Ο Μάιος μάς έφθασε!

Άρθρο της Άννας Τσουκαλά-Κουφού

Η Πρωτομαγιά είναι η γιορτή της Άνοιξης και σαν παγκόσμια ημέρα των λουλουδιών, που βρίσκονται στο αποκορύφωμά τους, είναι συναγερμός της όρασης και όλων των αισθήσεων. Είναι όμως και η παγκόσμια ημέρα γιορτής της εργατικής τάξης, που καθιερώθηκε από το Διεθνές Εργατικό Συνέδριο του Παρισιού το 1889, για να τιμήσει τα θύματα του Σικάγου των Η.Π.Α., της μεγάλης εκείνης αιματηρής απεργίας του 1886, που στοίχισε τη ζωή σε αρκετούς απεργούς, εκ των οποίων 9 ηγέτες των απεργών καταδικάστηκαν σε θάνατο.

Σαν μέρα γιορτής της Άνοιξης έχει και αρχαία προέλευση και εκδηλώνεται με σειρά εθίμων, εκδρομές στην εξοχή, κατασκευή του μαγιάτικου στεφανιού, με στολισμό του "μαγιόξυλου" με τραγούδια της ημέρας. Η λαογραφία δε, είναι πλούσια σε δοξασίες, σύμφωνα με τις οποίες τη μέρα της Πρωτομαγιάς δρουν πνεύματα καλά και κακά, που ξορκίζονται και τελειωμό δεν έχουν.

Μα πέρα απ' όλα αυτά η αρμονία των χρωμάτων, των σχημάτων, ο πλούτος των αρωμάτων είναι ο παράδεισος στη γη. Δεν δύνασαι να εκφράσεις με λόγια αυτό που βλέπεις, παρά μόνο το αισθάνεσαι. Και τότε γίνεσαι καλλιτέχνης ή ποιητής. Έτσι ερμηνεύεται η πλειάδα καλλιτεχνών και ποιητών εκεί που ανθίζει η φύση και η καρδιά του ανθρώπου.

Τώρα όμως ο άνθρωπος βρίσκεται σ' ένα μεγάλο ή μικρό πανικό, μια ανησυχία έστω, η λογική του προσφέρει αντεπιχειρήματα της ανοιξιάτικης ύπαρξης και τότε οι εσωτερικοί κραδασμοί αποκρούονται δύσκολα. Οι αρνητικοί παράγοντες, που συνοδεύουν την πικρία μιας κατάστασης που βιώνει ο Έλληνας, τού δίνει την εντύπωση του αδιεξόδου και τότε γίνεται σκληρός και βασανιστικός υπολογιστής του αύριο του προσωπικού του, της οικογενείας του, της πατρίδος του.

Στέκεται αμήχανος και καχύποπτος προ του κινδύνου της αιχμαλωσίας του πνεύματος από τις άμεσες απαιτήσεις της πραγματικότητος. Ο φόβος μήπως αποτραπούμε από το σωστό δρόμο της πορείας του Έθνους, της Ανθρωπότητος, υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις για ν' ανησυχεί ο άνθρωπος.

Έτσι έρχεται η ερημιά της ψυχής του ανθρώπου, που φέρνει φόβο και φρίκη για το αύριο, ακόμα στις γυμνασμένες ψυχές και στα φωτεινά πνεύματα συμβαίνει αυτό. Και νιώθει ανυπεράσπιστος ο άνθρωπος και στη θέση τής μιας φοβίας επέρχεται καινούργια. Αν μεμονωμένοι άνθρωποι μπορούν να διατηρούν την ψυχραιμία τους και να ανοίγουν δρόμους, να μεταμορφώνουν την μοναξιά τους σε πηγή ισχύος είναι κατόρθωμα και κέρδος για όλους. Αυτοί είναι οι πνευματοφόροι άνθρωποι, είναι οι εκλεκτοί του Θεού που ζουν αφημένοι στα χέρια του Θεού. Αν σταθούμε όμως στα βάθη των προβλημάτων, θα δούμε ότι το πρόβλημα και τα προβλήματα προήλθαν από τη σύγχυση ανάμεσα στο ουσιώδες και το επουσιώδες.Το επουσιώδες ασφαλώς είναι οι άχρηστες απασχολήσεις, τα ασήμαντα ενδιαφέροντα, οι ματαιοδοξίες μας και οι ματαιολογίες μας, με αποτέλεσμα να αφήνωμε το ουσιώδες δηλαδή την ανθρωπιά, την αυτοτελείωσή μας, τον αγώνα μας για ισότητα, δικαιοσύνη ,ελευθερία. Απεμπολούμε την μεγάλη ευθύνη για τον εαυτό μας, για τους συνανθρώπους μας, για την πατρίδα μας και δεν συναντούμε ιδανικά γιατί είμαστε χωρίς όρια.

Πολύ συχνά νιώθουμε νάχουμε πολύ ανυπομονησία για όλα. Ο χρόνος του ήρεμου στοχασμού σαν να έχει χαθεί από τους ανθρώπους. Έπαψαν οι ονειροπολήσεις, είναι αυτές πλέον εμπόρευμα χωρίς αγοραστές. Είμαστε τεχνοκράτες της αμεσότητας, τόσο που δεν έχουμε το χρόνο να παρατηρήσουμε τη φύση, να δούμε δηλαδή τον Θεό. Να κυνηγήσουμε την πεταλούδα, να παίξουμε με το τρέξιμο του σύννεφου, να δούμε τις λεμονιές και τις ελιές ν' ανθίζουν. Να χαϊδέψουμε το ταπεινό χαμομηλάκι, να καμαρώσουμε την άλικη ανεμώνη και την περήφανη τριανταφυλλιά, να φτιάξουμε την πρωτομαγιάτικη ανθοδέσμη για τα αγαπημένα μας πρόσωπα από αγριολούλουδα.

Με όλα αυτά τα δυσάρεστα και τα ευχάριστα, ας καλωσορίσουμε τον Μάη μ' όσα λουλούδια και μ' όποια λουλούδια έχουμε φτιάξει την ανθοδέσμη μας. Και αν δεν έχουμε ανθοδέσμη, αρκεί κι ένα τριανταφυλλάκι της αυλής μας ή του μπαλκονιού μας, σίγουρα κάπου θα έχουμε να το προσφέρουμε όλοι μας. Κι αν δεν έχουμε, ας το προσφέρουμε στο εικονοστάσι μας, ίσως να έχει μεγαλύτερη αξία να το προσφέρουμε με την καρδιά μας σε ΑΥΤΟΝ που μας χάρισε το δώρο της ζωής, την ευλογία των εποχών και την χαρά της Άνοιξης. Τι λέτε θα φτιάξετε κι εφέτος το μαγιάτικο στεφάνι;