Ο φθόνος είναι το πιο άρρωστο και αδικαιολόγητο συναίσθημα

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

της Κυριακής του Τυφλού 

 21 Μαΐου 2017

(Ιωαν. θ΄ 1- 38 )

Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεργιώτης

Χριστός Ανέστη!

Οι ασεβείς Φαρισαίοι έκαναν ό,τι μπορούσαν για να αμφισβητήσουν το μέγα θαύμα της θεραπείας του εκ γενετής τυφλού, που επιτέλεσε ο Κύριος Ιησούς Χριστός. Προσπάθησαν με κάθε τρόπο να του αποσπάσουν μια υβριστική και δυσφημιστική ομολογία εναντίον του Σωτήρα και θεραπευτή του. Φιλόδοξοι και επιδειξιομανείς επιζητούσαν με κάθε τρόπο να αμαυρώσουν τον Σωτήρα, να τον συκοφαντήσουν ως παραβάτη του Νόμου και να διασπείρουν τον φθόνο και το μίσος, το οποίο έτρεφαν εναντίον Του.

Έτσι, οργάνωσαν μια προσβλητική ανακριτική διαδικασία, στην οποία κάλεσαν τόσο τον τυφλό, όσο και τους γονείς του. Οι γονείς θέλησαν να απωθήσουν από τους ώμους τους την ευθύνη, επειδή φοβούνταν τους Φαρισαίους και το ασεβές συμβούλιό τους. Γι’ αυτό είπαν στους ανακριτές να αποτανθούν στον γιο τους, ο οποίος ήταν ο μόνος που θα μπορούσε να απαντήσει στις ερωτήσεις τους.

Όμως οι θαρραλέες και αποστομωτικές απαντήσεις του πρώην τυφλού νέου τούς εξαγρίωσαν τόσο πολύ, ώστε τον απέβαλαν από την Συναγωγή με υποτιμητικό και προσβλητικό τρόπο, μη καταδεχόμενοι να δεχθούν «μαθήματα» από έναν άνθρωπο, που τον θεωρούσαν κοινωνικά και μορφωτικά κατώτερό τους. Τα λόγια του νέου, που τους εξαγρίωσαν, περιείχαν το προφανές: ότι κανέναν αμαρτωλό ο Θεός δεν ακούει άρα ο Ιησούς επιτελώντας το μέγα αυτό θαύμα απέδειξε ότι δεν ήταν αμαρτωλός -όπως ισχυρίζονταν οι διώκτες Του- αλλά άνθρωπος με δυνάμεις θεϊκές.

Ο φθόνος και η κακία δεν υπήρξε -δυστυχώς γνώρισμα- μόνο των Φαρισαίων. Είναι πάθη που καταδυνάστευαν πάντα και εξακολουθούν να καταδυναστεύουν τις ψυχές των ανθρώπων από καταβολής έως συντέλειας του κόσμου. Τα συναντάμε καθημερινά στην πολιτική, στην εκκλησία, στα επαγγέλματα και τους συνεταιρισμούς, στην οικογένεια, στην γειτονιά, στο σχολείο. Δεν κάνει διάκριση κοινωνική, οικονομική, ηλικιακή, φυλετική ή μορφωτική. Ο φθονερός πικραίνεται για την πρόοδο του συνανθρώπου του και θέλει να τον βλάψει, παρ’ ότι ο άλλος δεν τον έβλαψε ποτέ. Τον διαβάλλει και προσπαθεί να πάρει την θέση του παραγκωνίζοντάς τον.

Ο φθόνος είναι το πιο άρρωστο και αδικαιολόγητο συναίσθημα, διότι ο κάθε άνθρωπος είναι αυτό που είναι, όχι εξ ιδίων δυνάμεων, αλλά με την χάρη του Θεού. Φθονώντας, λοιπόν, προσβάλλουμε τον ίδιο τον Θεό και χάνουμε την ουράνιο βασιλεία, γινόμενοι παράλληλα ψυχικά και σωματικά άρρωστοι και δυστυχείς ήδη από αυτήν τη ζωή.

Ας αποφύγουμε, λοιπόν, τον φθόνο των ασεβών Ιουδαίων και ας φροντίσουμε να μιμηθούμε το θάρρος και την πίστη του πρώην τυφλού νέου, γινόμενοι έτσι γνήσια θεία τέκνα και αληθινοί Χριστιανοί, όπως και οι άγιοι Κωνσταντίνος και Ελένη, που εορτάζουμε σήμερα. Γένοιτο!