενικό Πατριάρχη". Εάν αυτός είναι ο λόγος που οι Ρώσοι απέφυγαν την αυτούσια παράθεση του γράμματος, τότε για μία ακόμη φορά καταδεικνύουν τοις πάσι πόσο λίγοι και πόσο επικίνδυνοι είναι για την Εκκλησία...

Υπάρχει όμως και μια άλλη εκδοχή και επιτρέψτε μου να θεωρήσω ότι αυτή είναι η πλέον πιθανή... Οι υπ' αριθμ. 1, 2, 3, 4 και 5 θέσεις που είναι πανομοιότυπες τόσο στο "γράμμα" όσο και στο "δελτίο" είναι αυτά που η Μόσχα υπαγόρευσε προς την Εκκλησία της Σερβίας. Αυτά που της απέστειλε έτοιμα με σκοπό να προσαρμοστούν κατάλληλα και να ενσωματωθούν σε ένα δήθεν "γράμμα" του Πατριάρχη Σερβίας προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη. Αυτό είναι έκδηλο από τη σαθρή "επιχειρηματολογία" του σερβικού γράμματος που είναι αυτούσια η "επιχειρηματολογία" της Μόσχας σε όλα τα ζητήματα που θίγονται: "εισπήδηση", "κανονικότητα", "αποστολική διαδοχή", κλπ. Δυστυχώς, οι θλιβεροί ηγήτορες της Σερβικής Εκκλησίας, ως αδέξιοι παπαγάλοι της Μόσχας, δεν είχαν καν την ευφυΐα και την ικανότητα να προσαρμόσουν στο δικό τους λεξιλόγιο και ύφος και στη δική τους φρασεολογία τα έωλα, αντικανονικά και ανιστόρητα, μοσχοβίτικα "επιχειρήματα"...

Το θλιβερό εν προκειμένω είναι ότι η Εκκλησία της Σερβίας, προς το παρόν τουλάχιστον, ταυτίζεται δουλοπρεπώς και ακρίτως με τις θέσεις της Μοσχοβίας. Δεν μπαίνει καν στον κόπο να εξετάσει το ούτως ή άλλως υπαρκτό εκκλησιαστικό πρόβλημα της Ουκρανίας, αυτό που όλοι πλέον αναγνωρίζουν ότι υπήρχε πριν από την επέμβαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου, αφού εκατομμύρια πιστών, η πλειοψηφία των Ορθοδόξων, είχαν αναγκαστικά βρεθεί στο σχίσμα λόγω της πολιτικής της Μόσχας... Για αυτές τις ψυχές η Εκκλησία της Σερβίας δεν ενδιαφέρεται καθόλου...

Είναι λυπηρό το κατάντημα της Σερβικής Εκκλησίας στο επίπεδο τουλάχιστον της ηγεσίας της. Ένα πράγμα θα τους πω και μετά δεν θα ασχοληθώ πλέον μαζί τους, γιατί δεν αξίζει ούτε τον χρόνο, ούτε τον κόπο, ούτε την προσπάθεια. Ας μάθουν πρώτα εκεί στη Σερβία να βαπτίζουν τα παιδιά τους με Ορθόδοξο Βάπτισμα και όχι με τον δυτικότροπο ραντισμό ή «λούσιμο» της κεφαλής μόνον, όπως δυστυχώς γίνεται κατά κανόνα από αυτούς, και μετά ας ελέγξουν το Οικουμενικό Πατριαρχείο για ζητήματα Κανονικότητας, Εκκλησιολογίας και Ορθοδοξίας.

Αρκετά πια με τους υποκριτές ψευτοευσεβείς!
Αρκετά με τους θεομπαίχτες!


Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου 2019

Κατάληψη από εξωεκκλησιαστικά άτομα


«Ο Μητροπολιτικός Ναός έχει καταληφθεί από παλαιοημερολογίτες - "γνήσιους ορθόδοξους χριστιανούς"· ο πολιτικός κόσμος συστήνει στην Εκκλησία της Ελλάδος να κάνει υπομονή και να διαπραγματευθεί με τους καταληψίες για το καθεστώς ιδιοκτησίας του ναού»... θα μπορούσε να είναι είδηση σε ένα εφιαλτικό μέλλον.

Και όμως, δυστυχώς, αυτή η παράδοξη κατάσταση είναι πραγματικότητα στο Άγιο Όρος! Μια ομάδα ΓΟΧ (αυτοαποκαλούμενων «γνησίων ορθοδόξων χριστιανών» - παλαιοημερολογιτών) έκανε κατάληψη στο κεντρικό κτήριο της Μονής Εσφιγμένου και ανέλαβε παρανόμως τη διοίκησή της, χρησιμοποιώντας βία ενάντια στους υπάρχοντες ηλικιωμένους μοναχούς.

Η σχισματική αυτή ομάδα συντηρεί την κατάληψη με απειλές ανατίναξης του κτηρίου του μοναστηριού, με ρίψεις βομβών μολότωφ κατά ανθρώπων, προπαγάνδα και ανυπόστατα αφηγήματα.

Δυστυχώς, η Πολιτεία διαχρονικά επιδεικνύει χαρακτηριστική αδράνεια στην επίλυση του ζητήματος που ταλανίζει το Άγιο Όρος. Λόγω μικροπολιτικών συμφερόντων παραμερίζεται το εθνικό συμφέρον και το καλό της Εκκλησίας.

Το Άγιο Όρος ανήκει στην κανονική Ορθόδοξη Εκκλησία, στην οποία ανήκει και η πλειοψηφία του Ελληνικού λαού και τα Ορθόδοξα Πατριαρχεία σε όλο το κόσμο, όπου η κάθε τοπική Εκκλησία εορτάζει με το ημερολόγιο τής επιλογής της.

Οι λεγόμενοι «γνήσιοι χριστιανοί»-παλαιοημερολογίτες δεν είναι μέλη της Εκκλησίας του Χριστού, αλλά κάποιοι που φορούν απλώς ράσα και με διάφορες προφάσεις συγκεντρώνουν οπαδούς και υλικά οφέλη.

Σώστε το Άγιο Όρος!

+Αρχιμανδρίτης Βαρθολομαίος, Καθηγούμενος Ι. Μ. Εσφιγμένου Αγίου Όρους 

Τρίτη 26 Φεβρουαρίου 2019

Αρχιερατική Λειτουργία στο Αγρίνιο προς τιμήν του Αγίου Διονυσίου του εν Ζακύνθω


Ως γνωστόν, από χθες το απόγευμα βρίσκεται στο Αγρίνιο και μάλιστα στον ναό της Αγίας Τριάδος το τίμιο και πάνσεπτο Χέρι του Αγίου Διονυσίου από τη Ζάκυνθο, προς αγιασμός των πιστών της Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας. Το Λείψανο μετέφεραν ο Σεβ. Μητροπολίτης Ζακύνθου κ. Διονύσιος Δ΄ και ο Καθηγούμενος της σεβασμίας Μονής Στροφάδων και Αγίου Διονυσίου Αρχιμανδρίτης Διονύσιος Λιβέρης.

Σήμερα το πρωί, εορτή των Αγίων Φωτεινής της Σαμαρείτιδος, Θεοκλήτου και Πορφυρίου Γάζης, έγινε Αρχιερατική Λειτουργία, προεστώτος του Σεβ. Μητροπολίτου Ζακύνθου κ. Διονυσίου Δ΄. Ο ίδιος επιστρέφει αυθημερόν στη Ζάκυνθο και θα επανέλθει στο Αγρίνιο το ερχόμενο Σαββατοκύριακο, όπου την Κυριακή των Απόκρεω θα ξανα-προεξάρχει της Ευχαριστιακής Συνάξεως. Μαζί με το τίμιο Χέρι του Αγίου Πολιούχου μας παρέμεινε ο Καθηγούμενος Γέροντας Διονύσιος. 






Λόγος Κατηχητήριος του Οικουμενικού Πατριάρχου επί τη ενάρξει της Μεγάλης Τεσσαρακοστής 2019 [αγγλιστί]


CATECHETICAL HOMILY
At the Opening of Holy and Great Lent

+ BARTHOLOMEW
By God’s mercy Archbishop of Constantinople-New Rome and Ecumenical Patriarch
To the Plenitude of the Church

May the Grace and Peace of our Lord and Savior Jesus Christ be with you together with our Prayer, Blessing and Forgiveness

With the grace of God, the giver of all gifts, we have once again arrived at Holy and Great Lent, the arena of ascetical struggle, in order to purify ourselves with the Lord’s assistance through prayer, fasting and humility, as well as to prepare ourselves for a spiritual experience of the venerable Passion and the celebration of the splendid Resurrection of Christ the Savior.

In a world of manifold confusion, the ascetic experience of Orthodoxy constitutes an invaluable spiritual asset, an inexhaustible source of divine knowledge and human wisdom. The blessed phenomenon of ascesis, whose spirit pervades our entire way of life – for “asceticism is Christianity in its entirety” – is not the privilege of the few or chosen, but an “ecclesial event,” a communal good, a shared blessing and the common vocation for all faithful without exception. The ascetical struggles, of course, are not an end in themselves; the principle that “ascesis exists for the sake of ascesis” is not valid. The purpose of ascesis is the transcendence of one’s own will and the “mind of the flesh,” the transferal of the center of life from individual desire and the “right,” toward love that “does not seek its own,” in accordance with the scriptural passage: “Let no one seek his own good, but the good of the other.” (1 Cor. 10.24)

Such is the spirit that prevails throughout the long historical journey of Orthodoxy. In the New Miterikon, we encounter an excellent description of this ethos to renounce “our own” in the name of love: “Some hermits from Scetis once approached Amma Sarah, who offered them a container with basic provisions. The elders set aside the good food and consumed the bad. The righteous Sarah said to them: ‘You are truly monks from Scetis’”[1]. This sensitivity and sacrificial use of freedom is foreign to the spirit of our age, which identifies freedom with individual assertions and claims for rights. Contemporary “autonomous” man would never have consumed the bad food, but only the good, convinced that in this way he expresses – while authentically and responsibly employing – individual freedom.

This is where the supreme value of the Orthodox concept of human freedom lies. It is a freedom that does not demand but shares, does not insist but sacrifices. The Orthodox believer knows that autonomy and self-sufficiency do not liberate humanity from the shackles of the ego, of self-realization and self-justification. The freedom “for which Christ has set us free” (Gal. 5.1) mobilizes our creative capacity and is fulfilled as rejection of self-enclosure, as unconditional love and communion of life.

The Orthodox ascetical ethos does not know division and dualism; it does not reject life, but rather transforms it. The dualistic vision and denial of the world is not a Christian concept. Genuine asceticism is luminous and charitable. It is a characteristic of Orthodox self-conscience that the period of fasting is permeated by the joy of the Cross and the Resurrection. Moreover, the ascetic struggle of Orthodox Christians – much like our spirituality and liturgical life in general – communicates the fragrance and radiance of the Resurrection. The Cross is found at the heart of Orthodox piety, but it is not the final point of reference in the life of the Church. Instead, the essence of Orthodox spiritual life is the ineffable joy of the Resurrection, toward which the Cross constitutes the way. Accordingly, during the period of Great Lent, the quintessence of experience for Orthodox Christians is always the yearning for the “common resurrection.”

Pray, then, precious brothers and sisters in the Lord, that we may be deemed worthy, with the grace and support from above, through the intercessions of the Theotokos, as first among the saints, and of all the saints, that we may run the race of Holy and Great Lent in a way that is fitting and joyous before Christ, joyfully exercising, in obedience to the rule of church tradition, the “common struggle” of fasting that extinguishes the passions, constantly praying, helping the suffering and needful, forgiving one another and “giving thanks for all things” (Thess. 5.18), in order that we might venerate with a devout heart the “Holy, Saving and Awesome Passion” as well as the life-giving Resurrection of our Lord, God and Savior Jesus Christ, to whom belong glory, power and thanksgiving to the endless ages. Amen.

Holy and Great Lent 2019
✠ Bartholomew of Constantinople
Fervent supplicant for all before God

[1] P.V. Paschos (ed.), New Miterikon (Athens: Akritas Publications, 1990), 31.

Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2019

Το Αγρίνιο υποδέχτηκε με τιμές το σεπτό Χέρι του Αγίου Διονυσίου του εν Ζακύνθω


Με τιμές, οι εκκλησιαστικές αρχές της περιοχής, ο κλήρος και πλήθος πιστών υποδέχθηκαν στον  Ι. Ν. Αγίας Τριάδας Αγρινίου, το απόγευμα της Δευτέρας, 25ης Φεβρουαρίου 2019,  το σεπτό Χέρι του Αγίου Διονυσίου Αρχιεπισκόπου Αιγίνης του εν Ζακύνθω.

Μετά την υποδοχή του λειψάνου θα τελεσθεί δοξολογία και στη συνέχεια ακολουθία του Δισαρχιερατικού Εσπερινού, χοροστατούντος του Μητροπολίτη Ζακύνθου και Στροφάδων κ.κ. Διονυσίου Δ' και συγχοροστατούντος του Μητροπολίτη Αιτωλίας και Ακαρνανίας Κοσμά.

Στην τελετή υποδοχής των λειψάνων  παιάνιζε η Φιλαρμονική Αγρινίου.

Το ιερό Λείψανο θα βρίσκεται στον Ι. Ν. Αγίας Τριάδας μέχρι τις 4 Μαρτίου.

Το πρόγραμμα των επόμενων ημερών:

Τρίτη 26 Φεβρουαρίου 2019
10:00 π.μ. Ιερά Παράκληση. 17:30 μ.μ. Ακολουθία του Εσπερινού.

Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου 2019
10:00 π.μ. Ακολουθία του Μικρού Αγιασμού.
20:30 μ.μ. έως 01:00 π.μ. Ιερά Αγρυπνία.

Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2019
10:00 π.μ. Ιερά Παράκληση.
18:00 μ.μ. Εσπερινός και Εγκώμια του Αγίου Διονυσίου.

Παρασκευή 1 Μαρτίου 2019
10:00 π.μ. Ιερά Παράκληση. 
17:30 μ.μ. Ακολουθία του Εσπερινού.

Σάββατο 2 (Ψυχοσάββατο) Μαρτίου 2019
07:00 π.μ. Όρθρος και Θεία Λειτουργία.
17:30 μ.μ. Αναστάσιμος Εσπερινός.

Κυριακή 3 Μαρτίου 2019
7:00 π.μ. Αρχιερατικό Συλλείτουργο.
17:30 μ.μ. Μυστήριο Ιερού Ευχελαίου.

Δευτέρα 4 Μαρτίου 2019
10:00 π.μ. Ιερά Παράκληση.
17:30 μ.μ. Ιερά Παράκληση προς τον Άγιο Διονύσιο και στη συνέχεια αναχώρηση του Ιερού Λειψάνου από τον Ιερό Ναό.
























[πηγή: agrinionews.gr]