Αγαπητοί ιερείς, μοναχοί, μοναχές, αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, πιστοί της Καθολικής Αρχιεπισκοπής Κερκύρας, Ζακύνθου και Κεφαλληνίας και του Αποστολικού Βικαριάτου Θεσσαλονίκης, αγαπητοί φίλοι και γνωστοί μου.
Μετά από 17, περίπου, χρόνια διακονίας στις δυο Επισκοπικές μας Επαρχίες, ήλθε η ώρα να παραδώσω τη σκυτάλη στο νέο Ποιμενάρχη σας, το Σεβασμιώτατο Γεώργιο Αλτουβά.
Τα συναισθήματα που αυτόν τον καιρό, κατά κύματα, με πλημμυρίζουν, είναι ποικίλα. Πρώτα έρχεται η ευγνωμοσύνη προς το Θεό, που μου έδωσε τη χάρη να ποιμαίνω για όλο αυτό το διάστημα, αυτές τις υπέροχες καθολικές κοινότητες των Επτανήσων και της Βορείου Ελλάδος. Ήταν ευλογία για μένα να ζήσω και να εργαστώ, ακόμα μια φορά, στο νησί μου που τόσο αγάπησα.
Προσπάθησα ειλικρινά, με τη βοήθεια του Θεού, να είμαι για όλους ο καλός ποιμένας. Δεν ξέρω κατά πόσο το κατόρθωσα. Η χάρη του Θεού που αφθονεί και αναπληρώνει τις αδυναμίες μας ας κάνει ό,τι εμείς δεν μπορέσαμε να φέρουμε εις πέρας.
Μαζί με τις ευχαριστίες μου προς τον Θεό θέλω να εκφράσω όλη την ευγνωμοσύνη μου στους συνεργάτες μου, ιερείς, μοναχούς, μοναχές και λαϊκούς. Ότι μπορέσαμε να πραγματοποιήσουμε σε όλα αυτά τα χρόνια στις δύο εκκλησιαστικές επαρχίες, θα ήταν αδύνατο να δημιουργηθούν χωρίς την ουσιώδη συνεργασία τους. Έναν έναν τους έχω μέσα στη μνήμη μου και την καρδιά μου. Ο Θεός να τους ανταμείψει. Τους παροτρύνω να εξακολουθούν να συνεργάζονται και με το νέο τους Ποιμενάρχη.
Μαζί με τα αισθήματα ευγνωμοσύνης υπάρχει μέσα μου και μία κάποια μελαγχολία. Αναγκαστικά θα απομακρυνθώ από αυτούς με τους οποίους συνεργάστηκα και χάρηκα για την εκτίμηση τους, την αγάπη τους και τη βοήθειά τους. Θα απομακρυνθώ από τους πιστούς με τους οποίους συναντιόμουν σε τακτικά διαστήματα. Εκτός από τους συμπατριώτες μου στην Κέρκυρα, θυμάμαι με αγάπη τους πιστούς της Κεφαλονιάς, της Ζακύνθου, της Πρέβεζας, των Ιωαννίνων. Και βέβαια όλη την αγαπητή κοινότητα της Θεσσαλονίκης, αρχίζοντας από τους ιερείς και τις Αδελφές της Μητέρας Τερέζας. Δεν ξεχνώ τις κοινότητες του Βόλου, της Λάρισας και τους ιερείς τους, τις μικρές, αλλά ζωντανές καθολικές κοινότητες της Καβάλας, της Αλεξανδρούπολης και της Ξάνθης.
Θα τους κρατήσω για πάντα μέσα μου, στην αγάπη μου και στις προσευχές μου. Θα ήθελα να τους παρακαλέσω να μη με ξεχάσουν κι εκείνοι στις δικές τους προσευχές. Τα ερχόμενα χρόνια δεν θα είναι εύκολα για μένα, με τα πολλά χρόνια που κουβαλώ στην πλάτη μου και τα επακόλουθα προβλήματα υγείας, η συνεχής βοήθεια του Θεού θα μου είναι απαραίτητη.
Θα ήθελα να ευχαριστήσω και τον Μητροπολίτη Κερκύρας Νεκτάριο με τον οποίο συνεργάστηκα αδελφικά. Οι σχέσεις μας όλα αυτά τα χρόνια υπήρξαν παραδειγματικές. Ένα μεγάλο ευχαριστώ και στις τοπικές αρχές με τις οποίες είχαμε άριστες σχέσεις, αμοιβαίου σεβασμού και εκτίμησης.
Στο τέλος της διακονίας μου ως ποιμένας, ξέρω πως μπορεί, άθελα μου, να έχω δυσαρεστήσει μερικούς. Αν η συγγνώμη μου θα μπορούσε να απαλύνει τη δυσαρέσκειά τους, δε διστάζω να τους την εκφράσω ειλικρινά.
Αισθάνομαι επίσης την ανάγκη, να φανερώσω το συναίσθημα χαράς που με διακατέχει, επειδή έχετε έναν άξιο, ικανό, γεμάτο καλοσύνη νέο Ποιμενάρχη, στον όποιον εύχομαι, με όλη μου την καρδιά, ο Θεός να τον συνοδεύσει με την προστασία του και τη φώτισή του. Να του δίνει δύναμη και υπομονή για να αντιμετωπίσει τα προβλήματα που θα συναντήσει κατά τη διάρκεια της ποιμαντικής του διακονίας.
Σε όλους εσάς απευθύνω ένα θερμό χαιρετισμό με όλη την αγάπη μου.
«Ο Κύριος της ειρήνης ας σας δώσει την ειρήνη για πάντα, με κάθε τρόπο. Ο Κύριος να είναι μαζί σας» (Α’ Θεσσαλονικείς, 3, 16).
+ Ιωάννης Σπιτέρης
Αρχιεπίσκοπος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου