Νοσταλγία Ανώτατης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Βελλάς

Γράφει ο Ιερομόναχος Ανδρόνικος Αγαλιανός

Ήταν φθινόπωρο του 2013, όταν διάκονος τότε σε ηλικία 23 ετών βρέθηκα με τις αποσκευές μου στα Ιωάννινα, σε ένα μέρος ξένο και άγνωστο καθώς έχοντας δώσει πανελλήνιες εξετάσεις, είχα περάσει στην Ανώτατη Εκκλησιαστική Ακαδημία της Βελλάς.

Όταν έφθασα στην ακαδημία της Βελλάς και συγκεκριμένα στην Ιερά Μονή της Θαυματουργής Παναγίας της Βελλαΐτισσας ένιωσα όμορφα και κατανυκτικά συναισθήματα. Περίμενα για να υποβάλω τα σέβη μου, στον σεβάσμιο σχολάρχη τότε και νυν Μητροπολίτη Κεφαλληνίας κ.κ. Δημήτριο Αργυρό. Αφού με καλωσόρισε (ο π. Δημήτριος τότε) μιας και θα έμενα στην εστία, με ρώτησε αν θέλω φαγητό και αμέσως με τακτοποίησε στην εστία και με ενημέρωσε για το πρόγραμμα τόσο το διδακτικό όσο και το λειτουργικό της σχολής.

Βιβλίο ολόκληρο θα μπορούσα να γράψω για αυτά που έζησα και πέρασα στη Βελλά. Έμαθα και διδάχτηκα πολλά και ωφέλiμα από καταξιωμένους και μεγάλους καθηγητές. Εκτός από τα μαθήματα που κάναμε, τελούσαμε Ιερές Ακολουθίες καθημερινά, σε τακτά διαστήματα το Μυστήριο της Θείας Λειτουργίας, είχαμε τράπεζα (πρωινό, δεκατιανό, μεσημεριανό και βραδινό), πηγαίναμε εκδρομές, καθώς επίσης είχαμε και μια μεγάλη και όμορφη βιβλιοθήκη όπου μέσα εκεί μπορούσαμε να μελετήσουμε και να γράψουμε τις εργασίες μας.

Οι καθηγητές μας ήταν κάτι το διαφορετικό για εμάς. Με πρώτο τον τότε σχολάρχη μας ήταν δίπλα μας, ήταν κοντά μας, μας ρωτούσαν για τα προβλήματα και τις έννοιες μας, μας βοηθούσαν οικονομικά, μας μιλούσαν και κυρίως μας άκουγαν… Προσωπικά έζησα την περίοδο που οι καθηγητές μας έμεναν στην εστία μαζί μας και, μιας και η Βελλά είναι απομακρυσμένη από την πόλη των Ιωαννίνων, ήμασταν όλοι μαζί εκεί.

Ο σχολάρχης μας, φύλακας άγγελος της σχολής μας, έως αργά το απόγευμα βρισκόταν στο γραφείο του και πολλές φορές ακόμα και όταν δεν ένιωθε καλά ήταν εκεί κοντά μας, δίπλα μας σε όλα μας τα προβλήματα. Υπάρχουν πολλά που έχω μέσα στην καρδιά μου και ίσως κάποτε τα εξωτερικεύσω όλα αυτά καθώς αφορούν την εμπειρία των τεσσάρων αυτών ετών που έζησα μέσα στην ακαδημία της Βελλάς και ίσως κάποτε τα δημοσιεύσω.

Από τη Βελλά βγήκαν κληρικοί όλων των βαθμίδων και άνθρωποι που αγάπησαν τα ιερά αυτά γράμματα. Ορισμένα παιδιά μεταξύ αυτών και εγώ πήραμε υποτροφία από την ακαδημία της Βελλάς και συνεχίσαμε τις σπουδές μας στην Κύπρο κάνοντας μεταπτυχιακό.

Με θλίψη και λύπη πληροφορήθηκα ότι η ακαδημία μας ενδέχεται να κλείσει...

Η Βελλά δεν είναι μια ακαδημία εύκολη ούτε και απλή. Φέρει ένα βαρύ όνομα και μια μεγάλη ιστορία. Για την εισαγωγή στην εν λόγω Ανώτατη Εκκλησιαστική Ακαδημία χρειάζονται πανελλήνιες ή κατατακτήριες εξετάσεις. Εκτός από το εκκλησιαστικό λύκειο έχει δύο τμήματα σπουδών, το ένα είναι των Ιερατικών Σπουδών και το άλλο είναι της Εκκλησιαστικής Μουσικής και Ψαλτικής. Η ακαδημία της Βελλάς έχει διάρκεια φοίτησης 4 έτη με υποχρεωτική παρακολούθηση, με 80 (τότε που ήμουν εγώ 2013-2017) μαθήματα και με υποχρεωτική πτυχιακή εργασία, την οποία και παρουσιάζαμε και δεχόμασταν και ερωτήσεις.

Είτε κλείσει η Βελλά είτε όχι μέσα στην καρδιά μου θα ζει πάντοτε. Θα ζει η μορφή της Παναγίας μας που βρίσκεται μέσα στην Εκκλησία, ο σχολάρχης μας τότε και νυν Μητροπολίτης Κεφαλληνίας ο κ.κ. Δημήτριος, οι καθηγητές και οι καθηγήτριές μου, οι συμφοιτητές και οι συμφοιτήτριές μου, όλα όσα έζησα, όλα όσα άκουσα. Ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου το Θεό που με οδήγησε σε αυτόν τον ευλογημένο τόπο, στη Μονή της Βελλάς.