ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
της Κυριακής Ε΄ Λουκά
3 Νοεμβρίου 2019
(Λουκ. ιστ΄ 19-31)
Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεργιώτης
Ο πλούσιος της σημερινής παραβολής του Κυρίου επιδείκνυε προκλητικά τον πλούτο του. Οι πολυτελείς ενδυμασίες του, τα λαμπερά οικήματά του, τα ακριβά συμπόσια, οι δούλοι και οι κόλακες που τον περιστοίχιζαν, υπήρξαν αντικείμενα συζήτησης και θαυμασμού απ’ όλους. Η τρυφηλή, αμαρτωλή και έκφυλη ζωή, την οποία ζούσε, τον έκανε να πιστεύει πως ήταν κάποιο αξιομνημόνευτο και σημαντικό πρόσωπο και πως είχε εξασφαλίσει την αθανασία! Έτσι, έχοντας αυτή την αντίληψη, η αγάπη του για τον πλούτο συνεχώς μεγάλωνε.
«Ην πλούσιος», γράφει το Ευαγγέλιο, χωρίς να αναφέρει το όνομά του, διότι σύμφωνα με την αρχαία αντίληψη, το όνομα συνδέεται άμεσα με την προσωπικότητα του κάθε ανθρώπου και προφανώς εδώ ο Κύριός μας, εμμέσως πλην σαφώς, τον υποτιμά, αφήνοντας να εννοηθεί πως υπήρξε άνθρωπος χωρίς προσωπικότητα και χωρίς συναισθήματα. Χωρίς σεβασμό και φόβο Θεού.
Υπήρξε όντως αλαζονικός, ανάλγητος, «ζωώδης» και «βοσκηματώδης», σύμφωνα με την πατερική έκφραση. Έμοιαζε δηλαδή με τα ζώα (τα «βοσκήματα»). Πολλοί, ίσως, τον φθονούσαν και επιθυμούσαν να του μοιάσουν. Πρόκειται για τους λεγόμενους «βουλομένους πλουτείν». Αυτούς, δηλαδή, που επιθυμούν διακαώς τον πλούτο, παρά το γεγονός ότι αυτή η αμαρτωλή επιθυμία είναι για την πατερική παράδοσή μας, καταδικαστέα. Διότι, ο φτωχός, ο οποίος επιθυμεί τον πλούτο εξορίζει παντοτινά από την καρδιά του τον Θεό. Γίνεται δούλος της ύλης και δεν διστάζει διόλου να προβεί σε απάτες, αδικίες, συκοφαντίες ακόμη και να επιτελέσει εγκλήματα, προκειμένου να πετύχει τον σκοπό του.
«Τον άρτον τον επιούσιον», μάς δίδαξε ο Κύριος μόνον να επιθυμούμε και όχι τα περιττά, τα μάταια και φθαρτά πράγματα. Ο στόχος μας πρέπει πάντα να είναι η Βασιλεία των Ουρανών και όλα τα άλλα ο Θεός θα τα προσθέσει και θα μας τα προσφέρει απλόχερα. Αντίθετα, οι άδικοι, οι άρπαγες, οι υλόφρονες και αμαρτωλοί θα οδηγηθούν στη γέεννα του πυρός.
Αυτό έπαθε και ο πλούσιος της παραβολής, ο οποίος, ηθελημένα αποστερημένος της χάρης του Θεού, ζήτησε από τον φτωχό, άρρωστο και περιφρονημένο Λάζαρο βοήθεια. Έγινε δηλαδή ικέτης του ανθρώπου τον οποίο εν ζωή τον περιφρονούσε και τον άφηνε στα σκαλοπάτια της οικίας του, ρακένδυτο και πληγωμένο, να τρώει ψίχουλα από το πλούσιο τραπέζι του. Όμως, δυστυχώς γι’ αυτόν, η ευκαιρία είχε πλέον χαθεί. Όταν παρέλθει η επίγεια ζωή, χωρίς να αξιοποιηθεί «εν Θεώ», τίποτε πλέον δεν μπορεί να διορθωθεί. Ο πλούσιος απέθανε και ετάφη, χωρίς να λυπηθεί γι’ αυτόν κανένας, οδηγούμενος στην αιώνια καταδίκη.
Αυτή τη μοίρα ας πασχίσουμε όλοι μας να αποφύγουμε, ζώντας «εν μετανοία» έναν ταπεινό, φιλάνθρωπο και ευσεβή βίο. Γένοιτο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου