Κατά τήν ἑορτήν ταύτην ἡ Ἐκκλησία ἐπιτελεῖ τήν μνήμην τῆς διηγήσεως τῶν Πράξεων τῶν Ἀποστόλων (κεφ. 7), ὅτι ὁ Στέφανος ἦτο εἷς ἐκ τῶν ἑπτά διακόνων, τούς ὁποίους ἐξέλεξαν οἱ Ἀπόστολοι, διά νά διακονοῦν εἰς τάς «τραπέζας», δεῖπνα τῆς ἀγάπης, πλήρης θείου ζήλου καί κηρύττων τόν Ἰησοῦν, ὡς τόν Χριστόν, ὅπερ δέν ἠνέχθη τό Συνέδριον τῶν Ἰουδαίων καί ἐκάλεσεν αὐτόν εἰς ἀπολογίαν. Κατά τήν ἀπολογίαν ταύτην ὁ Στέφανος ἀνεφέρθη εἰς τήν ἱστορίαν τοῦ Ἰουδαϊκοῦ λαοῦ καί εἰς το ὅτι θεωρεῖ τόν Υἱόν τοῦ Θεοῦ καθήμενον ἐκ δεξιῶν τοῦ Δημιουργοῦ. Διά τήν ὁμολογίαν αὐτήν ὁ Στέφανος ὡδηγήθη εἰς τόπον ἐν Γεθσημανῇ καί ἐκεῖ ἐλιθοβολήθη, προσευχόμενος ὑπέρ τῶν λιθοβολούντων αὐτόν, ἐν ᾧ νεανίας τις ὀνόματι Σαούλ ἐφύλαττε τά ἱμάτια αὐτῶν.
Πρός τιμήν τοῦ ἁγίου Στεφάνου εἰς τόν τόπον τοῦ λιθοβολισμοῦ αὐτοῦ, ἐν ᾧ καί περικαλλής Ναός, ἐτελέσθη Ἑσπερινός ἀφ’ ἑσπέρας καί θεία Λειτουργία τήν πρωΐαν ὑπό τοῦ Γέροντος Καμαράση Ἀρχιμανδρίτου π. Νεκταρίου, συλλειτουργοῦντος τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Μακαρίου καί τοῦ π. Χάντερ Μπαράμκη, ψάλλοντος τοῦ ἡγουμένου Ἀρχιμανδρίτου π. Ἐπιφανίου καί μετεχόντων ὀλίγων πιστῶν, τούς ὁποίους εἰς τό τέλος τῆς θείας Λειτουργίας καί τῆς δεήσεως εἰς τόν βράχον τοῦ λιθοβολισμοῦ τοῦ Ἁγίου Στεφάνου, ἐδεξιώθη μέ κέρασμα ὁ ἡγούμενος Ἀρχιμανδρίτης π. Ἐπιφάνιος.
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου