Με το θάρρος και την ευσέβεια των Μυροφόρων

ΟΜΙΛΙΑ  ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ 

της Κυριακής των Μυροφόρων 

12 Μαΐου 2019

Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεργιώτης

Αγαπητοί μου, Χριστός Ανέστη!

Οι περιπτώσεις των Μυροφόρων και του Ιωσήφ του από Αριμαθαίας μάς προσφέρουν την πιο τρανή απόδειξη της ακαταμάχητης δύναμης του αληθινού πιστού.

Ο Ιωσήφ και οι Μυροφόρες αποτελούν μοναδικά παραδείγματα ανδρείας και θάρρους και γι’ αυτό συνιστούν τους πρώτους κρίκους μιας ατέλειωτης αλυσίδας πίστεως, μαρτυρίου και αίματος, ανά τους αιώνες. Αρκεί να αναλογιστούμε εδώ τα αναρίθμητα στίφη των Μαρτύρων από τα χρόνια της πρώτης Εκκλησίας έως και τις μέρες μας. Όλους αυτούς τους ανθρώπους, οι οποίοι θυσίασαν ανέσεις, πλούτη, κοινωνική θέση, νιάτα και οικογένειες και οι οποίοι, πολλές φορές, κατέληξαν να ζουν κυνηγημένοι και εξόριστοι, υπερασπιζόμενοι την πίστη του Χριστού.

Ο Ιωσήφ ο εξ Αριμαθαίας, ο «ευσχήμων βουλευτής», όπως ονομάζεται στα ιερά κείμενα λόγω της υψηλής κοινωνικής και πολιτικής θέσης του, υπήρξε άνθρωπος πλούσιος και επιφανής, ο οποίος, όμως, δεν δίστασε να γίνει μαθητής του Κυρίου, διακινδυνεύοντας τα πάντα.

Το ίδιο και οι Μυροφόρες, οι οποίες αγνόησαν κάθε κίνδυνο, υπερβαίνοντας την απαξιωτική αντίληψη της εποχής τους για την γυναίκα, την οποία θεωρούσαν υποχείριο και κτήμα του άντρα, χωρίς δικαιώματα και κοινωνική υπόσταση. Όμως, παρά ταύτα, οι Μυροφόρες περιπλανήθηκαν μέσα στο σκοτάδι, διακινδυνεύοντας ακόμη και την ζωή τους, προκειμένου να αλείψουν με ακριβά αρώματα τον νεκρό Ιησού. Έτσι, γεμάτες θάρρος και ευσέβεια, εξυψώνουν για πάντα το γυναικείο φύλο και το απομακρύνουν από το ιστορικό περιθώριο. Άλλωστε, και ο ίδιος ο Κύριος διακήρυττε ότι δεν υπάρχει «άρσεν και θήλυ», αλλά  όλοι είμαστε ένα «εν Ιησού Χριστώ», καταδεικνύοντας έτσι την αξία της γυναικός ως ισότιμου τέκνου του Θεού με την ίδια αθάνατη ψυχή και τον ίδιο, προς την σωτηρία, προορισμό.

Όμως ο Κύριος δεν περιόρισε την χάρη Του μόνο σε μια κατηγορία μαθητών Του, αλλά συμπεριέλαβε στο σχέδιο Σωτηρίας ακόμη και ειδωλολάτρες, τελώνες, κοινές γυναίκες και γενικά κάθε καταδιωκόμενο και αμαρτωλό άνθρωπο. 

Εξύψωσε τον γάμο και την κατά Χριστόν συζυγίαν και από τότε τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες κατέχουν δεσπόζουσα θέση στην Εκκλησία του Χριστού και κατ’ επέκτασιν στο λατρευτικό και φιλανθρωπικό έργο της. Αυτό το έργο, το οποίο όλοι εμείς καλούμαστε να διαφυλάξουμε και να συνεχίσουμε. Γένοιτο!