ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
της Κυριακής Στ΄ Λουκά
25 Οκτωβρίου 2020
(Λκ. η΄ 27-39)
Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεριώτης
Ο Κύριος δεν πέρασε από εκεί για να τους βλάψει, ούτε να τους τρομάξει. Αντιθέτως, τους ευεργέτησε πολλαπλώς, θεραπεύοντας πλήθος ασθενών και δύστυχων ανθρώπων, που προσέφυγαν σε Αυτόν. Προς τί, λοιπόν, τόσος φόβος; Η θεραπεία του δαιμονισμένου από τον Κύριο, ο οποίος αποτελούσε τον φόβο και τον τρόμο της περιοχής τους, θα έπρεπε να τους χαροποιεί και να αισθάνονται ασφαλέστεροι. Απαλλάχθηκαν από μεγάλο βραχνά, διότι ο άνθρωπος αυτός ήταν τόσο επιθετικός και επικίνδυνος, που μήτε τα σιδερένια δεσμά του δεν μπορούσαν να τον συγκρατήσουν. Βλέποντάς τον τώρα “ιματισμένον και σωφρονούντα” στα πόδια του Κυρίου Ιησού, θα έπρεπε να αγάλλονται...
Όμως, οι πονηροί αυτοί άνθρωποι δεν μπορούσαν να χαρούν, επειδή είχαν ένοχη συνείδηση. Και τούτο, δεδομένου ότι ήταν ένοχοι έναντι του Μωσαϊκού Νόμου, τον οποίον συνειδητά, ανέντιμα και ανερυθρίαστα παρέβαιναν. Πώς; Εκτρέφοντας χοίρους, παρά την ρητή απαγόρευση της θρησκευτικής παράδοσής τους, δηλαδή ζώα, που εθεωρούντο ακάθαρτα. Το κίνητρό τους ασφαλώς ήταν το χρήμα, τα υπέρογκα κέρδη που θα αποκόμιζαν, πουλώντας το κρέας τους παρανόμως. Όμως ο Κύριος, για λόγους όχι εκδίκησης αλλά παιδαγωγικούς, επέτρεψε στα δαιμόνια, μετά από αίτημά τους, εξερχόμενα από τον άνθρωπο να εισέλθουν στους χοίρους των ασεβών εκείνων χοιροβοσκών. Και οι χοίροι χίμηξαν στον γκρεμό και πνίγηκαν στη θάλασσα της Τιβεριάδος.
Βλέποντας αυτό το γεγονός με τα ίδια τους τα μάτια οι ωφελιμιστές εκείνοι χοιροβοσκοί, θορυβήθηκαν και φοβήθηκαν σφόδρα. Ο φόβος τους ήταν ο ενοχικός φόβος του αμαρτωλού, που προσπαθεί να κρυφτεί, τρέμοντας τους πάντες και τα πάντα. Κρύβει τις πράξεις του στο σκοτάδι, φοβούμενος ακόμα και τον θόρυβο των φύλλων στο φύσημα του ανέμου. Στήνει αυτί εναγωνίως να συλλάβει ψιθύρους, παρεξηγώντας κάθε φράση που θεωρεί ότι τον αφορά ή τον αποκαλύπτει. Βλέπει παντού εχθρούς, εκδικητές και γίνεται καχύποπτος. Αλλά -αλίμονο- δεν μετανοεί... Δε νιώθει την ανάγκη ν' αλλάξει την ζωή του, να οδηγηθεί στον Θεό. Το ίδιο συνέβη με τους ασεβείς Γαδαρηνούς. Παρασυρμένοι από τον κάκιστο δαίμονα, αυτόν του άνομου κέρδους, βλέποντας τα υλικά τους συμφέροντα να θίγονται, σκληρύνθηκαν ακόμη περισσότερο, αποδιώχνοντας τον Κύριο με απαίσιο τρόπο.
Ας φροντίσουμε, λοιπόν, να μη μοιάσουμε σε όλους αυτούς τους παράνομους ανθρώπους, αλλά ας θησαυρίσουμε θησαυρούς αιωνίους εν ουρανοίς, νοιώθοντας συνάμα ταπείνωση για τα αμαρτήματά μας, η οποία ταπείνωση διαθέτει την ισχύ να διαπλατώσει για χάρη μας τις Πύλες του Παραδείσου. Γένοιτο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου