Μικρό
σχόλιο του π. Παναγιώτη Καποδίστρια
Πρωί Σαρακοστής στο ναό! Ο χώρος, με τις ταπεινές
ανταύγειες και τις μορφές των Εσχάτων τριγύρω, αναμένει παρουσία ιερατική, το
νοιώθω. Αναμένει, δηλαδή, εκείνον που θα μιλήσει αντ’ αυτών στον Θεό. Προσέξτε,
φίλοι μου! Ουδέποτε πίστεψα ότι αντιπροσωπεύω τον Θεό στους ενορίτες μου, αλλά
το αντίθετο: ξεχωρίζω απ’ τους συνανθρώπους μου, υψώνω το μπόι που δεν έχω, για
να μιλήσω αντ’ αυτών στον Θεό. Τούτο ακριβώς σημαίνει την χάρη της ιεροσύνης. Τιμή
κι ευθύνη απροσμέτρητη!...
Όντας, λοιπόν, ολόμονος κάτω από την ιερή στέγη, όπου
ανέκαθεν προσφεύγω, δεν έχω παρά να εκπληρώσω για μυριοστή φορά εκείνο που έχω
από σχεδόν τριακονταετία αναλάβει. Δηλαδή να μπω διάμεσος και να αναφέρω στον
Ουρανό όσα μου έχουν ανατεθεί από τον κόσμο μου, που δεν παύει να ελπίζει, ο
απελπισμένος...
Ανάβω κερί για το άρρωστο παιδί και το αίσιο πέρας της εγχείρησης
της ταλαίπωρης γυναίκας. Ανάβω θυμίαμα, ενθυμούμενος τους φίλους που αναμένουν
χέρι βοήθειας για δι-έξοδο απ’ τον λαβύρινθό τους. Δεν μπορώ ποτέ να λησμονήσω τις
ψυχές που δεν έχουν κανέναν να τις μνημονεύσει. Ζητάω πολλά και διάφορα για τους
εγγύς και τους μακράν, ώσπου έρχεται και η ώρα η δική μου, να γυρέψω έλεος
προσωπικό…
Γνωρίζω ότι είναι ατελεύτητο το έλεός Του, όμως δεν τολμώ
να σκεφτώ ή να ψελλίσω κάτι για μένα, υπόλογος γαρ… Ζητάω κάθε μέρα πάμπολλα,
εκπροσωπώντας τόσους και τόσους ταλαίπωρους… «Κύριε»,
λέω εντέλει, «ελέησε όλους εκείνους, για τους
οποίους ορθώνω το μικρό μου ανάστημα ενώπιον της μεγαλοσύνης Σου και απόστρεψε το πρόσωπο από μένα»…
[Πρωί 13ης Μαρτίου 2014,
εντός του ναού της Φανερωμένης Μπανάτου εν Ζακύνθω]
2 σχόλια:
Danke vielmals! Αν και καταδιωκομενη σημερα αισθανομαι οτι τα εγκληματα εναντιον μου δεν με αγγιζουν, φοβουμενη δε ορατομαι το ΘΑΥΜΑ!!!!!!!!
Ευχαριστώ. Το κερί που ανάβετε Ζεσταίνει ως εδώ.. Να Σας φυλάει ο Άγιος μας.
Δημοσίευση σχολίου