ΟΜΙΛΙΑ
ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
της
Κυριακής 7ης Δεκεμβρίου 2014
ΚΥΡΙΑΚΗ
Ι΄ ΛΟΥΚΑ
(Λουκ. ιγ’, 10-17)
Γράφει
ο Αρχιμανδρίτης Αναστάσιος Στεργιώτης
Οι
υποκριτές, απανταχού της γης και σε όλες τις εποχές, δεν υστερούν ποτέ σε
επινοητικότητα. Ακόμη και την Αγία Γραφή είναι σε θέση να διαστρέψουν. Πολλές
φορές παρουσιάζονται ως υπερπατριώτες, φανατικά θεοσεβείς, υπέρμαχοι των
παραδόσεων και της τάξης, προκειμένου να βλάψουν αυτούς που μισούν.
Αποκρουστικό
παράδειγμα είναι ο Αρχισυνάγωγος της ευαγγελικής περικοπής. Ο Ιησούς Χριστός
εισήλθε, ημέρα Σάββατο, σε κάποια Συναγωγή. Εκεί μαζεύτηκε πλήθος πολύ. Μεταξύ
τους υπήρχε μια ταλαιπωρημένη γυναίκα. Έπασχε από οδυνηρή ασθένεια, που της
κρατούσε δεκαοκτώ έτη το σώμα σκυμμένο, χωρίς να μπορεί να ορθωθεί, όπως οι
φυσιολογικοί άνθρωποι. Έτσι ζούσε ένα μαρτύριο. Την μεγάλη όμως στεναχώρια της
ανακούφιζε η μεγάλη υπομονή και η βαθιά ευσέβειά της. Ο Κύριός μας, βλέποντας
την πίστη της, την θεραπεύει, χωρίς αυτή να το ζητήσει. Έτσι θεραπευμένη, με
δακρυσμένα μάτια, κοίταζε τον Ευεργέτη της και δόξαζε εκ βάθους τον Θεό. Όλοι
θαύμασαν αυτό το μεγαλειώδες συμβάν. Ένας όμως εξ αυτών –ο Αρχισυνάγωγος–
κυριεύτηκε από κακία και φθόνο.
Ο
άνθρωπος αυτός, που ποτέ έμπρακτα δεν βοήθησε κανέναν συνάνθρωπό του, αλλά
περιοριζόταν στην προσωπική καλοπέραση και στα παχιά λόγια, ενοχλήθηκε
βλέποντας το θαύμα αυτό. Προσπάθησε να συκοφαντήσει τον Ιησού ως ασεβή και
προσποιήθηκε ότι ο ίδιος είναι άγρυπνος, φύλακας του Μωσαϊκού Νόμου. Προσπάθησε
να ακυρώσει την αξία του θαύματος αυτού, επειδή συνέβη ημέρα Σάββατο, που ήταν η
θρησκευτική αργία των Ιουδαίων. Όμως, ποια αξία έχουν οι αργίες και οι τύποι
μπροστά στις ανάγκες του πάσχοντος συνανθρώπου μας; Και πόσο μάλλον, όταν ούτε
το ζώο μας δεν αφήνουμε να χαθεί ή να κακοπαθήσει κατά την διάρκεια μιας
αργίας.
Ο
άνθρωπος αποτελεί την κορωνίδα της Δημιουργίας. Όλοι οι τύποι: θρησκευτικοί,
νομικοί, κοινωνικοί, δεν φτιάχτηκαν για να τον βασανίζουν, αλλά να τον
υπηρετούν και να τον βοηθούν να σωθεί! Η τυπολατρία, λοιπόν, είναι μια μεγάλη
αρρώστια που μαστίζει την κοινωνία, αλλά δυστυχώς και τον εκκλησιαστικό χώρο. Η
υποκρισία αναπτύσσεται κυρίως μεταξύ φαινομενικά ευσεβών ανθρώπων, που,
καταλαμβάνοντας πολλές φορές αξιώματα, παρεξέκλιναν και έγιναν αλαζόνες και
φιλάργυροι, έχασαν την πρώτη αγνή Αγάπη τους στο Θεό και κυριεύτηκαν από πάθη.
Η καρδιά τους είναι γεμάτη κακία, φθόνο, δολιότητα, ενώ φαίνονται άγιοι και
βαθιά ευσεβείς.
Ο
Θεός ας μας φυλάττει από όλους αυτούς και ας τους έχουμε παράδειγμα προς
αποφυγήν, για να κερδίσουμε έτσι την Ουράνια Βασιλεία. Γένοιτο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου