Με τη μετάνοια και την αγάπη νιώθουμε γαλήνη και χαρά

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

της Κυριακής Στ΄ Λουκά

23 Οκτωβρίου 2016

(Λουκ. η΄ 27-39 )

Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεργιώτης

Ανελέητο υπήρξε το μοχθηρό δαιμόνιο, που βασάνιζε τον δυστυχή εκείνο κάτοικο της περιοχής των Γαδαρηνών. Υπέφερε πολλά χρόνια, χωρίς να μπορεί κανείς να τον απαλλάξει από το φρικτό μαρτύριό του. Ήταν ρακένδυτος, πεινασμένος, διψασμένος, έβγαζε άναρθρες κραυγές και κατοικούσε στα μνήματα, απόβλητος της κοινωνίας. Πολλές φορές είχε τάσεις αυτοκαταστροφικές και αποτελούσε το φόβητρο όλων.

Όμως ο Κύριος τον απαλλάσσει από την λεγεώνα των φοβερών δαιμονίων που κατοικούσε μέσα του.

Τα δαιμόνια έφριξαν και έτρεμαν την θεία παρουσία του Ιησού. Γνώριζαν ότι έχει απείρως μεγαλύτερες δυνάμεις από αυτά και φοβούνταν την δίκαιη τιμωρία τους. Όμως ο Κύριος δεν τα καταδίκασε ακόμη στην γέενα του πυρός, αλλά διέταξε να εισέλθουν σε μια αγέλη χοίρων που έβοσκαν εκεί. Και τότε η αγέλη όρμησε και κατακρημνίστηκε στη θάλασσα.

Μεγάλης παιδαγωγικής αξίας το περιστατικό αυτό! Έδινε κυρίως ένα μήνυμα στους ασεβείς χοιροβοσκούς, οι οποίοι παρανόμως εξέτρεφαν τα ακάθαρτα -κατά τον Μωσαϊκό Νόμο- ζώα για να πωλήσουν το πανάκριβο -λόγω της απαγόρευσης- κρέας τους. Είχαν καταληφθεί δηλαδή από έναν δαίμονα χειρότερο από αυτόν που είχε καταλάβει τον δυστυχή συμπολίτη τους: Τον δαίμονα της απληστίας και της κερδοσκοπίας, για χάρη του οποίου αγνόησαν και περιφρόνησαν κάθε θεϊκό και ανθρώπινο κανόνα. Γι’ αυτό «φόβω μεγάλω συνείχοντο», παρά το ότι θα έπρεπε να χαρούν με τη θεϊκή παρουσία του Κυρίου και το θαύμα Του.

Ένιωθαν βαθιά μέσα τους τις τύψεις μιας ενοχικής συνείδησης. Συνειδητοποίησαν, βλέποντας τα πτώματα των χοίρων τους να πλέουν στη θάλασσα της Τιβεριάδας, την παιδαγωγική τιμωρία του Ιησού και τον σκοπό του θαύματος αυτού. Είδαν τον δαιμονισμένο «ιματισμένον και σωφρονούντα» και αντιλήφθηκαν το μέγεθος της θείας δύναμης. Φοβήθηκαν, μήπως διαδοθεί η παρανομία τους, όπως κάθε ένοχος πάντοτε φοβάται και τρέμει την τιμωρία του Θεού και των ανθρώπων. Και, αντί να μετανοήσουν, ζήτησαν από τον Ιησού να φύγει.

Ας μην μιμηθούμε τους ανθρώπους αυτούς, αλλά ας κατευθύνει τη ζωή μας η Μετάνοια και η Αγάπη, η οποία θα μας κάμει να νιώσουμε γαλήνη και χαρά και όχι τους φόβους και τις αγωνίες των αμετανόητων αμαρτωλών. Γένοιτο!