e-περιοδικό της Ενορίας Μπανάτου εν Ζακύνθω. Ιδιοκτήτης: Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας (pakapodistrias@gmail.com), υπεύθυνος Γραφείου Τύπου Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου. Οι δημοσιογράφοι δύνανται να αντλούν στοιχεία, αφορώντα σε εκκλησιαστικά δρώμενα της Ζακύνθου, με αναφορά του συνδέσμου των αναδημοσιευόμενων. Η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύεται από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Τα νεότερα στα θεματικά ένθετα

Παρασκευή 3 Ιανουαρίου 2014

Η διδακτορική διατριβή του π. Θεοδώρου Α. Μεϊμάρη, Τριτεύοντος των Πατριαρχικών Διακόνων: "Εθνικός προσδιορισμός και αιτούμενα στο ελλαδικό κράτος. Τα καθ' εαυτόν Νικάνδρου Ζαννουβίου και η εποχή του (1828-1888)"

Επιμέλεια παρουσίασης: Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας

Κατά το πρόσφατο ταξίδι μου στην κυρά Κωνσταντινούπολη (για την Θρονική Εορτή του ελεύθερου πολιορκημένου Φαναρίου, τον περασμένο Νοέμβριο 2013), είχα την ευκαιρία και συνάμα την τιμή να λάβω, με θερμή αφιέρωση, από τα χέρια του Τριτεύοντος των Πατριαρχικών Διακόνων, του π. Θεοδώρου Α. Μεϊμάρη, ένα αντίτυπο της διδακτορικής διατριβής του, υπό τον τίτλο "Εθνικός προσδιορισμός και αιτούμενα στο ελλαδικό κράτος. Τα καθ' εαυτόν Νικάνδρου Ζαννουβίου και η εποχή του (1828-1888)"

Πρόκειται για μια επιστημονική εργασία πολλών αξιώσεων και υψηλών προσδοκιών, η οποία, αφού διέβη επιτυχώς και μάλιστα με άριστα παμψηφεί την βάσανο των κρίσεων ως διατριβής επί διδακτορία στο Τμήμα Θεολογίας της περιώνυμης Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (τον Ιούνιο του 2011), κυκλοφορήθηκε στη συνέχεια, το Καλοκαίρι του 2012, σε αυτοτελή έκδοση από τον Θεσσαλονικιό Εκδοτικό Οίκο ενός ευγενούς και προσωπικού φίλου μου εκδότη, του κ. Αντωνίου Σταμούλη. 

Η ανά χείρας δερματόδετη έκδοση εκτείνεται σε 518 σελίδες, όπου ο φιλίστωρ και απαιτητικός αναγνώστης μπορεί να παρακολουθήσει σελίδα-σελίδα με πόση επιστημονική δεξιοτεχνία ο παμφίλτατος Τριτεύων πραγματεύεται ένα όχι και τόσο εύκολο ή προφανές θέμα.


Ο στόχος έχει τεθεί ευθύς από την Εισαγωγή. Μας προδιαθέτει ο ίδιος ο καλός επιστήμων: "[...] Η μελέτη θα προσπαθήσει να διερευνήσει την ιδεολογική ταυτότητα του Ζαννουβίου και να προσδιορίσει την εκκλησιαστική του τοποθέτηση. Προς τον σκοπό αυτό επιχειρείται να δοθεί απάντηση στα παρακάτω ερωτήματα: Ποία η θέση του Ζαννουβίου στη σχέση Εθναρχούσας - Εθνικής Εκκλησίας; Υπάρχει και σε ποιο βαθμό επίδραση του Θεοκλήτου Φαρμακίδη στη διαμόρφωση των απόψεων του Ζαννουβίου; Ποία η ιδεολογική, πολιτική και εκκλησιαστική ταυτότητα του κρητικού κληρικού; Υφίστανται κάποιες διαφοροποιήσεις ή παλλινδρομήσεις στη διαμόρφωσή της; Ποία η στάση του έναντι των Μεγάλων Δυνάμεων της εποχής; Ποία η εμπλοκή του στο λεγόμενο Επισκοπικό Ζήτημα που ταλάνισε την Εκκλησία της Κρήτης μεταξύ των ετών 1880-1882; Ποία η τοποθέτησή του στο ζήτημα της ενσωμάτωσης της γενέτειράς του στην ελληνική επικράτεια και ποια επιρροή ασκεί με τα άρθρα του; [...]"

Επιτρέψατε στον γράφοντα την ταπεινή τούτη βιβλιοπαρουσίαση, να διατυπώσει εγκωμιαστικό / επαινετικό λόγο τόσο προς τον νέο ερευνητή και διδάκτορα για την πληρότητα και αρτιότητα με την οποίαν εργάστηκε, όσο και στην εκπεφρασμένη βούληση του Οικουμενικού Πατριαρχείου και προσωπικώς του Προεστώτος των Ορθοδόξων, οι εγγύτεροι συνεργάτες του να μορφώνονται όσο το δυνατόν βαθύτερα και ουσιαστικότερα, ούτως ώστε τα αυριανά κορυφαία στελέχη της Μεγάλης Εκκλησίας να δύνανται να λιτανεύουν την μαρτυρικότητα  και την μαρτυρία τού Φαναρίου αξιοπρεπώς και μετά παρρησίας ανά τα έθνη και τα επίσημα fora, όχι δουλικώ ή ζητιανευτικώ τω τρόπω!

Από την θέση αυτήν ευχόμαστε de profundis στον Δρ Τριτεύοντα π. Θεόδωρο, ουδέποτε να πάψει να περικοσμείται με τις πολυειδείς αρετές, τις οποίες ήδη κατέχει και να αξιωθεί στο μέλλον ακόμη περισσότερων και υψηλότερων διακρίσεων για την ωφέλεια πάντα της Εκκλησίας εν γένει και του Οικουμενικού Θρόνου ειδικότερα! 

Στον πνευματικό δρόμο της Αρετής και του Καθήκοντος

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
της Κυριακής (προ των Φώτων) 5ης Ιανουαρίου 2014
(β΄ Τιμοθ. δ΄, 5-8)

Γράφει ο Αρχιμανδρίτης Αναστάσιος Στεργιώτης

Όλα τα πράγματα στον κόσμο αυτό, μοιραία, τελειώνουν κάποτε. Τόσο τα έμψυχα, όσο και τα άψυχα όντα. Ο άνθρωπος –η κορωνίδα της κτίσεως– έρχεται στην ζωή, ζει για κάποιο χρονικό διάστημα (μεγάλο ή μικρό) και αναπόφευκτα έρχεται κάποια στιγμή το τέλος του. Έχει διαφορά όμως το τέλος του ανθρώπου από το τέλος των άλλων όντων. Για τα άλλα όντα, ζώα ή φυτά, το βιολογικό τέλος σημαίνει αφανισμό, παντοτινή εκμηδένιση. Για τον άνθρωπο όμως, το τέλος της παρούσης ζωής είναι η αρχή και η μετάβαση στην αιωνιότητα.
            Ο Απόστολος στην περικοπή αυτήν αισθάνεται το τέλος της επίγειας ζωής του να πλησιάζει. Είδε με τα μάτια του τον Θεό στην γη, ετοιμάζεται τώρα να τον δει και στους ουρανούς. Και εκεί μαζί με τους άλλους αγίους και δικαίους όλων των αιώνων, θα προγεύεται την θεία μακαριότητα, αναμένοντας την τελική Κρίση και την ημέρα της Δόξας του Θεού. Εκεί ο Απόστολος είχε –από αυτή ήδη την γη– στραμμένα τον νου και την καρδιά του. Και εκεί ήθελε να οδηγήσει τους ανθρώπους και να τους βοηθήσει δια της διδασκαλίας και του παραδείγματός του να γίνουν μέτοχοι της Ουράνιας Βασιλείας.
            Εν τω μεταξύ, κλεισμένος στην φοβερή φυλακή του, έγραφε την τελευταία επιστολή του προς τον Τιμόθεο, δίνοντάς του τις τελευταίες οδηγίες και πνευματικές υποθήκες, για να γίνει άξιος συνεχιστής του έργου του. Ο Τιμόθεος χρειάζεται να είναι άγρυπνος και προσεκτικός, αλλά και ανυποχώρητος αγωνιστής και στρατιώτης του Χριστού. Να παρακολουθεί καθημερινά το ποίμνιό του και να το οδηγεί στο σωστό, προστατεύοντάς το από ψευδοδιδασκάλους, συκοφάντες, αιρετικούς και άλλα λυσσώδη όργανα του Διαβόλου, που καιροφυλακτούν διαρκώς. Είναι ανάγκη να το προστατεύει όμως και από τον υλισμό, τον εγωισμό και την ματαιοδοξία, από τις κούφιες κοσμικές φροντίδες που πάντα ταλανίζουν τους ανθρώπους, αλλά και από τις κολακείες που οδηγούν στην ματαιοδοξία και στον εγωισμό.
            Λάβε τα μέτρα σου –γράφει στον Τιμόθεο–, διότι έτσι και εσύ θα είσαι ασφαλής και τους πιστούς θα διαφυλάξεις από κινδύνους. Οι ταλαιπωρίες και τα βάσανα περνούν και φεύγουν, το πνευματικό όμως έργο μένει αιώνια και φωτίζει τους ανθρώπους. Ο Θεός αναθέτει σε κάποιους αυτήν την υψηλή διακονία, για να την φέρουν εις πέρας με τα λόγια και με τα έργα, χωρίς δειλίες και συμβιβασμούς. Ο ίδιος ο Απόστολος δεν θα είναι πια στην γη να τους καθοδηγεί, αφήνει όμως πίσω του πιστούς μιμητές. Αφήνει πίσω την διδασκαλία, το παράδειγμά του και το αγωνιστικό φρόνημά του.
Αγαπητοί μου, αυτόν ας προσπαθήσουμε να μιμηθούμε όλοι εμείς και να βαδίσουμε στον πνευματικό δρόμο της Αρετής και του Καθήκοντος ώς το τέλος.