"Η καρδιά σε κρίση", το νέο πόνημα του π. Βασιλείου Θερμού περί του βιβλίου των Ψαλμών

Παρουσιάζει ο π. Παναγιώτης Καποδίστριας 

Ανάμεσα στα νέα βιβλία, τα οποία συχνά πυκνά μάς αποστέλλει -ως ακριβά δώρα φιλαδελφείας- η ευγένεια του πολυγραφότατου αγαπητού φίλου και συμπρεσβυτέρου π. Βασιλείου Θερμού, είναι και το "Η καρδιά σε κρίση. Οι Ψαλμοί ως οδοδείκτης στα δύσκολα". Κυκλοφορήθηκε πρόσφατα (εντός του τρέχοντος έτους 2014) από τις έγκριτες εκδόσεις Αρμός και αριθμεί 192 σελίδες.

Ο ίδιος ο π. Βασίλειος, απευθυνόμενος στους αναγνώστες που θα πάρουν στα χέρια τους το τομίδιο, εξηγεί στη "μικρή εισαγωγή" του -όπως την ονομάζει- περί τίνος πρόκειται το νέο αυτό καλαίσθητο και καλόχυμο πόνημά του:

"Τα κεφάλαια αυτά αποτελούν απομαγνητοφώνηση πέντε ομιλιών μαζί με τη συζήτηση τους, που έλαβαν χώρα τον Ιανουάριο του 2011 στο πατάρι του Αρμού. Το πέρασμα κάποιου χρόνου έγινε αφορμή να εμπλουτιστεί περισσότερο. Το περαιτέρω βύθισμα στην περιρρέουσα κρίση, το οποίο μεσολάβησε, τα κατέστησε πιο επίκαιρα. Μια κρίση η οποία ξεκίνησε ως οικονομική, για να αναδειχθεί τάχιστα σε σαρωτική κρίση αξιών και τελικά να καταλήξει σε βαθειά υπαρξιακή και ψυχολογική κρίση του καθενός μας. Με διαφορετικό βάθος και ένταση βέβαια. [...]

          Στην δική μας σύντομη σπουδή θα έχουμε την ευκαιρία να μελετήσουμε ένα ευρύ φάσμα συναισθημάτων και σκέψεων που εκφράζονται μέσα από επιλεγμένους Ψαλμούς. Στόχος μας θα είναι να ακολουθήσουμε τον άξονα της λύτρωσης: πώς και με ποιους τρόπους είναι εφικτό κάποιος οδοιπόρος της ζωής ετούτης που μας δόθηκε, της πάντοτε άνισης και όχι σπάνιας άδικης, να βγει στο 'ύπαιθρο του κόσμου'; Πώς και με ποιους τρόπους θα ήταν εφικτό να οδηγηθή κανείς από τις κραυγές στην αγαλλίαση, αυτός και τίποτε λιγότερο είναι ο στόχος της σωτηριολογικής ανθρωπολογίας των Ψαλμών.

          Άραγε, είναι δυνατό ένας άνθρωπος να φθάσει από την απόγνωση στην κατάσταση της ελευθερίας και χαράς; Ποια εσωτερική διεργασία απαιτείται και ποιοι εξωτερικοί παράγοντες χρειάζονται για να λάβει χώρα αυτή η τόσο εντυπωσιακή αλλά και τόσο επιθυμητή μετάβαση; Θα προσεγγίσουμε λοιπόν αυτό το δραματικό εσωτερικό 'ταξίδι' του υποκειμένου το οποίο οι Ψαλμοί διαζωγραφίζουν εντονότερα από όλα τα βιβλία της Αγίας Γραφής. [...]".

Συγχαίρουμε από καρδιάς τον π. Βασίλειο Θερμό για την άοκνη και παραμυθητική εμμονή του στις επάλξεις της ανθρώπινης ψυχής, επισκοπώντας, μελετώντας, ανατέμνοντας, εμβαθύνοντας υπό πρίσμα ορθόδοξο στις πολλαπλές κυμάνσεις της: από την πτώση στην ανόρθωση, από εκεί στη μετάπτωση κι εντέλει στην -πολυποθούμενη, ούτως άλλως- ανά[σ]ταση, με κάθε έννοια! 

Εύγε, φίλτατε π. Βασίλειε! Και σε άλλες κορυφές να σε ξανασυναντήσουμε οσονούπω, όπως άλλωστε μας έχει συνηθίσει!