Ο ανάλγητος άνθρωπος τόσους αδικεί, όσους θα μπορούσε να ελεήσει, αλλά αδιαφορεί

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

της Κυριακής 15^ης Φεβρουαρίου 2015

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΠΟΚΡΕΩ

(Ματθ. κε' 31-46)

Γράφει ο Αρχιμανδρίτης Αναστάσιος Στεργιώτης

Ο μεγαλύτερος θησαυρός και το μόνο εφόδιο που συνοδεύει τον άνθρωπο από την παρούσα ζωή του στην αιωνιότητα είναι τα καλά έργα. Τίποτε από τα υλικά αγαθά δεν θα πάρουμε μαζί μας. Τα έργα της φιλανθρωπίας, της αγάπης, της καλοσύνης προς τους πάσχοντες αδελφούς μας, θα μας σώσουν. Θα καθορίσουν την μεταθανάτια τύχη μας και την θέση μας στην Ουράνια Βασιλεία. Αν τα πράξουμε, οι πόρτες του Ουρανού θα είναι διάπλατα ανοιχτές για εμάς. Αν δεν τα πράξουμε, θα κλείσουν και θα μείνουμε απέξω σαν τις μωρές παρθένες.

            Σύμφωνα με τη σημερινή παραβολή, λάμποντας με υπερκόσμιο φως και συνοδευόμενος από τα αγγελικά τάγματα και τους Αγίους, θα καθίσει ο Κύριός μας στο θρόνο της Κρίσεως και θα ξεχωρίσει τους δίκαιους από τους αμετανόητους αμαρτωλούς. Θα διακρίνει τα πρόβατα από τα ερίφια. Στους δίκαιους θα χαρίσει όλες τις δωρεές του ουρανού και την αιώνια μακαριότητα, την οποία, όπως λέει ο Απόστολος Παύλος, «ὀφθαλμός οὐκ εἶδε, καί οὖς οὐκ ἤκουσε» (Α’ Κορ. β’ 9), δηλαδή δεν είδε μάτι ανθρώπινο ποτέ, ούτε αυτί ανθρώπινο άκουσε.

            Όλοι αυτοί τίμησαν τον Κύριό μας στο πρόσωπο των πασχόντων και δυστυχούντων συνανθρώπων τους. Έδωσαν φαγητό στους πεινασμένους, νερό και ποτό στους διψώντες, φιλοξενία στους περιπλανώμενους, ένδυμα στους γυμνούς, φροντίδα και συντροφιά στους ασθενείς και στους φυλακισμένους. Εφόσον, λοιπόν, τα έπραξαν αυτά στους συνανθρώπους, είναι το ίδιο σαν να τα έπραξαν προς τον ίδιο τον Κύριο. Και αυτό συμβαίνει επειδή ο Κύριός μας, γινόμενος άνθρωπος, θεωρεί όλους τους ανθρώπους της γης αδελφούς Του, ανεξαρτήτως οικονομικής και κοινωνικής θέσης, φυλής και θρησκείας. Αντίθετα, θα διώξει από τον Παράδεισο για πάντα όσους δεν τα έπραξαν αυτά προς τους συνανθρώπους τους, τους αμετανόητους αμαρτωλούς, τους σκληρούς εγωπαθείς, τους ατομιστές, τους φιλάργυρους, τους συμφεροντολόγους. Όλοι αυτοί είχαν τα μέσα να κάνουν το καλό, αλλά ηθελημένα δεν το έπραξαν. Και μη πράττοντάς το, αδίκησαν και περιφρόνησαν τον ίδιο το Θεό.

            Ο Μέγας Βασίλειος λέει ότι ο ανάλγητος άνθρωπος τόσους αδικεί, όσους θα μπορούσε να ελεήσει, αλλά αδιαφορεί και δεν το πράττει. Ο Κύριός μας στην περικοπή αυτή δεν κάνει λόγο για υπεράνθρωπα κατορθώματα και μεγάλες θυσίες από μέρους μας. Αναφέρει μερικά εύκολα και απλά έργα της καθημερινής ζωής. Ποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν έχει ένα ποτήρι νερό, ένα κομμάτι ψωμί, ένα ένδυμα για να δώσει στον πάσχοντα συνάνθρωπό του; Δεν είναι αχαριστία να μην δίνουμε στους συνανθρώπους και κατ’ επέκταση στον Θεό ένα ελάχιστο πράγμα από αυτά που πλουσίως η χάρις Του μας χορήγησε; Πρέπει, λοιπόν, την χριστιανική θεωρία και πίστη να την μεταστοιχειώσουμε σε πράξη, για να κερδίσουμε την σωτηρία. Γένοιτο!