Θεμέλιο της μοναχικής βιοτής αποτελεί η αρετή της ξενητείας. Το να αφήσεις ως πράξη και λογισμό κάθε τι του κόσμου πίσω. Οικογένεια, ζωή, τρυφή, τον παλαιό εαυτό και κάθε προσδοκία που αναπαράγει αυτά.
Σκληρό γεγονός στα μάτια των πολλών. Να αρνηθείς τη φύση σου, να ξεχάσεις την απλή καθημερινή χαρά. Σκληρό, όντως, για την κοντόφθαλμη ανάγνωση που συχνά κάνουμε. Διότι, αν αφήσουμε την ψυχή μας στα χέρια Του, αν σηκώσουμε το πνευματικό μας βλέμμα μακρύτερα τού τώρα, θα δούμε ότι αυτό το λίγο που αφήνουμε πίσω το απολαμβάνουμε πολύ μετά. Τι κι αν στις μοναχικές μου υποσχέσεις άφησα των αγγέλων το σχήμα να σκεπάσει κάθε βοιωτική επιθυμία; Ο Θεός, εντός της Εκκλησίας μου τα πλήρωσε όλα στο πολλαπλάσιο.
Κι αυτό είναι χαρά, να κάνεις παιδιά σου τα παιδιά όλου του κόσμου, μάνα σου τη μάνα του άλλου, οικογένεια σου κάθε εικόνα Θεού. Άτεκνος και ενθέως πολύτεκνος, άπατρις και συνάμα πατριώτης της ανά την οικουμένη Εκκλησίας, μακράν του κόσμου και συνάμα παρών στην μεταμόρφωση του κόσμου σε παράδεισο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου