Διαμένει κεκλεισμένος εν τη οικία αυτού.
Ουδείς τον βλέπει...
Ερμάννος Λούντζης
Δεκαοχτούρες
δηλούν το δάκρυό σου
Διονύσιέ μου
γουργουρίσματα
πιτσουνιών ατίθασων
σε μαρτυράνε
κι όμως αντέχεις
στο λύκειο Μοναξιά
εσωτερικός
παιδί φυσικό
μιας ζωής παρένθετης
πανικόβλητο.
β΄
Άδικη δίκη
λογχίζει την ψυχή σου
έως θανάτου
ενώ μια Μάνα
πολυαγαπημένη
παραλογάει.
Μοίρα φθονερή
έρωτες και πειρασμοί
αυτοί κυρίως
σε λαχταρίζουν
γι' αυτό τέτοια Ποίηση
σκιαμαχούσα.
γ΄
Ματαιότητες
μες στα βαθιά νερά τους
σ' ανασυνθέτουν
ωραιότητες
την αγοραφοβία
σού επιτείνουν
καθώς ο ύπνος
κορφολογά το θάμβος
των ονείρων σου
και σήμα σώμα
ολιγαρκές κι ωραίο
ντύνεσαι πάντα.
δ΄
Τον πολύξερο
παριστάνει ο κόσμος.
Ω, και νάξερε
ότι χάραμα
σου λέει και τον ακούς
ο Κεραυνούχος
αυτός μονάχα
ρήματα και κρίματα
των πεπτωκότων
κι αν αφουγκρασθείς
την κάθοδο στον Άδη
να κάνει κρότο.
ε΄
Σκλαβιά διαρκή
με κομμένα ήπατα
προαισθάνεσαι
τη λευτεριά μας
ελευθεριότητα
μεταδοτική
επίμονο βράδυ
σε νυχτερίδα πόλη
κι αν ξημερώσει
(αν, σου λέω, αν)
αυγή δίχως δάχτυλα
και δαχτυλίδια.
στ΄
Οι καλοσύνες
στην κάμαρα του ήλιου
ασθενούν βαριά
βάλσαμο ψυχής
για την περίπτωσή σου
παλιά βερντέα.
Γυμνές οι μέρες
κι ο χρόνος βαρύθυμος
γλυκοκοιμούνται
βαθύ καλοκαίρι
(ας τ' ονομάσουμ' έτσι)
σε κλείνει εντός.
ζ΄
Και μπαινοβγαίνουν
σε ωδές αδιέξοδες
τα προβατάκια
διακονιαραίοι
οι νύχτες λαβωμένες
μ' όλα τους τ' άστρα
φίλοι φευγάτοι
ο Λάμπρος η Μαρία
θλίψες ομορφιές
δυσανάγνωστες
κ' εκείνο το Γεράκι
του κάτω κόσμου.
η΄
Ουδείς τον βλέπει...
Έρημος μες στα φώτα
και λιγωμένος
όλος μάρμαρο
τον τερατώδη βίο
υπαινίσσεται
ή την Αγάπη
πεταλούδα στη φωτιά
κυριακάτικα
ν' αποκαλύπτει
της απελπισίας μας
την οξύτητα.
(π. Παναγιώτης Καποδίστριας,
Μπανάτο, 26.2-2.3.2007)
* Ο τίτλος του ποιήματος προέρχεται από τα ληξιαρχικά βιβλία της Αγίας Παρασκευής Ζακύνθου, που αφορά στη βάπτιση του Διονυσίου. Εκεί αναγραφόντουσαν τα εξής στοιχεία: "(1798) ιουνίου 8. Εβαπτίσθη παιδίον αρσενικόν φυσικόν του Ευγενούς κυρίου Κόντε Νικολάου Σολομού και ονομάσθη παρά του αναδόχου αυτού Εκλαμπρωτάτου κυρίου Αντωνίου Καπνίση Διονύσιος. Και ύ[τον] μινόν 2". Βλ. Διονυσίου Σολωμού, Άπαντα, εκδ. Ίκαρος, Αθήνα 1991, τ. 3 (Αλληλογραφία), Επιμέλεια - Μετάφραση - Σημειώσεις Λίνου Πολίτη, σ. 569.
* Όλο το ποίημα προέρχεται από το Περιοδικό ΕΠΤΑΝΗΣΙΑΚΑ ΦΥΛΛΑ 27 (2007) 111-114, τόμος αφιερωμένος στον Σολωμό, 150 χρόνια από τον θάνατό του. Δεν έχει ακόμη περιληφθεί σε ποιητική συλλογή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου