Αισθήματα αγαλλίασης και ευφροσύνης προκαλεί ο συγκεκριμένος στίχος, ο οποίος χαρακτηρίζεται από μια χάρη λυρικής μεγαλοπρέπειας και επιβλητικής διάθεσης μετά από αίσια και νικηφόρα έκβαση πολεμικής μάχης. Ως προφητικός θεωρήθηκε, όταν πρωτακούστηκε. Τις στιγμές, δηλαδή, που ο Ισραηλιτικός λαός καθώς αποχωρίζονταν την σκλαβιά της Αιγύπτου, όταν ένιωθε να συμπορεύεται μαζί του -μέσα στον κίνδυνο της ερήμου- ο δικός του Προστάτης και να εκδηλώνει κραταιά την φροντίδα και την προστασία, έναντι των εχθρών του στο πρώτο εκείνο "Πάσχα", στην διάβαση, στο πέρασμα από την δουλεία στην ζωή της ελευθερίας. Αυτή την έντονη επιθυμία, τα έντονα συναισθήματα που διακατέχουν τον Ψαλμωδό εκφράζει η προστακτική του "αναστήτω", σαν να προστάζει δηλαδή τον ίδιο τον Θεό να αναστηθεί, προκειμένου να γίνουν φανερά τα ευεργετικά σε όλους αποτελέσματα της Αναστάσεώς Του: Με την δική του Ανάσταση, ο εχθροί Του θα νικηθούν, θα λιώσουν όπως το κερί μπροστά στην φλόγα που κατακαίει, θα διασκορπιστούν όπως ο καπνός καθώς ανεβαίνει στο ουράνιο στερέωμα, θα σβήσουν μια για πάντα από το πρόσωπο της γης.
Ωστόσο, το κέντρο βάρους του στίχου δεν πρέπει να εντοπιστεί στο «διασκορπισθήτωσαν» ή στο «φυγέτωσαν» ή στο «ἐκλειπέτωσαν» που ακολουθεί, αλλά στο «ἀναστήτω». Παράλληλα, δεν απευθύνεται συγκεκριμένα σε κάποιον από τους εχθρούς και τους «μισούντες» τον Θεό. Μιλά γενικά. Δεν προσωποποιεί. Δεν στηλιτεύει. Δεν επιτίθεται. Άλλωστε, ο κάθε άνθρωπος εάν θέλει να είναι στοιχειωδώς -έστω- ειλικρινής απέναντι στον ίδιο του τον εαυτό, μπορεί από μόνος του να τοποθετηθεί -μετά από γνήσια αυτοκριτική και αυτοεξέταση-, είτε ανάμεσα στους φίλους είτε ανάμεσα στους εχθρούς του Θεού.
Πράγματι, αγαπητοί, μετά την αιώνια νίκη του Αναστάντος, χάνεται κάθε δύναμη του εχθρού, με πρώτον "τον έσχατο εχθρό", τον θάνατο. Με την σταυρική του θυσία, την θεόσωμο ταφή Του, την κάθοδο Του στον χώρο των νεκρών, νίκησε την αμαρτία, το κακό, την φθορά , τον θάνατο, συνέτριψε το κράτους του Άδου. Έφερε ανάσταση, φως, χαρά, ελπίδα και ατελεύτητη Ζωή. Έσβησε η πύρινη ρομφαία που φρουρούσε τις πύλες της Εδέμ και μαζί με αυτές ανοίχθηκαν διάπλατα για όλους ξανά οι πύλες του Παραδείσου!
Αυτήν την νίκη και τον θρίαμβο του Αναστημένου Σωτήρος και τα απερίγραπτα αποτελέσματά της ζούμε και πανηγυρίζουμε από την λαμπροφόρο Κυριακή του Πάσχα. Την εορτάζουμε ολόψυχα με αγαλλίαση, ευφροσύνη και χαρά, με "θεοειδείς έννοιες", με ευγνωμοσύνη και με αποφάσεις ιερές.
Λοιπόν, ας πιστέψουμε ότι μόνο Εκείνος μπορεί να προσφέρει την Ζωή και την Ανάσταση στον ταλαιπωρημένο άνθρωπο, μόνο σε Εκείνον αξίζει να παραδώσουμε τον εαυτό, όλους τους πόθους και τις ελπίδες μας! Χρέος μας να παραμείνουμε σταθεροί στην αγάπη και την πίστη μας προς Εκείνον. Τέλος, ας τον παρακαλέσουμε να φέρει ακλόνητη την βεβαιότητα της ζωντανής παρουσίας Του μέσα μας. Έτσι, θα μπορέσουμε να ξεπεράσουμε την μια και μοναδική αμαρτία, σύμφωνα με τον Άγιο Ισαάκ τον Σύρο: την αδιαφορία μας προς τον Αναστάντα Χριστό!
Εύχομαι σε όλους να ζούμε «χαίροντες και ευφραινόμενοι», μέσα στο Αναστάσιμο φως που και φέτος πήγασε από τον Πανάγιο και Ζωοδόχο Τάφο του Κυρίου μας!
Χριστός Ανέστη-Αληθώς Ανέστη!
Πάσχα 2023
Γεώργιος Δ. Τσεκούρας,
Απόφοιτος Φιλολογίας ΕΚΠΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου