Η πνευματική ασθένεια, προϊόν πολλών αμαρτιών

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

Κυριακή Β΄ Νηστειών (Γρηγορίου του Παλαμά), 31/3/2024

Γράφει ο π. ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΠΟΜΟΝΗΣ

Ο ευαγγελιστής Μάρκος κάνει σήμερα γνωστό ένα από τα θαύματα του Ιησού. Ο Κύριος, ευρισκόμενος στην πόλη της Καπερναούμ, κηρύττοντας στο πλήθος, που σαν τις μέλισσες έσπευδαν να ρουφήξουν το νέκταρ των ευαγγελικών Του λόγων, έρχεται σε επαφή με κάποιον ασθενή, που η ασθένειά του τον είχε καθηλώσει σε αναπηρικό κρεβάτι. Αυτός ο άνθρωπος, οδηγούμενος από την δύναμη της ψυχής και την πίστη των ανθρώπων που τον συντρόφευαν, προσπάθησε με κάθε τρόπο να συναντηθεί με τον Ιησού, πράγμα το οποίο και έγινε. Μη μπορώντας να πλησιάσουν τον Κύριο, αυτοί που βάσταζαν το αναπηρικό κρεβάτι με τον ασθενή, αποφάσισαν να αφαιρέσουν ένα μέρος της στέγης του κτιρίου όπου βρισκόταν ο Ιησούς και έτσι τον κατέβασαν από εκεί ενώπιόν Του. Ο Κύριος, διαπιστώνοντας την πίστη των ανθρώπων αυτών και πονώντας για την ασθένεια που τον βασάνιζε τον ανήμπορο, του έδωσε με θαυμαστό τρόπο το μεγαλύτερο αγαθό, την υγεία του, αφού προηγουμένως τον απάλλαξε από τις αμαρτίες του.

Ο παραλυτικός αυτός άνθρωπος -διαπιστώνουμε- δεν ασθενούσε μόνον σωματικά, αλλά και πνευματικά. Η πνευματική ασθένεια, που ήταν προϊόν πολλών αμαρτιών για τις οποίες δεν μπορούμε να πούμε πως ο ίδιος είχε την αίσθηση του βάρους τους, του δημιουργούσε μια τάση δυσπιστίας. Ο Κύριος όμως λαμβάνει ως κίνητρο για την θεραπεία του ασθενή την πίστη των ανθρώπων που τον έφεραν σε Αυτόν. Συνήθως σε παρόμοια ευαγγελικά χωρία που περιγράφουν θεραπεία ασθενών ομιλούμε για την πίστη των ασθενών, σήμερα μπορούμε να ομιλήσουμε για την πίστη των ανθρώπων που τους περιβάλλουν, είτε αυτοί είναι η οικογένειά τους, είτε φίλοι, είτε ακόμα και το σύνολο της τοπικής κοινωνίας.

Το απογοητευτικό σε αυτό τον κόσμο δεν είναι οι άνθρωποι που δεν πιστεύουν στον Χριστό και στη νέα πραγματικότητα που ο Ίδιος εισηγείται. Αυτό είναι ίσως και αναμενόμενο για ανθρώπους που έχουν εγκλωβιστεί στο σκοτάδι της αμαρτίας. Το απογοητευτικό είναι ότι συνήθως δεν υπάρχουν άνθρωποι από τον κοινωνικό περίγυρο ασθενών σωματικά και πνευματικά ανθρώπων, που να πιστεύουν αληθινά και να προσεύχονται με καθαρή καρδιά γι’ αυτούς.

Ας αναλογιστούμε κι εμείς με τη σειρά μας για πόσους ανθρώπους γύρω μας θα πρέπει να πιστεύουμε και να προσευχόμαστε, ζητώντας πάντα από τον πανάγαθο Θεό το έλεός Του. Αμήν!