Ἀντιφώνησις τῆς Α. Θ. Παναγιότητος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου κατὰ τὴν Πατριαρχικὴν Θείαν Λειτουργίαν τῆς ἑορτῆς τῶν Ἁγίων Πρωτοκορυφαίων καὶ Ἀποστόλων Πέτρου καὶ Παύλου
Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Ἰωαννίνων κ. Μάξιμε, ἐκπρόσωπε τῆς Α.Μακαριότητος τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερωνύμου,
Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Ἄρτης κ. Καλλίνικε, Ποιμενάρχα τῆς Θεοσώστου ταύτης Ἐπαρχίας,
Λοιποὶ Τιμιώτατοι ἅγιοι Ἀδελφοὶ Ἱεράρχαι,
Εὐλαβέστατοι πάντες οἱ τοῦ ἱεροῦ καταλόγου,
Ἐντιμολογιώτατοι Ἄρχοντες Ὀφφικιάλιοι,
Ἐντιμότατοι ἐκπρόσωποι τῶν Ἀρχῶν,
Εὐλογημένα καὶ λίαν ἀγαπητὰ τέκνα ἐν Κυρίῳ!
Ὁ Χριστὸς ἐν τῷ μέσῳ ὑμῶν!
Εὐλαβῶς προσκληθέντες ὑπὸ τοῦ ἀγαπητοῦ Ἀδελφοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Ἄρτης κ. Καλλινίκου καὶ τῆς ἐντίμου Δημοτικῆς Ἀρχῆς, εὐχαρίστως ἀπεφασίσαμε νὰ ἐπισκεφθῶμεν τὴν ἱστορικὴν Ἄρταν καὶ ἰδοὺ σήμερον, ἐν ἡμέρᾳ μεγάλης ἑορτῆς καὶ ἀποστολικῆς πανηγύρεως, ἤλθομεν ἐν τῷ μέσῳ ὑμῶν, εὐαγγελιζόμενοι μετὰ τῶν Πρωτοκορυφαίων Πέτρου καὶ Παύλου τὴν εἰρήνην τοῦ Θεοῦ καὶ τὰ ἀγαθὰ τῆς χρηστότητός Του! Ἡ καλλίτεκνος Μήτηρ Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινουπόλεως, τῆς ὁποίας καὶ σεῖς, ὅπως καὶ ἡμεῖς, εἶσθε γνήσια τέκνα καὶ τὰ μάλα προσφιλῆ, σᾶς στέλλει δι᾽ ἡμῶν τὴν στοργήν, τὴν εὐχὴν καὶ τὴν εὐλογίαν της, ὅπως τὸ εἶχε πράξει καὶ πρὸ ἑξήκοντα καὶ ἑνὸς ἐτῶν, ὅτε σᾶς ἐπεσκέφθη ὁ ἐπιφανὴς προκάτοχος ἡμῶν ἀοίδιμος Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κυρὸς Ἀθηναγόρας, ὁ Ἠπειρώτης. Αἱ μεσολαβήσασαι ἕξ δεκαετίαι δὲν ἐμείωσαν τὸ παράπαν τὴν ἀγάπην καὶ τὸ ἐνδιαφέρον τοῦ Πατριαρχείου διὰ τὴν πάλαι πρωτεύουσαν τοῦ Δεσποτάτου τῆς Ἠπείρου καὶ τὸν εὐσεβόφρονα λαόν της! Καὶ τοῦτο ἀκριβῶς ὑπογραμμίζει καὶ βεβαιοῖ ἡ σημερινὴ Πατριαρχικὴ ἐπίσκεψις. Ἡ Ἱερὰ Μητρόπολις Ἄρτης, οὖσα παλαιότερον κανονικὴ ἐπαρχία τοῦ Θρόνου, παρεχωρήθη ὁριστικῶς εἰς τὴν Ἁγιωτάτην Αὐτοκέφαλον Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος, μετὰ τὴν ἀπελευθέρωσιν τῆς πόλεως καὶ τῆς περιοχῆς καὶ τὴν ἕνωσίν των μὲ τὸν ἐλεύθερον Ἐθνικὸν κορμόν. Παρὰ ταῦτα ἔχει πάντοτε τὴν θέσιν της εἰς τὴν μητρικὴν καρδίαν τῆς Βασιλευούσης καὶ θερμὰς ἀναπέμπομεν διαρκῶς προσευχὰς εἰς τὸ μαρτυρικὸν Φανάριον ὑπὲρ τῆς κατὰ Θεὸν εὐοδόσεως καὶ προόδου της.
Εἶναι γνωστὸν ὅτι τὴν Ἐπαρχίαν ταύτην, γενέτειραν τοῦ Ἁγίου Μαξίμου τοῦ Γραικοῦ, Φωτιστοῦ τῶν Ρώσων καὶ Ὁσιομάρτυρος κατ᾽ οὐσίαν καὶ ὄχι ἁπλῶς Ὁσίου, ἐκλέϊσαν κατὰ καιροὺς σπουδαῖα ἀρχιερατικὰ ἀναστήματα, ἐν οἷς καὶ ὁ λόγιος καὶ πρόδρομος τοῦ Χριστιανικοῦ ἀνθρωπισμοῦ Ἰωάννης ὁ Ἀπόκαυκος, κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ Δεσποτάτου, προπάντων δὲ ὁ πολὺς, καὶ ἐν Ἁγίοις ἤδη, Δαμασκηνὸς ὁ Στουδίτης, ὁ ἀπὸ Λητῆς καὶ Ρεντίνης, ὁ μέγας ἐκεῖνος Θεολό-γος, ἡ «σοφία τῶν Ἑλλήνων», ὅπως ἐχαρακτηρίσθη, καὶ ἰσχυρὸς προασπιστὴς τῆς Ὀρθοδοξίας ἔναντι τῶν αἱρέσεων κατὰ τὸν ΙΣΤ´ αἰῶνα. Διὰ τὸν ὁμιλοῦντα ὑπῆρξεν ἰδιαιτέρα εὐλογία τοῦ Θεοῦ τὸ ὅτι ἠξιώθημεν νὰ προβῶμεν εἰς τὴν ἐπίσημον ἁγιοκατάταξίν του διὰ Πατριαρχικῆς καὶ Συνοδικῆς Πράξεως κατ᾽ Ἰούλιον τοῦ 2013. Εἴθε νὰ μᾶς συνοδεύουν αἱ εὐχαί καὶ τοῦ Ἁγίου Μαξίμου, τοῦ καὶ οἰκοδεσπότου μας, καὶ τοῦ Ἁγίου Δαμασκηνοῦ! Ἀκόμη, ἐν Ἄρτῃ ἐλάμπρυνε τὴν ἀρχιερωσύνην του ὁ πολὺ νεώτερος Σεραφεὶμ ὁ Βυζάντιος, τέκνον τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ὁ ὁποῖος ὑπῆρξε κατὰ τὸν ΙΘ´ αἰῶνα ὁ χαρισματικὸς Ἱεράρχης ποὺ ἀνεστήλωσε καὶ ἀνέδειξεν ἀπὸ πάσης ἐπόψεως τὴν ἐπαρχίαν του, εὗρε δὲ καὶ τὰ ἱερὰ λείψανα τῆς πολιούχου Ἁγίας Θεοδώρας τῆς Βασιλίδος. Καὶ ἀσφαλῶς, ὁ νεώτερος Σεραφείμ, ὁ κατόπιν Ἰωαννίνων καὶ τέλος Ἀρχιεπίσκοπος καταστὰς Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος, καὶ οἱ δύο Ἰγνάτιοι, ὅ τε μακαριστὸς Τσίγκρης καὶ ὁ ἤδη πρῴην Ἄρτης Ἱερώτατος κ. Ἰγνάτιος Ἀλεξίου, ὁ ὁποῖος καὶ χαίρει πάντοτε πολλῆς ἐκτιμήσεως καὶ ἀγάπης ἀπὸ μέρους ἡμῶν. Σεμνύνεται ἡ εὐκλεὴς Ἄρτα καὶ δι᾽ ἄλλους ἀκόμη Ἁγίους της, πέραν τοῦ Μαξίμου καὶ τοῦ Δαμασκηνοῦ, τὴν Ἁγίαν Θεοδώραν τὴν Βασιλίδα, μὲ τὸν ὡραῖον μεταβυζαν-τινὸν ναόν της καὶ τὰ χαριτόβρυτα ἱερὰ λείψανά της, τὸν σεπτὸν Νεομάρτυρα Ἅγιον Ζαχαρίαν, τοὺς Ὁσίους αὐταδέλφους Θεοχάρη καὶ Ἀπόστολον, ἀλλὰ καὶ τὸν Ἀνώνυμον ἐκεῖνον Νεομάρτυρα, τοῦ ὁποίου τὸν βίον συνέγραψεν ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Γραικός. Εἰς αὐτοὺς ὀφειλετικῶς συγκαταλέγεται καὶ ὁ Διδάσκαλος τοῦ Γένους Ἅγιος Εὐγένιος Γιαννούλης ὁ Αἰτωλός, ὁ ὁποῖος ἐδίδαξεν εἰς τὸ Σχολεῖον τῆς πόλεως, καὶ εἴ τις ἕτερος. Εἴμεθα βέβαιοι ὅτι ὅλοι των συνεύχονται καὶ συνεορτάζουν σήμερον μαζί μας, δεόμενοι ἐκτενῶς τοῦ Θεοῦ ὑπὲρ ἡμῶν!
Οἱ ἀπὸ τῶν μέσων τῆς τρίτης Χριστιανικῆς ἑκατονταετίας, ἐξ ἀφορμῆς τῆς ὡς σήμερον καταθέσεως τῶν ἱερῶν λειψάνων των εἰς τὴν Κατακόμβην τοῦ Ἁγίου Σεβαστιανοῦ τῆς Ρώμης, ἀπὸ κοινοῦ πανηγυριζόμενοι τὴν 29ην Ἰουνίου διὰ μιᾶς ἑορτῆς, κοινῆς ἀκολουθίας, κοινοῦ αἴνου καὶ εἰκόνος, Ἅγιοι πρώτιστοι τῶν Ἀποστόλων καὶ θεμέλιοι τῆς Ἐκκλησίας Πέτρος καὶ Παῦλος, οἱ τρισμέγιστοι καὶ κορυφαῖοι προστάται καὶ εὐεργέται μας, δὲν εἶναι ἁπλῶς δύο παμφαέστατοι φωστῆρες καὶ μάρτυρες τῆς εὐαγγελικῆς ἀληθείας, οὔτε μόνον ὕψιστοι ἐν φιλοτιμίᾳ ὑπηρέται τοῦ Χριστοῦ καὶ οἰκονόμοι τῶν μυστηρίων τοῦ Θεοῦ (Α´ Κορ. δ´, 1), οὔτε ἁπλῶς πρωτεργάται τῆς ἐν Χριστῷ ἀναγεννήσεως τοῦ κόσμου, κοπιάσαντες σκληρῶς καὶ δουλεύσαντες μετὰ πάσης αὐταπαρνήσεως εἰς τὸ Εὐαγγέλιον, ἀλλὰ καὶ ὡμολόγησαν μέχρις αἵματος τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ μετὰ μοναδικῆς παρρη-σίας. Εἶναι ἐπὶ πλέον οἱ διαχρονικοὶ μεγάλοι καὶ ὑπερλίαν διδάσκαλοι ὅλων τῶν πιστῶν διὰ τῶν σεπτῶν Ἐπιστολῶν των, δύο τοῦ Πέτρου καὶ δεκατεσσάρων τοῦ Παύλου, αἱ ὁποῖαι ἀποτελοῦν κυριώτατα στοιχεῖα τοῦ θεοπνεύστου σώματος τῆς Καινῆς Διαθήκης! Ποταμοὶ Θεολογίας πολυχεύμονες διαρρέουν καὶ τὰ δεκαέξ σεπτὰ αὐτὰ συγγράμματα, καὶ παμφαεῖς ἀκτῖνες θείου φωτὸς ἐκπέμπονται ἀπὸ κάθε σελίδα καὶ ἐδάφιόν των, φωτίζουσαι τοὺς μετ᾽ εὐλαβείας καὶ πίστεως μελετῶντας! Διασαφηνίζεται ἐκεῖ ἀπλανῶς ἡ Διδασκαλία τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ καὶ συμβιβάζονται αἱ σχετικαὶ προρρήσεις τῶν ἁγίων Προφητῶν περὶ Αὐτοῦ, ὥστε νὰ εἶναι ἀναπολόγητοι ὅσοι δὲν δέχονται τὸν Χριστὸν ὡς Μεσσίαν, Σωτῆρα καὶ Λυτρωτήν των. Ὅλη ἡ περὶ Θεοῦ, καὶ τοῦ διὰ τοῦ Μονογενοῦς Υἱοῦ Του σωτηριώδους καὶ ἀπολυτρωτικοῦ ἔργου ἀλήθεια, διαζωγραφίζεται μὲ μοναδικὴν δύναμιν λόγου εἰς τὰς Ἐπιστολὰς αὐτάς. Καὶ παραλλήλως, μέσα ἀπὸ τὰς γραμμάς των, διὰ τῆς προόδου ἀπὸ τὸν Νόμον εἰς τὴν Χάριν καὶ ἀπὸ τὴν σκιὰν καὶ τὸ γράμμα εἰς τὴν φωτεινὴν ἀποκάλυψιν τῆς νέας ζωῆς, τίθενται αἱ ἀσφαλεῖς βάσεις τοῦ «τρόπου» αὐτῆς τῆς νέας, τῆς ἐν Χριστῶ ζωῆς, καὶ στηλογραφεῖται τὸ ἦθος τῶν ἀπεκδεχομένων τὴν σωτηρίαν γνησίων τέκνων τῆς Ἐκκλησίας. Ἐδέχθησαν καὶ οἱ δύο Ἀπόστολοι ἐντός των ὅλην τὴν νοητὴν λαμπηδόνα τοῦ Ἁγίου Πνεύμα-τος, τὴν ἀπόδοσιν τῆς ἑορτῆς τῆς ἐπιφοιτήσεως τοῦ ὁποίου, κατὰ τὴν Πεντηκοστὴν, συμπίπτει νὰ συνεορτάζωμεν σήμερον, καὶ ἔμαθον, ἀλλὰ καὶ ἔπαθον τὰ θεῖα! Διὰ τοῦτο εἶναι οἱ «ἀσφαλεῖς καὶ θεόφθογγοι κήρυκες», οἱ ὁποῖοι δὲν ἐκήρυξαν τὴν δύναμιν καὶ παρουσίαν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ «ἐν σοφίᾳ λόγου» (Α´ Κορ. α´, 17), δηλαδὴ μὲ κοσμικὴν σοφίαν ἀποκτηθεῖσαν ἐκ μελετῶν τοῦ σπουδαστηρίου, οὔτε «σεσοφισμένοις μύθοις ἐξακολουθήσαντες, ἀλλ᾽ ἐπόπται γενόμενοι τῆς Ἐκείνου μεγαλειότητος» (Β΄ Πέτρ. α´, 16). Ὁ μὲν Πέτρος ἐπὶ τοῦ ὄρους Θαβὼρ κατὰ τὴν Θείαν Μεταμόρφωσιν, ὁ δὲ Παῦλος καθ᾽ ὁδὸν πρὸς τὴν Δαμασκὸν τὸ πρῶτον καὶ ὅταν «ἡρπάγη εἰς τὸν παράδεισον καὶ ἤκουσεν ἄρρητα ρήματα» (Β´ Κορ. ιβ´, 4) τὸ δεύτερον. Ἠξιώθησαν νὰ γίνουν «θείας κοινωνοὶ φύσεως» (Β´ Πέτρ. α´, 4) καὶ ἔτσι ἔδωσαν καὶ δίδουν εἰς ἡμᾶς ἀπὸ τὴν ἐμπειρίαν των καὶ ἀπὸ τὸν πλοῦτον τῆς Χάριτος ποὺ ἐδέχθησαν, ὄντως ζωὴν καὶ περίσσευμα ζωῆς, ἐν δυνάμει καὶ ἀποδείξει Πνεύματος Ἁγίου! Δὲν εἶναι τυχαῖον, ἀλλὰ μᾶλλον ἐνδεικτικὸν τοῦ πλούτου τῆς δωρεᾶς ποὺ ἐδέχθησαν ἀπὸ τὸν Θεόν, ὅτι καὶ τὰ ἄκρα τῶν ἱματίων των, καὶ τὰ «σιμικίνθιά» των, τὰ μανδήλια των δηλαδή, ἐθαυματούργουν καὶ ἐχάριζαν ὑγείαν εἰς τοὺς ἀσθενεῖς, ἀκόμη δὲ καὶ ἡ σκιὰ τοῦ σώματός των ἔφθανε νὰ ἐπιπέσῃ ἐπάνω εἰς παραλύτους καὶ κακῶς ἔχοντας, οἱ ὁποῖοι ἐγίνοντο παρευθὺς ὑγιέστατοι!
Ἄς ἀκούσωμεν λοιπὸν τοὺς μεγάλους μας αὐτοὺς πνευματικοὺς Πατέρας καὶ παιδαγωγοὺς εἰς Χριστὸν νὰ μᾶς κηρύττουν: Ὁ μὲν κορυφαῖος Πέτρος, ὁ τὴν πέτραν τῆς πίστεως καταθέσας ὁμολογῶν τὸν Χριστὸν ὡς τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ, «-Νήψατε, γρηγορήσατε! Ὁ ἀντίδικος ὑμῶν διάβολος ὡς λέων ὠρυόμενος περιπατεῖ ζητῶν τίνα καταπίῃ, ᾧ ἀντίστητε στερεοὶ τῇ πίστει»! (Α´ Πέτρ. ε´, 8). Καὶ πάλιν: «Ἐκ καθαρᾶς καρδίας ἀλλήλους ἀγαπήσατε ἐκτενῶς»» (Α´ Πέτρ. α´, 22). Ὁ δὲ κῆρυξ τῶν ἐθνῶν καὶ τρισμέγιστος φωστὴρ Παῦλος: «Γρηγορεῖτε, στήκετε ἐν τῇ πίστει, ἀνδρίζεσθε, κραταιοῦσθε, πάντα ὑμῶν ἐν ἀγάπῃ γινέσθω»! (Β´ Κορ. ιστ´, 14). Καὶ πάλιν: «Ἀδελφοί, ὅσα ἐστὶν ἀληθῆ, ὅσα σεμνά, ὅσα δίκαια, ὅσα ἁγνά, ὅσα προσφιλῆ, ὅσα εὔφημα, εἴ τις ἀρετὴ καὶ εἴ τις ἔπαινος ταῦτα λογίζεσθε,… ταῦτα πράσσετε» (Φιλιπ. δ´, 8-9). Ἐγρήγορσις, λοιπόν, σταθερότης εἰς τὴν πίστιν, γενναῖον ἀγωνιστικὸν φρόνημα εἰς τὸν πόλεμον κατὰ τῶν παθῶν καὶ τῆς ἁμαρτίας, θεοφιλὴς βίος ποικίλης ἀρετῆς, καὶ προπάντων ἡ ἀγάπη, εἶναι τὸ ἀπαραίτητον ὑπόστρωμα τῆς εὐσεβείας!
Ἀλλὰ δὲν ἐπιθυμοῦμεν νὰ σᾶς καταπονήσωμεν διὰ περισσοτέρων! Τὰ περισσότερα θεῖα μηνύματα μᾶς τὰ εἶπεν ἡ ἱερὰ Ἀκολουθία τῆς διπλῆς ἑορτῆς, μὲ τοὺς θεολογικω-τάτους ὕμνους της καὶ τὰ ἁγιογραφικὰ ἀναγνώσματα! Εἴθε τὸ Πανάγιον Πνεῦμα νὰ τὰ ἐμφυτεύσῃ μυστικῶς εἰς τὰς καρδίας ὅλων μας καὶ νὰ μᾶς ἀξιώσῃ νὰ τὰ ἀξιοποιήσωμεν πρὸς σωτηρίαν! Εὐχαριστοῦμεν θερμῶς τὸν φιλοξενοῦντα ἡμᾶς Ἱερώτατον Ποιμενάρχην κ. Καλλίνικον, τόσον διὰ τὴν εὐγενῆ πρόσκλησιν καὶ τὴν φιλόφρονα ὑποδοχήν, ὅσον καὶ διὰ τοὺς εὐλαβεῖς καὶ πλήρεις σεβασμοῦ καὶ ἀγάπης πρὸς τὴν Μητέρα Ἐκκλησίαν καὶ τὸν Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην λόγους του! Εἴθε ὁ Θεός, διὰ πρεσβειῶν τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καὶ πάντων τῶν Ἁγίων, νὰ τοῦ χαρίζῃ μακροημέρευσιν ἐν ὑγείᾳ καὶ δυνάμει καὶ φωτισμῷ καὶ χάριτι, ὥστε ἐπὶ πολλὰ ἔτη νὰ διαποιμαίνῃ συνετῶς καὶ θεαρέστως τὸ ποίμνιον τῆς θεοσώστου Μητροπόλεως Ἄρτης, τιμῶν τὴν κληρονομίαν τῶν προκατόχων του καὶ οἰκοδομῶν ψυχὰς ἐπὶ τὸν ἀρραγῆ θεμέλιον τῆς ἀγάπης τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ! Εἰς ὅλον τὸν ἱερὸν Κλῆρον καὶ τὸν πιστὸν λαὸν τῆς Μητροπόλεως ἀπονέμομεν ὁλόθερμον τὴν πατρικὴν ἡμῶν εὐχὴν καὶ Πατριαρχικὴν εὐλογίαν! Καὶ παρακαλοῦμεν, μνημονεύετε εἰς τὰς προσευχάς σας τοὺς ἐν Κωνσταντινουπόλει ὑπὲρ τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοῦ Γένους μετὰ τοῦ Πατριάρχου συναγωνιζομένους! Θὰ εἴμεθα εὐτυχεῖς ἐὰν ἀπὸ καιροῦ εἰς καιρὸν μᾶς ἐδίδατε τὴν χαρὰν νὰ σᾶς βλέπωμεν ἐπισκεπτομένους τὴν ἱερὰν κοιτίδα τῆς εὐσεβοῦς ἀλλὰ καὶ πονεμένης Ρωμιοσύνης, διὰ νὰ ἀρύεσθε δροσισμὸν ψυχῆς ἀπὸ τὴν εὐσεβῆ πηγὴν τοῦ Γένους. Ἄλλωστε, ἀφοῦ ζῆτε εἰς τόπον ποὺ ὑπῆρξε Βυζάντιον, καὶ «Βυζάντιον μετὰ τὸ Βυζάντιον», ἔχετε περισσοτέρους λόγους διὰ νὰ ἐπισκέπτεσθε τὴν Ἑπτάλοφον Βασιλεύουσαν, ὅπου εὑρίσκονται αἱ ἱεραὶ ρίζαι τοῦ Ἠπειρωτικοῦ Δεσποτάτου καὶ τῆς ἐκ τούτου εὐκλείας σας!
Λοιπόν, ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά, «χαίρετε, καταρτίζεσθε, παρακαλεῖσθε, τὸ αὐτὸ φρονεῖτε, εἰρηνεύετε, καὶ ὁ Θεὸς τῆς ἀγάπης καὶ εἰρήνης ἔσται μεθ᾽ ὑμῶν»! (Β´ Κορ. ιγ´, 11). Ἀμήν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου