e-περιοδικό της Ενορίας Μπανάτου εν Ζακύνθω. Ιδιοκτήτης: Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας (pakapodistrias@gmail.com), υπεύθυνος Γραφείου Τύπου Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου. Οι δημοσιογράφοι δύνανται να αντλούν στοιχεία, αφορώντα σε εκκλησιαστικά δρώμενα της Ζακύνθου, με αναφορά του συνδέσμου των αναδημοσιευόμενων. Η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύεται από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Τα νεότερα στα θεματικά ένθετα

Τρίτη 23 Σεπτεμβρίου 2014

Συνοπτική αναφορά στην Δασκάλα Αικατερίνη Αβούρη-Κουρτέση / Τιμήθηκε, άξια και δίκαια, από το Κέντρο Λόγου «Αληθώς» (21.9.2014)

Παρουσίασε ο π. Παναγιώτης Καποδίστριας 

Η κυρία Αικατερίνη Αβούρη-Κουρτέση, το πρώτο παιδί της πενταμελούς οικογένειας του Νικόλα και της Αθηνάς Αβούρη το γένος Μούσουρα, γεννήθηκε το 1927 στο Μπανάτο Ζακύνθου. Οι γονείς της, αγρότες, έζησαν όλη τους τη ζωή στο Μπανάτο, όπου με την εργατικότητά τους και την τιμιότητα που τους διέκρινε μεγάλωσαν τις τρείς κόρες τους.
Τα πρώτα της γράμματα τα μαθαίνει στο Δημοτικό Σχολείο του Βανάτου, όπου φοιτά από το 1933 έως το 1938, με δασκάλους της την Αναστασία Κοντοράση και τον Σωκράτη Κωστή. Ζώντας στο Μπανάτο, συνεχίζει την εκπαίδευσή της στο τότε οκτατάξιο Μικτό Γυμνάσιο της πόλης Ζακύνθου, από το οποίο κατορθώνει να αποφοιτήσει το 1945, παρά τις αντίξοες συνθήκες που διαμορφώθηκαν με τον πόλεμο του 1940 και την ιταλο-γερμανική κατοχή που ακολούθησε.
Με τη στήριξη των δασκάλων της και της οικογένειάς της και μέσα στις συνθήκες του Εμφυλίου πολέμου που είχε ξεσπάσει στη χώρα, το 1946 πετυχαίνει στις εξετάσεις και γράφεται στη Ράλλειο Παιδαγωγική Ακαδημία Πειραιώς, όπου παρακολουθεί διετείς σπουδές και αποκτά το δίπλωμα της Δασκάλας, με άριστα 9,03.
Το 1948, σε ηλικία μόλις 21 έτους, ξεκινάει την επαγγελματική σταδιοδρομία της ως αδιόριστη κοινοτική δασκάλα, πρώτα στις Μαριές και μετά στο Μπανάτο Ζακύνθου. Αμέσως μετά, το 1950, διορίζεται για ένα χρόνο στο Δημοτικό Σχολείο Πτελέας του Νομού Δράμας, όπου μαζί με τα σχολικά μαθήματα που διδάσκει, μεταλαμπαδεύει στους φοβισμένους από τον Εμφύλιο μικρούς Μακεδόνες μαθητές της, έννοιες και αξίες, όπως η αξιοπρέπεια, το θάρρος, η αλήθεια, η εντιμότητα.
Με την επιστροφή της στην πατρίδα της τη Ζάκυνθο, το 1951, παντρεύεται τον Λουκά Κουρτέση, από τον συνοικισμό Κουκουναρία Μπανάτου, με τον οποίον δημιούργησε την οικογένεια της, ενώ παράλληλα τοποθετείται και συνεχίζει το έργο της στο Δημοτικό Σχολείο του Αγκερυκού [Αγίου Κηρύκου].
Οι σεισμοί του 1953 τη βρίσκουν ως δασκάλα στο Δημοτικό Σχολείο του Σαρακηνάδου, όπου παραμένει μέχρι και το 1955, διδάσκοντας στο ξύλινο παράπηγμα, όπου στεγάστηκε το σχολείο μετά τους Σεισμούς. Σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες, συμμετέχει επίσης στην δράση καταπολέμησης του αναλφαβητισμού, διδάσκοντας και στο νυχτερινό Σχολείο του Αγκερυκού, έργο για το οποίο έλαβε Έπαινο από το Νομάρχη Ζακύνθου και Πρόεδρο της Επιτροπής Καταπολέμησης του Αναλφαβητισμού.
Έκτοτε και για τα επόμενα 16 χρόνια ασκεί το λειτούργημά της ως δασκάλα στη Ζάκυνθο, όπου μεγαλώνει και τα παιδιά της, μέχρι το 1964 στο Δημοτικό Σχολείο του Βανάτου και στη συνέχεια μέχρι το 1971 στο Β΄ Δημοτικό Σχολείο της πόλης της Ζακύνθου, το οποίο στεγαζόταν τότε στο σχολείο του Άμμου.
Η επαγγελματική εξέλιξή της, οι συνθήκες της εποχής, αλλά και οικογενειακοί λόγοι τη φέρνουν το 1971 με μετάθεση στην Αθήνα, όπου υπηρετεί στο 72ο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών. Για την δράση της στο σχολείο αυτό δέχεται το 1976 συγχαρητήρια επιστολή του τότε Επιθεωρητή της Δημοτικής Εκπαίδευσης. Από εκεί, ως Διευθύντρια Β΄ τοποθετείται και διδάσκει στα Δημοτικά Σχολεία του Βαρθολομιού και της Αμαλιάδας Ηλείας.
Διευθύντρια Α΄ πλέον το 1978, επανέρχεται στην Αθήνα, όπου τοποθετείται στο 14τραθέσιο 70ό Δημοτικό Σχολείο Αθηνών [στου Μπούρα] στην περιοχή της Ακρόπολης. Μαζί με τα διοικητικά της καθήκοντα, συνεχίζει να διδάσκει και να εφαρμόζει με επιτυχία τις νέες πλέον εκπαιδευτικές μεθόδους που έχουν καθιερωθεί. Ο σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων του 70ού Δημοτικού Σχολείου Αθηνών κατά τη συνταξιοδότησή της το 1986 της απηύθυνε την παρακάτω ευχαριστήρια επιστολή: «Για τη μεγάλη σας προσφορά στο σχολείο μας αντιπροσφορά δεν υπάρχει! Στις καρδιές μας και στων παιδιών μας το μέλλον καταξιώνεται το έργο σας. Πάντα θα μείνετε για μας η αγαπημένη δασκάλα».
Η κυρία Αικατερίνη Αβούρη-Κουρτέση σε όλη την επαγγελματική της σταδιοδρομία αγωνίστηκε όχι μόνο για να μάθει γράμματα στα παιδιά του δημοτικού. Πάλεψε για να διαμορφώσει ακέραιους χαρακτήρες, άτομα χρήσιμα στην κοινωνία, με ιδανικά και όνειρα, πιστά στις αξίες της εποχής της.
Για την δράση της τιμήθηκε και αγαπήθηκε όχι μόνο από τους συναδέλφους της και την εκπαιδευτική κοινότητα, αλλά και από τους γονείς των μαθητών της, δίπλα στους οποίους στάθηκε ως παιδαγωγός παρέχοντας ανιδιοτελώς τη συνδρομή της για τη ανάπτυξη των παιδιών τους.
Έργο της είναι οι ίδιοι οι μαθητές της. Οι περισσότεροι από αυτούς έχουν γίνει επιστήμονες, γιατροί, δικηγόροι, μηχανικοί, επιχειρηματίες, καλλιτέχνες, τεχνικοί και τεχνίτες, χρήσιμοι και παραγωγικοί πολίτες στην κοινωνία και ζουν και εργάζονται όχι μόνο στη Ζάκυνθο, την Αθήνα ή την υπόλοιπη Ελλάδα, αλλά και στην Ευρώπη και την Αμερική.
Σήμερα ζει μόνιμα στη γενέτειρα Ζάκυνθο, όπου δεν παύει να δραστηριοποιείται στην τοπική ΧΕΝ, με υποδειγματική αφοσίωση. Έχει δύο κόρες, τη Γεωργία και την Αθηνά, δύο εγγόνια, τον Αλέξανδρο και την Ελίζα Φιλιππάκη, και μια δισεγγονούλα ενός έτους, την Ολίβια Φιλιππάκη.

Δεν υπάρχουν σχόλια: