π. Γεωργίoυ Λέκκα: ΠΝΕΥΜΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ

Οι λόγοι και τα έργα του Χριστού αποσκοπούν στην πλήρη ανατροπή της τάξης των πραγμάτων που ίδρυσαν τα πάθη μας. Στον Κόσμο όπως τον θέλει ο Θεός, πρώτος είναι ο έσχατος, αφέντης είναι ο δούλος και μεγάλος είναι ο πιο μικρός, επειδή ο ίδιος ο Θεός αποκαλύφθηκε στο Πρόσωπο του Ιησού Χριστού ως ο Έσχατος πάντων, Δούλος πάντων κι ο Μικρότερος πάντων.

Σε αντίθεση με το δαιμονικό πνεύμα κυριαρχίας, το Ταπεινό Άγιο Πνεύμα είναι Πνεύμα Διακονίας. Ο πειρασμός που αντιμετωπίζουμε συνήθως εμείς οι Χριστιανοί -τον αντιμετώπισαν οι Απόστολοι του Χριστού ήδη εν ζωή του Κυρίου- είναι να προσπαθούμε να συμβιβάσουμε τα ασυμβίβαστα, δηλαδή το πνεύμα της κυριαρχίας με αυτό της διακονίας, με αποτέλεσμα, αν και «χριστιανοί», να καταλήγουμε να ζούμε με αντιχριστιανικό τρόπο.

Όταν, μάλιστα, συλλογικά μορφώματα χρησιμοποιούν την πίστη ως εργαλείο κατίσχυσης κατά των «απίστων» και των «βαρβάρων», οι πνευματικές συνέπειες είναι τεράστιες και συνήθως πληρώνονται με πολύ αίμα. Ο πειρασμός της εξουσίας πείραξε τους Εβραίους και το πλήρωσαν με φόρο αίματος στην Ρώμη, πείραξε τους Βυζαντινούς και το πλήρωσαν με την υποταγή τους στους Οθωμανούς, πείραξε τη Δυτική Χριστιανοσύνη και το πληρώνει με την αποχριστιανοποίηση της Ευρώπης και πειράζει σήμερα την Ορθόδοξη Ρωσία, που αν δεν επικρατήσει γρήγορη μετάνοια, θα το πληρώσει αύριο με φόρο αίματος σε άλλη υπερδύναμη, όπως η Κίνα.

Οι συλλογικές και οι προσωπικές αστοχίες δεν μπορούν, βέβαια, να ματαιώσουν το έργο της Σωτηρίας, καθιστούν όμως την Σωτηρία όλο και πιο επώδυνη διαδικασία τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο. Όσο το δαιμονικό πνεύμα εξαπλώνεται όλο και περισσότερο οριζόντια πάνω στον Κόσμο, τόσο περισσότερο οι σωτηριώδεις ενέργειες του Παναγίου Πνεύματος κατέρχονται σε μεγαλύτερο βάθος και μάς καλούν από μέσα και από το βάθος στην ανατροπή της οριζόντιας τάξης του Κόσμου. Για παράδειγμα, στην αποχριστιανοποίηση της Ευρώπης υπάρχει βαθύ αίτημα αυθεντικότητας για τη διάρρηξη των εμπαθών προσκολλήσεων της χριστιανικής συνείδησης σε κάθε μορφή μηχανισμού εξουσίας που προδίδει το πνεύμα διακονίας, όπως το θέλησε ο Χριστός.

Το πνεύμα διακονίας φέρνει ειρήνη σε όποιον το υπηρετεί και βαθιά γνώση για τον εαυτό του και ολόκληρη την Δημιουργία. Αντιθέτως, όποιος υπηρετεί το πνεύμα της κυριαρχίας, τροφοδοτεί έναν ψεύτικο και επίκτητο εαυτό κι είναι μονίμως ανειρήνευτος. Το πνεύμα της διακονίας μάς ειρηνεύει γιατί μάς συνδέει απευθείας με τον Κύριο. Για να γίνει κανείς όλο και περισσότερο διάκονος των άλλων, πρέπει να μειώνεται συνεχώς μέσα του ο ίδιος και να αυξάνεται αντιστοίχως μέσα του ο Χριστός. Τότε είναι που αστράφτει μέσα του Φως και γνωρίζει τον εαυτό του όπως τον θέλησε ο Θεός.

Η τελευταία ευκαιρία που έχει ο άνθρωπος για να μικρύνει μέσα του είναι ο θάνατός του. Ο Θεός δεν ήθελε τον θάνατο του ανθρώπου, τον επέτρεψε όμως ως έσχατο μέσο ώστε, έστω και την τελευταία στιγμή του, να μπορεί να δοθεί στον άνθρωπο η ευκαιρία να αποδεχθεί ως εκούσιο τον θάνατό του. Τότε, η πνευματική σμίκρυνση που εξασφαλίζει ο άνθρωπος που δέχεται ακόμα και την τελευταία του στιγμή να πεθάνει καθ’ ομοίωση του Χριστού, του ανοίγει διάπλατα τις πόρτες του Παραδείσου, ώστε να ζει πλέον σε εν Θεώ έκσταση αγάπης και μες στη χαρά μιας διακονίας δίχως τέλος.

20.4.24. 

* Ο Πρωτοπρεσβύτερος Δρ. Γεώργιος Λέκκας είναι κληρικός της Ιεράς Μητροπόλεως Βελγίου.

* Εικαστικό σχόλιο: Danylo Movchan